COMMANDO 1: Nathalie Jean

Chapter 3

PAGKARATING sa apartment na tinutuluyan nila ay napag-pasyahan nilang magkakapatid na magkwentuhan sa rooftop ng building na inuupahan. Doon nag-sasampay ng mga nilabhang damit ang mga residente ng building. Apat na floor din ang paupahan ni Aling Nena. Naiupandar daw ng matandang dalaga ang building na iyon dahil sa pagtatrabaho sa Canada noong bata bata pa ito.

Bumili sila ng canned beer sa malapit ng tindahan bago umakyat at nagkwentuhan. Inulan siya ng tanong ng bunsong kapatid si Eleanor. Regarding if she's doing fine and a lot more.

Eleanor is the most understanding among them, and perhaps the most matured one. Lagi nga nitong sinasabi na people should stop associating age to the level of their maturity. Na hindi porket ito ang pinaka bata sa kanila ay wala na itong magagawa, na wala itong maiintindihan sa kung anong problema ang kinahaharap nila.

Ang pangalawa naman nilang si Lexa ang go lucky type sa kanila. Lexa is a type of person that always choose to see the positive side in everything. She constantly has this bright and bubbly smile plastered in her face.

How about her? Paano nga ba siya?

Before she left the mansion she was the type of person who was scared to loss everything. She was born with a golden spoon in her mouth, that just makes sense on why she's scared. She was used of having anything, and everything she wanted, but that was before. She was scared of losing things. Ngunit habang nagdalaga ay nagbago siya. She started to value things that she didn't before. Ngayon lang siya nagkaroon ng lakas ng loob na lumaban at pumili, rather than saying yes all the time.

It was already dawn nang matapos ang kwentuhan nila. Kaya naman kahit nakaligo na siya at lahat lahat ay tulog pa rin ang dalawang kapatid. Naparami rin kasi ng inom ang mga ito. It was their celebration for their reunion and her birthday. Kaya pala advance ang surprise ng mga ito sa kaniya ay dahil sa sinabi niya kay Lexa na balak niyang dumalaw sa Yakap at Kalinga sa araw ng birthday niya sa darating na linggo. Its a shelter for kids.

Alas siyete na at nag-text na sa kaniya si Ambrose na nasa labas na ito ng mart. Nag iwan siya ng note sa ibabaw ng center table para sa mga kapatid. Kahit antok na antok ay kailangan niyang pilitin ang sariling pumasok.

Gaya ng nakagawian ay nag paalam siya kay Aling Nena at binilin ang dalawang kapatid. Hindi naman sa nag aalala siyang mabastos ang mga ito. Pinakilala niya ang mga ito sa mga tambay na naabutan nila sa baba ng building kaya alam niyang hindi magbabalak ng masama ang mga ito sa kapatid. Ganito naman sa Tondo. Kailangan mo lang makisama at kunin ang panlasa ng tao.

Sumakay na siya ng jeep para pumasok at baka ma-traffic pa siya. Sa dulong bahagi siya ng jeep umupo at tsaka nagbayad.

"Matagal kapa ba?"

Basa niya sa message ni Ambrose.

"Nakasakay na ko ng jeep."

"Saan kana banda?"

"Malapit na ko."

"Saan nga 'yung malapit?"

She can't help but smile, medyo makulit ang binata at ayaw atang naghihintay. Hindi na siya nagreply dahil natatanaw na niya ang bulto nitong nakasandal sa glass door ng mart.

Pagkababa ay agad siyang natawanan ng binata. Ambrose gave her an energetic smile.

"Good morning, Jean." He greeted her with a delighted eyes. It was like he's happy because of her, because he saw her.

Napangiti naman siya, "Good morning din."

Binuksan niya ang glass door at naunang pumasok sa mart. Sumunod naman ito sa kaniya. Binuksan niya ang mga ilaw pati na rin ang mga ref na pinaglalagyan ng mga drinks ng mart.