ခ်ဳပ္တည္းထားတဲ့စိတ္ေတြက "က်ဳပ္ရွိတယ္ " ဆိုတဲ့ စကားလုံးေအာက္မွာ ေျပေလ်ာ့သြားေလ၏။
ေပြ႕ဖက္မႈေအာက္မွာပဲ သိမ္ငယ္ေနတဲ့စိတ္ေတြကို ဖြင့္ထုတ္မိေတာ့ မ်က္ရည္စအနည္းက ထိုလူရဲ႕အက်ီၤ မွာစြန္းထင္းသြားေတာ့သည္။
"မင္းကဘာလဲ ... ကိုယ္နဲ႕မဆိုင္ရင္ ဖယ္ေန "
ေဖးယြီက တစ္ဖက္လူကို တစ္ခြန္းတစ္ေလေတာင္ မတုံ႕ျပန္ပဲ ရင္ခြင္ထဲကလူအဆင္ေျပေစဖို႔ကိုပဲ အေလးထားေနမိသည္။
ခါးနားကအက်ၤၤ ီစေလးကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားေနတဲ့ လက္ေလးေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေဖးယြီရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ခံစားမႈေတြ ေရာေထြးလာသည္။
~ဤလူသားဟာ ဘာေၾကာင့္မ်ား အားနည္းေနရတာပါလဲ။ ဘယ္လိုအေၾကာင္းေတြကမ်ား အားနည္းေစပါလိမ့္။
"ေဟ့ ငါေျပာေနတယ္ေလ "
တစ္ဖက္လူကဘာေျပာေျပာ ေဖးယြီသူ႕ကိုနည္းနည္းေလးေတာင္စိတ္မဝင္စားပါ။
ေဈးထဲကလူေတြအကုန္လုံးက သူတို႔ကိုဝိုင္းၾကည္ေနလဲ သူမမႈ။ အခုခ်ိန္မွာ အေရးႀကီးတာက ယြင္ရွီးပင္။
"ၾကည့္ရတာ စကားမေျပာတတ္ဘူးထင္တယ္
အင္းေလ ထားပါေတာ့ ..မင္းနဲ႕မွေျပာစရာမရွိတာ.. ေလာ္ယြင္ရွွီးနဲ႕ပဲရွင္းမယ္ "
"အ "
ယြင္ရွီးဆီကို ဦးတည္ေနတဲ့ လက္ေတြဟာ ေဖးယြီရဲ႕ ဟန႔္တားမႈေၾကာင့္ နာက်င္သြားေလ၏။
တစ္ဖက္လူရဲ႕နာက်င္မႈအသံေၾကာင့္ ခါးနားက တင္းက်ပ္မႈကို ေဖးယြီခံစားလိုက္ရသည္။ ငုံ႕ၾကည့္မိေတာ့ မ်က္လုံးေတြစုံမွိတ္ကာ ေၾကာက္လန႔္ေနတဲ့ ေလာ္ယြင္ရွီး၊
"ယြင္ရွီး ... "
ေဖးယြီက ႏွစ္ကိုယ္တည္းၾကားနိုင္တဲ့ အသံျဖင့္ ေခၚလိုက္သည္။
"ခင္မ်ား က်ဳပ္ရဲ႕ခါးကိုဖက္ထားေပးနိုင္မလား
က်ဳပ္ ဒီေကာင္ေတြကို ေမာင္းထုတ္ေတာ့မွာမလို႔ "
ေဖးယြီရဲ႕စကားအဆုံး နားမလည္ဟန္ ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့ ယြင္ရွီးကို သူ ၿပဳံးျပလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ အက်ၤ ီစကို ဆြဲကိုင္ထားတဲ့ ယြင္ရွီးရဲ႕လက္ေတြကိုယူၿပီးေတာ့ သူ႕ခါးမွာတင္းက်ပ္ေအာင္ဖက္ထားေစလိုက္သည္။
ၿပီးေတာ့ ယြင္ရွီးရဲ႕ ေခါင္းေလးကို ခပ္ဖြဖြေလးထိန္းေပးရင္း သူ႕ရဲ႕ ရင္ဘက္နားမွာ မ်က္ႏွာအပ္ေစလိုက္သည္။
