HOME
“Hey, why are you crying?”
I was busy wiping my tears when he pulls over the car. I felt his handheld my wrist to stop me from wiping. I pulled my wrist from his hold and continued wiping my tears.
“Baby, what’s wrong, huh?” His voice became soft. He reached my cheek and caressed it as he tried to make me look at him.
“Continue driving,” I said as much as I could not make my voice broke.
“I can’t drive with you beside me crying over something I didn’t know.” He said cautiously as if he’ll break me if he won’t.
“Do not mind me, Viscount,” I said, sans looking at him. “Just drive.”
“I will, okay? But could you please look at me?”
I closed my eyes emphatically before glancing at him. “Drive me home now, please?” I bit my lower lip, fighting against my tears from falling.
I closed my eyes after a tear fell out from my eyes while looking at him. I immediately felt his palm on my cheek and his thumb near my eye, capturing the teardrops falling. I moved my face away from him while shaking my head.
“Drive me home now, please.” I urged him, getting away from his hold.
He sighed. “Alright,”
I unbuckle my seatbelt as soon as we got in front of the gate. My hands are trembling as I gathered all my things from his car. I reached for the door to open it, but his move was that fast too that he caught my wrist.
“Baby, what is wrong?”
You are telling me a lie.
“Nothing…” I shook my head. “I am just exhausted.”
I leaned my back against the gate when I got inside. My things fell on the ground and I couldn’t feel anything but pain. How could he lie like that to me? I saw him earlier on that fast food, Trisha, Alexa, and Kaye ate our lunch. He was there… on that six-sitter table not so far from my table.
As much as I wanted to text Fe to ask her if her brother really happened to be there in their lunch, I stop myself upon doing and thinking about it. It might just give Fe wrong ideas. I don’t want that to happen!
I want to ask him what he’s doing on that six-sitter table earlier with the girl sitting in front of him wiping something on his face! I want to tell him I am mad at him for telling me a lie! I want him to know that I was… jealous! I have the right to be, right? Because we were in a relationship! The thing between us is labeled!
This lie alone makes me scared of something. It makes me scared over something that happened in the past. It makes me scared that what happened in the past will happen again… sooner or later.
It felt like I am being cheated… again.
And it’s giving me a huge amount of pain!
“Nagtanong si Mommy, ano raw ba plano mo sa birthday mo? Baka raw may maitulong kami.” Si Fe nang mag-VC kami gabi ng Huwebes. Hindi ko inaasahan na magtatanong siya tungkol doon kaya hindi agad ako nakasagot.
“Uh…” I cleared my throat. “Wala naman. Dinner lang siguro… o basta kung kailan available si Papa. ‘Yon lang naman ang importante.”
Naalala ko bigla ang ginawa ni Vico no’ng tinanong niya ako kung ano ang plano ko. Pero imbes na gumaan ang loob ko nang maalala ‘yon ay nahati sa dalawa ang isipan ko. Ginawa niya kaya ‘yon kasi mahal niya ‘ko? O… baka ginawa niya lang ‘yon dahil na-gui-guilty na siya sa ginagawa niyang wala akong kaalam-alam?
“Ikaw? Anong plano mo para sa’yo?” Pag-iiba ko sa usapan namin.
Umiling siya. “Sobrang layo pa no’ng akin. Sa’yo ang dapat nating pag-usapan dahil sa July na ‘yon!”
Tama siya. Sa July na nga ang 18th birthday ko. Month of March na ngayon at nasa second week na. Mabilis lumipas ang mga araw kaya siguro panay ang tanong ng mga taong may alam na debut ko ngayong taon para sa plano ko.
“Hanggang kailan mo ba ‘ko iiwasan?”
I almost jumped when I stepped out of my room and someone suddenly spoke. Gabi na at halos lahat ng ilaw sa bahay ay nakapatay na, iilan na lang ang hindi. Dim ang lights dito sa may mga pintuan ng kuwarto pero kahit pa man hindi ko pa nililingon kung sino ang biglang nagsalita galing sa likuran ko, alam ko na kung sino.
Tuloy-tuloy lang ang lakad ko papunta sa may hagdanan namin para bumaba. Hindi kasi ako makatulog kaya naisip kong ipagtiumpla ang sarili ko ng gatas. Naramdaman ko ang pagsunod niya sa akin kaya mas binilisan ko ang paghakbang ko. Kahit na alam kong masusundan niya pa rin ako dahil nasa loob kami ng bahay.
