COMMANDO 1: Nathalie Jean

Chapter 23

Hey, Lovies! Happy reading, and thank you for supporting my story. Don't forget to vote and comment your feedbacks. Also, if there's a typo you can comment and correct me. Thank you so much xx

----

SHE woke up with a massive hangover, para siyang lalagnatin. She felt like someone hammered her head.

She can't help but whimper.

"Oh, fuck you, dear cousin." Sapo niya ang ulo nang pinilit niyang magmulat at bumangon sa kama. The room smells different, it was a combination smell of sexy, masculine, and sort of woodsy? If that makes sense.

Ganoon ang naaamoy niya. Humiga siya ulit at niyakap ang unan sa tabi niya.

Androse was the last person she's with. Malamang ay dinala siya nito sa condo o sa bahay ng binata.

Aside from her raging head, wala naman siyang ibang naramdaman. Mahirap na, baka bumukaka na naman siya para rito dahil sa kalasingan niya.

She's now wearing an oversized shirt and a boxer. Wala na rin ang suot niyang bralette. She was planning to sleep again when she heard footsteps then eventually the door opened. Napamulat siya dahil doon.

"Hey, sweetheart. It's past lunch, I prepared something. Come on, let's eat." Bungad nito sa kaniya. Maaliwalas ang mukha nito na para bang wala man lang iniisip na problema. Hindi gaya niya na kulang na lang maglupasay sa sahig.

"You haven't eaten yet? Sabi mo past lunch na bakit hindi kapa kumakain?" She can't help but asked. Marahan niyang tinukod ang dalawang palad sa kama para alalayan ang katawan niya para makabangon.

Androse brought a wooden tray full of food. It was more of a breakfast meal dahil sa klase ng pagkain na naroon. 

"I waited for you. I had coffee for breakfast then I started making these. Here, I made some tea, para mabawasan ang hangover mo. Also, drink this so it would totally ease the pain." Inabot nito sa kaniya ang isang tablet ng gamot at ang tea na ginawa nito.

"Would it really? Would it really ease the pain, Androse?" She fired at him. Saglit na lumungkot ang mukha nito ngunit mabilis din siyang nginitian.

"Nah, I guess it won't." He took a slice of waffle then brought it to her mouth. Wala naman siyang nagawa kung hindi tanggapin iyon. For the record, it tastes good. "It won't ease the pain, love. But I'm willing to do everything, anything. To eventually ease it. I'll be at your mercy." She saw the sincerity in his eyes. Pero nagtago na ata ang puso niya at hindi niya magawang maniwala rito.

Ang lakas ng loob ng kumag na ito. Parang hindi siya niloko at pinagkanulo.

May pa I'll be at your mercy pang nalalaman. Cute ka?

Inabot na lamang niya ang tinidor mula rito at nagsimulang kumain mag isa. They remained silent. Panaka naka ang pagsulyap nito sa kaniya. Ngingiti lang ito kapag nahuli niyang nakatingin sa kaniya.

Matapos nilang kumain ay nagpaalam siya rito para gumamit ng banyo. She'll take a shower para gumaan ang pakiramdam niya.

She took a shower for some minutes at lumalabas siyang naka ballot lang ng towel.

Shit, she forgot. Wala nga pala siyang damit.

"Androse? Nasaan nga pala 'yung mga gamit ko? 'Yung damit ko?" Tanong niya sa binate. Nakatalikod ito sa kaniya. Inumang nito ang isang daliri at tinuro ang paper bag na nakapatong sa mesa nito sa loob ng kwarto.

"I bought those, itinapon ko na ang damit mo kaya 'yan ang isuot mo.

"What?! You did what?! Bakit mo naman ginawa iyon?" Binili na nga lang ni Brent sa kaniya iyon eh. Kairita talaga ang lalaking ito.

"'Yung palda kinulang sa tela. 'Yung pang taas naman longsleeves nga pero ang pangit naman ng quality. Sobrang nipis." Humarap ito sa kaniya na nakakunot ang noo. Para bang masamang sama ang loob.

"What the hell? Iyon nga ang style non! See through, jeez Androse. Sayang ang mga iyon." Pumikit siya at bumuga.

Hindi na talaga niya matatagalan ang lalaking ito. Napaka!

Androse just shrugged his shoulders. Marahas niyang hinablot ang paper bag at saka siya bumalik sa loob ng banyo nito.

"Love, pwede namang dito ka na lang magbihis. I can even help you." Rinig pa niyang sabi nito nang makapasok siya.

"Pwede ba, Androse? Tigilan mo ko, hindi tayo close. I was just too drunk last night kaya hindi ko na alam na nakatulog ako at ikaw ang nag uwi sa'kin sa kung saan mang lupalop ito." Nang gagalaiti niyang sagot dito pagkatapos magbihis at lumabas ng banyo.

For pete's sake, nasa pilipinas sila. Bakit naman ganito ang damit na binili nito para sa kaniya. 'Yun lang at wala naman siyang choice kaya pinilit niyang suotin.

"Still the possessive jerk, I see." She's now wearing a pair of thick sweater and a sweatpants. Siguradong tagaktak ang pawis niya mamaya paglabas.

"What? It looks good on you. Anyway, tayo?" Tinuro siya nito at sunod na tinuro ang sarili, "Tayo? Hindi close?" Humalakhak pa ito na lalong kinainis niya.

"Yeah, what?" Angil niya.

"Oh, sweetheart. We are more than that. Hell, I even know how many moles you have. How you smell in the morning. I even know how sexy and gorgeous you look when you're asleep. But out of that really, I remember the face you make when you're underneath me. The way you sigh and moan my name and how hard you bite those lips of yours kapag malapit kana. So, hindi pa ba tayo close?" Inisang hakbang niya ang pagitan nila nito at malakas na hinampas sa dibdib ang binate.

"Argh! You! I hate you." Pinatalim pa niya lalo ang mata, "Where in the world are we? Uuwi na ko." Nauna na siyang naglakad palabras sa kwarto nito. Dalawa lang naman ang pinto roon kaya sigurado siyang palabras sa kwarto nito ang isa, dahil ang isang pinto ay papasok sa banyo nito.

She was greeted by a high ceiling. The ambiance were homey. Nagustuhan niya ang combination ng kulay sa loob ng bahay. Surely it's Androse house. Natanaw niya ang backyard nito.

"We're in Taguig." Nagulat siya ng nasa tabi na niya ito walang babalang hinawakan ang kamay niya. "We're going down the stairs, baka madulas ka." Malambing na saad nito.

Hindi siya gumalaw at binawi ang kamay dito.

"Androse, stop this. Stop whatever you are doing or planning kung mayroon man." Sigurado siyang may kailangan na naman ito sa kaniya kaya pilit na kinukuha ang loob niya.

"What? Planning? Gusto ko lang bumawi, I want your forgiveness, Jean. Gusto kong mapatawad mo ako." His eyes were begging.

She forced a smile, "Okay, I forgive you. Now, let me be in my way. Let's forget everything and start a new path without each other. I want to have a fresh start away from you. Okay?"