Küçük Kadınım

31. Bölüm

Bir Aras'i temsil edecek adam bulamadım sksksksj Aras bu jddjdjdj cok güldüm bunu düşündükçe. Bu arada Instangram'da sohbet etmek isteyen yazabilir.

"Mısra sakın ol tamam mı? Sorun yok sakın kendini kasma kaybetsen de önemli değil" dedi Poyraz. Benden heyecanlıydı ben bu kadar heycanlı değildim aksine fazlası ile rahattım. Yarış yeni gelecek yarışmacılar için 4 gün ertelenmişti. Ben ise bu süre zarfında sadece odamdaydım. Belki bazi şeyler hatırlarım diye fotoğraflara baktım. 4 gün  boyunca Aras'ın tüm sosyal mediya fotoğraflarına bakmıştım. Sanırım hepsine de aşık olmuştum.

"Poyraz sen bi sakin ol. Rahatım ben" dedim. Kim kimi motive ediyor belli değildi.

"Poyraz doğumu gelmiş kadın gibi yerinde duramıyorsun. Biraz rahatla" dedi Deniz.

"Güzelim  rahat ol. Burası senin alanın sen Turna'sın " dedi gülümseyerek.

"Biz yukarıdan izleyeceğiz. Hadi Poyraz" Deniz Poyraz'ı çekerek  dinlenme odadan çıktı.

"Bende çıkayım sende hazırlan " dedi kapıya yöneldi.

"Aras" dedim yumuşak bir sesle. Elimdeki kaskı koltuğa koydum ve adım adım yanına yaklaştım. Aras ise şaşkınlıkla bana bakıyordu. Kollarımı boynuna sardım.

"Teşekkür ederim" elleri sanki kırılganmışım gibi belime dokunuyordu. Ama ben, bana sıkıca sarılmasını istiyordum.

"Ne için?" Dedi. Yüzümü avuçladı.

"Benim yanımdasın. Bunun için" dedim. Gülümsedi ve ardından ufak bir kahkaha attı.

"Senden ayrı kalamıyorum elimde değil. Istesemde gidemiyorum ki " dedi ve sarıldı. Istediğim sarılma buydu. Sıkı ve sıcak.

"Şikayetçisin galiba bu durumdan" dedim sahte bir kızgınlıkla.

"Hâşâ. Aksine o kadar hoşuma gidiyor ki" dedi. Gülümsedim. Bir cesarete gelip yanağına ufak bir öpücük bıraktım

"Ben gideyim artık  " hiçbirşey olmamış gibi kaskımı aldım. Aras ise gülemek için alt dudağını ısırıyordu.

"Yanlış anlama şans için" öpücükten  bahsettiğimi anlamış olacakki kafasını yavaşça aşağı yukarı salladı.

"Asla yanlış anlamadım" dedi kinayeli bir şekilde.  Gülerek odadan çıktım ve arabaya bindim.

"Dikkat et. " Dedi

"Söz veremem" dedim. Ve başlangıç çizgisine geçtim benimle beraber 6 araçta yerlerine geçmişti.
Bu kamuya açık bir yarış değildi. Boş veya kapatılmış  mahallelerde 5 kilometrelik bir yarıştı. Yani kural yoktu.

"Hazır!"

"3!"

"2!"

"1!"

Başlangıç sireni ile gazı kökledim. Arabanin camları açık  olduğu için insanların tezahüratlarını duyabiliyordum. Söyledikleri beni daha çok motive ediyordu.

Son 2 kilometre kalmıştı.  Arabayi ara sokağa soktum hızlıca hız göstergesi 220'yi gösteriyordu yanımdaki araçları yok sayarcasına ana caddeye çıktım. İçime  dolan adranalin hızı dahada arttirmamı istiyordu.

Son 700 metre kalmıştı.  Yaklaşık 10 metre ötemdeki Akar Holding'in temsilcisi vardı. Bu yarışı kazanmalıydım. Ben hiçbir yarış kaybetmedim bu zamana kadar bu zamandan  sonrada kaybetmeyecektim. Ben Mısra Tufan'ım. Nam-ı değer TURNA!