“Jullianna,” halos pabulong niyang tawag sa akin. May bahid pa ng pagmamakaawa sa boses niya.
“Oh,” tumigil ako sa paghakbang pababa ng hagdanan at hinarap siya. “Ba’t ka ‘andito?” Sarkastiko kong tanong sa kanya.
Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. Umawang ang labi niya, mukhang may gustong sabihin pero hindi niya masabi. Umiwas siya ng tingin at napailing bago ibinalik ang tingin sa akin. Nagulat pa ako nang makitang namumula ang mga mata niya. Hindi ko alam kung kanina pa ba ‘yon o ngayon lang. Hindi ko naman kasi tinignan ang mga mata niya kanina.
Ayaw ko…
He scoffed. “Maybe because… my girlfriend is avoiding me and I don’t know what’s the reason?” He asked sarcastically while tilting his head. “And... It makes me up all night wondering why she’s being like this.” His tone quickly changed from sarcastic into a serious one.
“Maybe because… you lied to her.” I rose my brows at him while smiling sarcastically.
“If that’s the case…” his eyes narrowed. “She should’ve told me so I can explain to her. Aside from that, I can’t remember telling lies to her.”
I scoffed at his words in disbelief. “Really?”
He looks me in my eyes straightly. “Tell me about my lies.”
Tinalikuran ko siya at dumiretso sa kusina para magtimpla ng gatas. Hindi ko alam kung bakit naduduwag ako. Naduduwag ako na tanungin siya kung ka-ano-ano niya ‘yong babae na…
“I could never lie to-“
I cut him off. “Nakapagsinungaling ka na, Viscount!”
“Kaya nga tinatanong kita, ‘di ba? Kasi hindi ko alam kung kailan ako nagsinungaling sa’yo.” Walang bahid ng galit sa boses niya o kahit man lang inis.
“No’ng araw na may family lunch kayo? Nasa’n ka no’n? Pumunta ka ba talaga no’n?” Kalmado kong tanong sa kanya habang nakapikit ang mga mata, takot sa isasagot niya.
“Pumunta ako, Jul.” He answered immediately.
Napahugot ako nang malalim na hininga sa sagot niya. Disappointed ko siyang tinignan.
“No’ng araw ding ‘yon, Viscount, sumama ako sa mga kaklase ko na kumain ng lunch sa isang fast food.” Napalunok ako at tinatagan ang sarili na tumingin sa kanya nang diretsahan. “Nakita kita…” nanginig ang boses ko, rason para mapaiwas ako ng tingin sa kanya. “…sa six-sitter table. Kung pumunta ka nga sa lunch n’yong ‘yon, bakit ‘ando’n ka?”
“Jul, I am not lying when I told you na nakapunta ako.” Tanging sagot niya na nagpainis sa akin.
“Liar! Kung pumunta ka nga, bakit itinext ako ni Fe, nagtatanong kung magkasama ba raw tayo?!” Hindi ko na napagilang pagtaasan siya ng boses.
“Hey, calm down first.” He even opened the ref to took out the pitcher and poured me some on the glass.
“Niloloko mo ba ‘ko?” Mahina kong tanong sa kanya.
“Jul, hindi kita niloloko.”
“Then bakit hindi mo maamin sa’kin na hindi ka nakapunta no’ng araw na ‘yon”
My trust in you is… slowly fading.
“Kumalma ka muna, okay? Ipapaliwanag ko sa’yo-“
Hindi ko siya pinatapos. “Alam mo ang past relationship ko…” hindi ko na napigilang maiyak sa harap niya. “Kaya ako may trust issues…” tumalikod ako sa kanya para punasan ang luha ko.
“Jul, nakapunta ako sa araw na ‘yon. Late nga lang.” Pagpapaliwanag niya. “Na-late ako kasi inaya ako nina Justine kumain sa labas. Pumayag ako kasi hindi ko rin alam na may family lunch kami no’n. Huli na rin nang mabasa ko ang text ni Fe. Hindi ko naman kasi alam na may girls din. Hindi kasi nila alam na may girlfriend na ‘ko kaya nireto niya ako. But trust me, umalis agad ako pagkatapos kong kumain.”
I felt relieved upon hearing his explanation.
Hindi ko nga lang maiwasang makaramdam ng kirot. Inisip ko kasi na kung hindi ko ba siya nakita ro’n, sasabihin niya kaya sa akin ‘to? Hindi siguro, ‘di ba? Kasi hindi naman ako magkakaganito kung hindi ko ‘yon nakita.
