Okuldan sonra asla silinmeyen gülümsemem ile eve gelmiştim. Annem bile neden bu kadar mutlu olduğumu sorgulamıştı,o derece diyebilirim yani.
"Akşam sana bir sürprizim var Hana."
"Nedir anne?"
"Söylersem sürprizi kalmaz ama."
"Omma~"
"Tamam söyleyeceğim,bir daha yapma şu aegyoyu."
"Neden? Çok mu tatlıyım?"
"Hayır aksine çok çirkin duruyorsun."
Dil çıkardım ve onu dinlemeye başladım. Bana güzel bir çikolata yığını alsalar harika olurdu ya da güzel bir araba. Evet evet araba kesinlikle harika olurdu.
"Bu akşam Namjoon ve ailesi gelecek."
"Nasıl? Neden ki?"
"Şirketleri birleştirdik ya onun için beraber akşam yemek yiyeceğiz."
"Woah! Bunu bilmiyordum."
"Şimdi öğrenmiş oldun,hadi koş giyin ve hazırlan. Akşama sevgilin burada."
"Anne!"
Bu sefer o dil çıkardı ve mutfağa doğru gitti. Ben ise sadece gülmekle kaldım.
~
Gelmelerine son yarım saat kalmıştı ve ben telaştan sürekli bir şeyleri kırıyordum. Odamda ki abajuru yere düşürmüştüm ve ayağıma dolanan kablosuyla yüz üstü yere düşmüştüm.
Heyecandan ne yapacağımı şaşırır olmuştum. Her şey güzeldi, hiç bir sorun yoktu. Sadece onların gelmesi kalmıştı.
Olduğum yerden kalkarak aynadan kendime doğru baktım. Neyse ki makyajıma bir şey olmamıştı.
Bir kaç dakika sonra kapı zili duyuldu. Bu sefer düşmemek için dikkatli adımlarla kapıyı açtım.
Önce tüm ihtişamıyla içeri Namjoon girdi ve ardından ailesi. Hiç olmadığım kadar heyecanlıydım bugün.
"Merhabalar,hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk kızım."
Onları içeriye doğru buyur ettim, nazik bir hanımefendi gibi mantolarını aldım. Sevgilimin ailesine olabildiğim kadar iyi gözükmeliydim ki onların gözünde ki imajım iyi olmalıydı.
Bir kaç dakika sonra bende onların yanına oturdum. Çoktan konuşmaya başlamıştılar bile, eh bir de yakın arkadaş olduklarını düşünürsek yapacakları kocaman bir dedikodu vardı. Neyse ki yemek yerken o kadar çok konuşmadılar. Şirket hisseleri ve ihaleler harici pek anladığım bir konu yoktu.
En sonunda yemekler yendi, herkesin yüzü gülüyordu.
Namjoon, dikkatleri üzerine çekmek üzerine öksürdü. Ne yapacağını bilmediğim için onu izlemeye koyuldum. Keşke gelmeden önce ona yazsaydım,en azından diyecekleri konusunda bir fikrim olurdu.
"Burada tüm aile üyeleri varken bunu söylemek istiyorum."
Bir çırpıda beni ayağa kaldırdı, şaşırmaktan ne yaptığını dahi soramadım. Diğerleri ise bize aynı surat ifadeleri ile bakıyorlardı. Ne yani şaşırmamışlar mıydı?
"Biz Hana ile sevgiliyiz."
Ortalık alkış tufanına döndü. Bize hesap sormaları gerekmiyor muydu? Normalde hep öyle olurdu çünkü.
Namjoon'dan bu itirafı beklemiyordum açıkçası ya da ben aileme bu kadar rahat bir şekilde söylemeyeceğim için beklemiyordum.
Namjoon'un annesi gülümsedi ve bana doğru baktı. "Zaten biliyorduk kızım ama itiraf etmeniz güzel oldu. Mutluluklar dilerim."
Nasıl öğrenmişti ki? Tabii ya annem. Bir tek o biliyordu aile arasında.
"Sen söyledin değil mi?"
"Tabiki ben söyledim, kankamdan laf esirgeyecek değilim."
Kıkırdadım ve Namjoon'a doğru sarıldım. Sanırım bizim hikayemiz çok güzeldi. Güzelliklerle dolu bir harikalıktı. Onunla tanıştığım için minnettardım. En çokta Ho Min'e. İddia uğruna girdiğim bu saçmalık benim hayatımın aşkını bulmama yardımcı olmuştum.
Sanırım bazen iddiaya girmek böyle güzel sonuçlar ortaya çıkarabiliyordu.
Benim için hiç güzel bir son olmadı. Aklımda daha çok güzel planlar vardı ama hiç birini yapmadım. Çünkü okuyan yok.
2 3 kişi okuyordu o da sonradan gitti zaten. Vote sayısı 1'e düştü yani benim kendi oyum. En azından sanki birileri okuyormuş gibi başka hesaptan kendi kitabımı oyladım. Bu hiç hoşuma gitmedi o yüzden bana göre kötü biten bir kitap oldu.
Ancak genel olarak iyiydi diye düşünüyorum. Keyifle yazdığım kitabı bitirmek için zorunlu yazdim.
Başka bir kitapta görüşmek üzere efenim♡
