Küçük Kadınım

-9. Bölüm-

Medya:YüksekSadakat~ Belki üzerimizden bir kuş geçer

" Sen bana tutunacak dal oldun"

"Allah Allah niye sana edeyim hizmet?" Diye çıkıştım. Aras'ın yüzündeki gülüş daha bir yayıldı.

"Aferin" dedi parmaklarını saçlarına geçirip geri attırdı ve yemek masasına geçti. Yüzündeki sinsi gülüş hala gözümün onunden gitmiyor tıpkı o orman yeşili gözleri gibi.

Derin bir nefes verip bende yemek masasına doğru yürüdüm ve masanın karşısındaki duvara ellerimi belime koyup yaslandım.

"Ee Mısra nasıl tanıştınız bu buz dolabı ile?" Diye sordu Deniz ağzına peynir atarak. Hafif gülümseyip Aras'a baktım, o ise kaşları çatık ve her zamanki gibi sinirli bir şekilde Deniz'e bakıyordu.

"Ağzına bir koyarım senin iki seksen yere uzanırsın" Dedi ellerinin tersini kaldırarak. Hafif kıkırdadığımda üçü birden bana bakınca utanmıştım.

"Yalan mı abi bak yine sinirlisin" dedi Deniz hem yiyor hem de Aras'a laf anlatmaya çalışıyordu

"Sanane lan sanane." Dedi Aras yüzünde eskisi gibi bir sinirlilik yoktu sadece altta kalmamak için söylüyor gibiydi.

"Allah'ın Adanalısı zaten sizde durgun kimse yok ki hepiniz sinirli Aslı'dan yediğim dayağın acısı hala vücudumda " dedi Deniz gülerek.

"Senin bacağına ve koluna koluna ne oldu Mısra?" dedi Poyraz ciddi bir sesle . Poyraz'ın cümlesi ile Aras ve Deniz 'de bana döndüğünde gerginlikle bacağımı birbirine yapıştırdım. . Ortamdaki ciddiyet benim gözleriminin dolasına neden oluştu. Bakışlarımı Aras'a sabitledim.

"Dü- Düştüm geçen.... hep düşerim ben" dedim neden gözlerim doldu hiçbir fikrim yoktu. İçim acımıştı, o kemer ve soba demiri aklıma geldikçe içime gelen öfke artıyordu. Ağlamak istiyordum...

"Benim mutfakta bir işim var. Geliyorum " dedim ve hızlıca mutfağa geçtim. Neden şort giydim ki . Sanki hayatımda kaç kez giydim bu kıyafetleri, giyecektim kazak pantolon yine, oturacaktım yerime. Boşuna mı onca zaman öyle dolaşmıştım.

"Kes sesini. Poyraz, kendi anlatmak isterse anlatır!..." Dedi Aras otoriter bir sesle. "Yalan söyleme gereği duyduysa vardır bir bildiği" diye tamamladı cümlesini.

"Yapma abi düşmediği apaçık ortada kız siddet mi görüyordu? Neden buldun bu kızı?" dedi Poyraz durgun bir sesle.

"Bilmiyorum amına koyayım ben bir bok bilmiyorum kızla tanışalı bir hafta bile olmadı" dedi ve derin bir nefes verdi. Kendim hakkında kimseye birşey söylemek istemiyorum. Ben olanları anlattığımda bana yapacakları tek şey acımak olacaktı.

Herkesin yaptığı gibi...

Ben kendime yeni bir sayfa açtım. Kendi ayaklarımın üzerinde güçlü bir kadın olacaktım. Filmlerdeki kadınlara özenirdim hep ağlamayan, her şekilde güçlü görünen kadınlara. Ne kadar acı çekerse çeksin dışarı yansıtmayan kadınlara. Çocukluğum onları örnek alarak geçti.

Bana artık dayak atacak bir anne bir baba iki abi yoktu. Benim tek bağlı olduğum kişi Akın'dı. Geçmişimde iyi hatırlayacağım tek insan Akın'dı. Onu aramam gerekiyordu muhtemelen beni merak etmişti. Küçük cadısını merak etmiştir yine.