Kaya imbes na humarap na sa kanya, inabala ko ang sarili ko sa pagtimpla ng gatas habang pinupunasan ang luhang tumutulo sa pisngi ko. Natigilan ako nang bigla niya akong niyakap. Ibinaon niya ang mukha sa balikat ko.
“Baby, I’m sorry…” he whispered. “I am so sorry for making you feel anxious.” His hug tighten.
“I’m sorry too,” dahil may kasalanan din naman ako.
“This will not gonna happen again. I promise.” Ihinarap niya ako sa kanya at hinalikan ang noo ko bago ako niyakap.
Naging mabilis ang paglipas ng mga araw. Last week of the month na ngayon. Malapit na ang bakasyon. Pero bago ‘yan, s’yempre kailangan namin mag-submit ng mga projects at kung ano-ano pa. Kaya naman nang magbakasyon na ay tinatanghali na ‘ko nang gising. Wala rin naman akong ginagawa sa bahay kaya ayos lang na tanghali na ‘kong magising.
Hindi rin naman kami nakakapagkita ni Viscount madalas dahil may pasok pa siya dahil iba ang college sa SHS. Kung hindi nag-i-sleepover dito si Fe, umaalis kami para mag-mall o di kaya’y mamasyal. Awkward na kasi para sa akin na mag-sleepover sa kanila. Lalo na’t hindi pa alam ng parents nila ang tungkol sa amin ng Kuya niya.
“Nasa’n ka?” Tanong ni Ate nang sagutin ko ang tawag niya.
“Nasa bahay lang ako. Bakit?” Tanong ko naman sa kanya habang nagse-search sa laptop ko ng mga uku sheets. ‘Yong mga kantang may chords ng ukulele na susundin mo at may lyrics din. Pdf file ‘yong gano’n kaya dina-download ko para i-practice.
“Wala lang. Usually kasi lumalabas kayo ni Fe.” Sagot niya naman. “D’yan ako kakain ng dinner.” She informed me.
“Okay. Do you want to eat something later?”
“Hmm… wala naman. D’yan ka lang ba sa bahay hanggang dinner?”
“Oo,” maikling sagot ko.
Inabala ko ang sarili ko sa pag-uukelele para hindi ma-bored. Sinubukan ko pa ‘yong kantang 12:51 nina Krissy and Ericka kahit na may nakalagay sa pdf na na-download ko na gumamit ng capo sa first fret. Okay lang naman siya pakinggan kahit na hindi ako nag-capo, kaya ‘yon na lang ang pauli-ulit kong kinanta.
Nang dumating na ang hapon ay naligo na ako. Hihintayin ko pa kasi si Ate ngayon para sabay kaming kumain kaya naligo muna ako bago bumaba dahil baka matagalan siya sa pag-uwi at mapagod na naman akong maligo at mag-half bath.
Nakasuot lang ako ng puting oversized shirt at itim naman na dolphin short. Sinuklayan ko lang ang buhok ko at hindi na binlow dry dahil sa bahay lang naman ako. Kinuha ko rin ang phone ko na nasa ibabaw ng side table saka bumaba. Hindi pa nakauwi si Ate kaya nang tanungin ako ng mga kasambahay kung ihahanda na ba ang mesa ay sumagot akong huwag muna, saka na pag-uwi ni Ate. Itinext ko na lang din si Vico.
Viscount:
U home?
Nabitawan ko ang phone ko nang biglang bumukas ang double doors namin. Iniluwa nito si Ate at si… Viscount?! Nanlaki ang mga mata ko nang makita siya. Napayuko ako sa phone ko para i-check kung tinext niya ba ‘ko kanina na pupunta siya rito sa bahay. Wala akong makita kaya napatingin ako sa kanya nang masama. Tinawanan naman siya ni Ate at nagpaalam na aakyat muna siya para magbihis.
“Hey,” lumapit siya sa akin at hinawakan ako gamit ang kanang kamay niya.
Nakatago kasi sa likuran niya ‘yong isa, e’. ‘Di ko alam kung bakit.
“Ba’t ka ‘andito?” I asked him, half-glaring.
He scowled at my words and even eyed me painfully which made me felt conscience.
“Sige uuwi na lang ‘ko. Ayaw mo pala ako makita?” He protruded his lips and take off his hold in my hand.
