CRIPPLED: JULLIANNA (VUILLTRAEN SISTERS SERIES #1)

33

BABY

“Does it hurts?”

I swallowed hard after I asked him. The small bandage on his forehead looks painful. He didn’t answer me, instead, he just looks at me straightly in my eyes which made me roll my eyes at him. I heard him laugh which made me roll my eyes at him again.

“It doesn’t hurt at all.” He chuckled. “Have you been crying earlier?” His brows shot up.

I looked away. “Why would I? You’re still alive there’s no such reason I shoul-“

He cuts me off by tucking the loose strand of my hair at the back of my ear. “Liar. I know you cried. Until when are you gonna deny that you already loved me?”

That caught me off guarded. My throat runs dry and I don’t know what to do but look away. Am I being obvious? Mabuti na lang at biglang pumasok sina Fe at ‘yong parents nila. Nagulat pa si Fe nang makita ako roon pero agad namang nakabawi at mapang-asar akong binigyan ng ngiti. Umiling na lang ako. Tumayo ako para magmano sa parents nila.

“You’re here,” Fe uttered teasingly.

“What food do you have here?” Dumiretso ang Mama niya sa may bedside table at sinilip ang laman ng dala ni Leo kanina. “Really? Who brought you this?” Hindi makapaniwalang tanong ng Mama nila at nag-iba pa ang timpla ng mukha nang mapasulyap sa akin. Siguro’y akala niya ako ang nagdala no’n.

“Leo brought that one, Ma.” Vico sighed.

“You should’ve to text us, Travis! Nabilhan ka sana namin ng pagkain bago pumunta rito.” His Papa shook his head.

“Uh… ako na po ang bibili.” I volunteered since I felt like they need to talk about something I shouldn’t hear about.

Mabuti na lang at pumayag sila. Saka pa lang ako nakahinga nang maluwag nang tuluyan na ‘kong nakalabas ng room ni Vico. Grabe ‘yong kaba ko roon sa loob!

Umayos ako sa pagtayo at nagsimula nang maglakad. Sa may tila mga naka-line na mga upuan may nakaupo roong babae at lalaki. Nakatalikod sa akin ‘yong lalaki kaya hindi ko makita ang mukha, ‘yong sa babae lang. Ang ganda-ganda niya! Bagay na bagay sa kanya ang mahaba niyang buhok na kulot ang dulo.

“Are you saying that it’s my fault?!” Pasigaw na tanong no’ng lalaki sa kanya.

“Yes, I am! Why? What are you expecting to hear from me?!” Halata sa boses no’ng babae ang pagkapagod.

“Dapat ako ang paniwalaan mo, Kass! Ako ang boyfriend mo rito! Kaya bakit sa side ka noong nasagasaan ko?! Ha? May gusto ka sa kanya?!” Mas lalong tumaas ang boses ng lalaki at doon ko pa lang nakilala ang lalaki. Siya ‘yong mayabang na lalaki sa room ni Vico kanina.

“Do not raise your voice at me!” The woman said emphatically but in a calm tone.

Lalapit na sana ako para awatin sila pero biglang dumating si Papa. Kinausap niya ‘yong lalaki. Humingi pa ng pasensya ‘yong babae kahit na wala naman siyang nagawang kasalanan. Sa huli, naunang lumabas ang babae at naiwan ang lalaki na nagmamadali ring maglakad papunta sa kanya.