CHAPTER 5

8.1K 135 14
                                    

Beat

Matagal akong nakatululala sa pagkaing nasa harapan. Nakalimutan ko nang kumakalam nga pala ang sikmura ko at tanging na sa isip ay ang sinabi ni tita.

We are going to San Juanico Bridge for real?

It's not like this is my first time. I've been there a couple of times pero hindi naman nagtatagal. It will only take a minutes then uwi na. My parents were kinda strict. Afraid na baka masagasan ako o ano. They are that paranoid when it comes to my safety. Well I feel the same though. Lalo na kahapon.

I sighed and decided to leave the dining. Nawalan na ako ng gana. I immediately went to the garden. Katulad kahapon, nakaupo si kuya Drake. Only that, he seems to be in bad mood. Pinili kong maupo sa bleacher ng rose row. It was adjacent to his side. I remained silent for the few mintues. Alam kong alam niyang nandito ako.

"Some people, just never change." I stayed silent. His voice was so calm now. Kabaliktaran sa kaniyang tindig.

"Do you remember when you used to ride on my back to pick some flowers?" Umangat ang tingin ko sa kaniya.

A smile was plastered in his face. Nakakahiya naman kung sasabihin kong wala akong naalala sa nakaraan. I will just ruined the moment. Kaya hindi nalang ako sumagot.

"Kahit nasa mataas na bakod, pumipitas ka pa rin." He chuckled, like he's remembering his best childhood memories. "Wala kang pakialam kahit masugatan ka man o pagalitan."

Napangiti ako, yeah I am that crazy over sunflower. Gagawin ang lahat para makakuha lang. Even if it was strictly prohibited.

"I love sunflowers kasi," I answered with a smile.

Suddenly, tumayo siya at dahan-dahang naglakad patungo sa akin. Ayan na naman ang mata kong nakatutok lang sa mukha niya. Ayan na naman ang puso kong ang lakas ng kabog. Napakurap-kurap ako ng huminto siya sa aking harapan.

"Do you also remember our promises?" Natigilan ako, kahit nga ang paglalaro namin noon hindi ko maalala. Ang mga pangako pa kaya?

Wala sa sariling umiling ako, nakatitig pa rin sa mukha niya-sa mga mata niya.

Get a hold of yourself.

I talked to myself. Hindi pwedeng lagi nalang akong ganito.

He chuckled at my response. "Kahit wala kang natatandaan, let's grant them.. hmm?" I let my mouth hung wide at his gentle voice.

"Let us prove to them, that not all promises were meant to be broken." He continued. "Tuparin natin ang pangarap ng little Angel."

--

"Drive safely son." Habilin ni tito kay kuya Drake.

Nasa loob na ako ng kaniyang Porsche. Though nakataas pa rin ang bintana dito sa side ko. While he's still outside, kausap sila tito at tita.

"Of course dad, don't worry." Tinapik ni tito ang balikat ng anak bago tumango. Umikot naman si Kuya Drake to the driver side while tita smiled at me.

"Enjoy hija, call us if something bad happens." I smiled at her.

"Opo tita, thank you." Pagkatapos, agad na pinaandar ni kuya Drake ang sasakyan. Pinili kong hindi isara ang bintana ng kotse.

The awkward silence in the atmosphere was getting into my nerves. Hindi ako sanay na kasama siya, maybe in my early days we've enjoyed each other's companies. But not anymore.

Nakatingin lang ako sa labas. Not even trying to start a conversation. I am not a talkative person. Especially if we aren't friends at all. Nanatili akong tahimik, unless ang kausap ko na ang mag-initiate ng conversation. Some says, I'm a snob. Well, probably to them. Kasi hindi naman ako pumapansin lalo na kung hindi ko kilala. I hate acting! You know that plastikan thingy? I am not good in pretending. I sucks at that department.

Dirty Secret (COMPLETED)Where stories live. Discover now