ေဖးယြီတို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကို လက္ခ်င္းသြယ္ယွက္ၿပီးေတာ့ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပဲေလွ်ာက္လာခဲ့သည္။
ေဖးယြီတို႔အိမ္နားလဲေရာက္ေရာ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔အတြက္ စကားျပင္ခါနီး ခ်န္မင္ရဲ႕အသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။
"ယြင္ရွီးေကာ. ... ေဖးယြီ ျပန္လာၾကၿပီလား။
ဒီမွာ ဝူလ်န္ေရာက္ေနတယ္"
ဝူလ်န္ဆိုတဲ့နာမည္ၾကားေတာ့ ယြင္ရွီးသူ႕ကို လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေဖးယြီနဲ႕ခင္မယ့္ပုံေပၚတဲ့ ဒီေကာင္ေလးကို အခုမွ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္ဖူးတာဆိုေပမယ့္ ခ်န္မင္လိုေဖာ္ေ႐ြမည့္ပုံေပၚသည္။
"ဒါနဲ႕ ... မင္းတို႔က "
ခ်န္မင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက သူတို႔လက္ေတြကိုျမင္ေတာ့ အံ့ၾသသြားပုံရသည္။
ယြင္ရွီးထိတ္လန႔္တၾကားနဲ႕ ေဖးယြီကိုေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ သူကတစ္ခ်က္မွ်ၿပဳံးျပေလ၏။
"ငါတို႔က တြဲေနၾကၿပီ "
ေဖးယြီအခုလိုေျပာလိုက္မယ္လို႔ ယြင္ရွီး လုံးဝမထင္ခဲ့ေပ။ ခ်န္မင္ေရာ သူ႕သူငယ္ခ်င္းေရာက ေဖးယြီစကားကိုၾကားေတာ့ ေခတၱမွ်တိတ္သြားေလ၏။
"မင္းတို႔ကို ေျပာျပမလို႔ပဲ ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားစရာေတြရွိေသးလို႔ မေျပာပဲနဲ႕ထားထားတာ၊ အခုေတာ့ ဝူလ်န္ပါသိသြားတာေပါ့ "
ယြင္ရွွီးဟာ ဘာမွမေျပာေသးပဲ ေဖးယြီရဲ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို မ်က္လုံးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႕ၾကည့္ေနမိသည္။
"ယြင္ရွီးေကာ "
ခ်န္မင္ကေခၚလိုက္ေတာ့ ယြင္ရွီး အလန႔္တၾကားနဲ႕ ခ်န္မင္ကို ျကည့္လိုက္မိ၏။
"ေဖးယြီကို ေသခ်ာအပ္တယ္ေနာ္ ...ဒီေကာင္ အခ်ိဳးမေျပတာတစ္ခုခုလုပ္ရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလာေျပာ "
ခ်န္မင္က ၿပဳံး႐ႊင္စြာျဖင့္ ေျပာလာေတာ့မွ ယြင္ရွီးခင္မ်ာ စိတ္ေအးသြားရေတာ့ေလသည္။ ေဖးယြီရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြက သူတို႔ကိုမကန႔္ကြက္ဘူးပဲ။
"ျမန္ျမန္ဝင္လာေတာ့ ... ဝူလ်န္ေရာက္လာလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဟာ့ေပါ့လုပ္စားမလို႔လုပ္ေနတာ ယြင္ရွီးေကာပါ တစ္ခါတည္းစားသြားေလ "