“Hey, that’s not what I mean!” Ako naman ngayon ang humawak sa kamay niya.
“That’s what you meant.” He argued.
“Hindi nga!” Pinagsikilop ko ang mga daliri namin kaya halos mapatalon siya. Hindi ko naman mapigilang mapangiti nang makita ang namumula niyang tainga. “Cute!” Pinisil ko ang pisngi niya kaya ‘yon naman ang namumula.
“Oh, kain muna tayo. Mamaya na ‘yang HH, ha,” si Ate na kakababa lang habang nakatingin sa kamay namin.
Agad ko namang binitawan ang kamay niya nang maramdaman ang pag-init ng pisngi ko. Si Vico naman ngayon ang tinatawanan ako. Iniwan ko siya roon sa sala at pumunta na ‘ko ng dining room. Naging smooth naman ang pag-kain namin ng hapunan. Si Ate lang at Vico ang madalas na nag-uusap pero hindi naman ako na-a-out of place dahil relatable naman ang mga pag-uusap nila.
“Pero tingin ko hindi naman talaga crush ni Leo si Shally, e’-“ hindi natapos ni Ate ang sinasabi niya nang biglang tumunog ang phone niya. Ilang sandali niya pa ‘yong tinitigan bago napagdesisyunang tumayo. “Rito lang kayo. Sasagutin ko lang ‘to.” Pagpapaalam niya bago naglakad papasok sa loob ng bahay. Nasa backyard kasi kami ngayon pagkatapos naming maghapunan.
“Are you okay? How’s your day?” Biglang nagsalita si Vico habang nakatingin ako sa back door kung saam pumasok si Ate. Napatingin ako sa kanya at nginitian siya bago tumango.
“Yeah, I’m okay.” I nodded again. “Wala akong ibang ginawa buong araw maliban sa pag-uuku.” I chuckled.
“Really? Can I hear the song that you practiced?”
My eyes dilated. “No!” I immediately answered.
“Bakit hindi puwede?” Kumunot ang noo niya sa sinabi ko. Akala ko makikipagtalo pa siya kaya ibinuka ko ang bibig ko para sana magsalita pero naunahan niya ako. “Oh, stay here. I’ll just get something I brought earlier on our way here.”
Gusto ko pa sanang magtanong kung ano pero tumayo na siya. Binuksan niya ang backdoor at pumasok doon. Hinintay ko na lang din siya gaya ng sabi niya sa akin. Nakatingin lang ako sa pool habang hinihintay ang pagbalik niya. Nang marinig ko ang pagsara ng back door, napatingin agad ako roon. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang may dalang bouquet si Viscount.
“For you, baby,” he gave me the bouquet once he gets closer to me.
Naguguluhan man ay tinanggap ko ang bulaklak na ibinigay niya.
“Thank you… But what is this for?” I rose my brows.
He chuckled while looking away, holding his nape.
“It’s for our first month, baby,” he said, this time he’s looking at me. “I just think that I might get busy on our first month so I came up with this plan. Advance happy first monthsarry, baby.” Yumuko siya at binigyan ako ng halik sa noo.
“Advance happy monthsarry, baby,” I hugged him.
“Ginabi na kasi ako kaya ‘yan lang ang naibili ko para sa’yo.” He said between our hug.
I hit his arm lightly. “Hey, this is even too much…”
That night, I realized something… and that is…
His love will always gonna be enough.
“Oh, you texted me earlier pala?” He said while looking on his phone after he took his seat.
“Yeah,” I answered shortly because I was busy taking a picture of the bouquet he gave.
“Do you want me to answer your text earlier?” He asked.
Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. “Huh? Huwag na ‘andito ka na na-“
He cuts me off. “Yes, I’m home,” he said seriously which made me laugh.
“Tss. Uuwi ka-“
He cuts me off again, for the second time while looking me directly in my eyes. “You are my home, Jullianna,”
_______________________________________
B R O C O L 1
Sorry sa mga spaces na hindi ko pa naayos sa mga previous chapters. Aayusin ko po 'yan soon. Thank you!
YOU ARE READING
CRIPPLED: JULLIANNA (VUILLTRAEN SISTERS SERIES #1)
Teen FictionVUILLTRAEN SISTERS SERIES #1 Kreanaseah Jullianna Vuilltraen, the younger sister of Yllenea Grace Vuiltraen, fell in love at a very young age. Everyone that surrounds her says that 'it won't last since it's just a puppy love'. But for Seah, it is no...
