၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ~~~
အေယာက္ ၂၀ ခန္႔မ်ွသာရွိေသာ တရားခြင္ဟာ ၿငိမ္သက္လြန္းလွသည္။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီမွာ
ရွိေနၾကသည့္ ေရွ႕ေနမ်ားသည္လည္း တရားသူႀကီးမင္း၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ၿငိမ္သက္စြာျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္။
"ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မယ္ "
" တရားခံ *** သည္ ျပစ္မႈထင္ရွားေၾကာင္းေတြ႔ရသျဖင့္ အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္ ၂၀ က်ခံေစ "
တရားသူႀကီးခ်မွတ္သည့္ စီရင္ခ်က္ကိုၾကားေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသည္ တရားခံကို နားက်ည္းစြာျဖင့္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ေနမိသည္။
"အႏွစ္၂၀ ၊ အႏွစ္ ၂၀ တဲ့လား ... ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ... "
တုန္ယင္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ကိုက္ထားပါမ်ားေတာ့ ေသြးေတာင္စို႔ေနေလၿပီပင္ ..
"ေကာင္းၿပီေလ ... တရားဥပေဒက မသတ္ေပးႏိုင္ရင္ ငါကသတ္ေပးရမွာေပါ့ "
မ်က္ဝန္းကိုမွိတ္လိုက္ၿပီးေတာ့ အျပည့္ျဖစ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားကို ပါးျပင္ေပၚသုိ႔ သက္ဆင္းေစလိုက္သည္။ တစ္လက္စတည္း ခါးၾကားထဲမွာထိုးထားသည့္ ဓားကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေတာ့ တရားခံဆီကို ဦးတည္သြားလိုက္၏။
ခြၽင္ ...
လံုၿခံဳေရးမ်ား၏ တားဆီးမႈေၾကာင့္ ကုိင္ေဆာင္ထားသည့္ဓားဟာ ေျမျပင္ေပၚကိုလြတ္က်သြားခဲ့သည္။
"လႊတ္ ... ငါသူ႔ကိုသတ္ရလိမ့္မယ္ ...
သူ့လိုေကာင္မ်ိဳးေတြက ဒီေလာကမွာ ရွိမေနသင့္ဘူး ... လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ ..."
တရားခြင္တစ္ခုလံုး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူမဟာ တရားရံုးအျပင္ဘက္ကို ဆြဲထုတ္ျခင္းကိဳ ခံလိုက္ရသည္။ အားတင္းကာ ရပ္ထားသည့္ ေျခေထာက္အစံုသည္လည္း ေခြက်သြားေတာ့၏။
လက္ဖ်ားေတြသည္ တုန္ယင္လာၿပီးေတာ့ မ်က္ဝန္းေတြသည္လည္း က်ိန္းစက္ေနေလၿပီ။
ေမာဟိုက္စြာျဖင့္ ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ ေနေရာင္ျခည္သည္ အင္မတန္မွကို စူးရွေနသည္။
ထိုႏွစ္က ေႏြဦးသည္ အပူဆံုးႏွစ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
☁️☁️☁️
