°LOTTO ° [completed]

11

Jose Kim

Чи хүссэн бүхнийг минь өгч байсан. Чиний л хажууд байхдаа би эрх дураараа гүнж шиг болж орхиж байгаагаа ойлгосон.

Намайг гүнж болгосон нэгэн бол чи...

***

- Хоёулаа ийм хувцастай байвал юм бодохгүй ганц өдрийг өнгөрүүлж чадахгүй.

Тэр машиндаа орж ирж суумагцаа ууттай хувцас миний зүг сунгалаа. Тэр өөрөө хэдийнээ хувцсаа солиод өмсчихсөн байх ажээ. Хар малгайтай цамц сул өмд энгийн цагаан кет нь түүнийг тэс өөр хүн шиг харагдуулж байв.

Илүү энгийн дотно тийм л мэдрэмж төрүүлж байсан юм.

- Би гадаа байж байя. Сольж дуусаад хэлээрэй.

Тэр ууттай хувцас өгчхөөд машинаасаа буух үед нь би хөнгөхөн инээсээр хувцсаа солив. Нимгэхэн дуртай даашинзаа тайлаад уутан дотор байсан цоо шинэ малгайтай цамцыг харан би инээд алдахаас өөр зүйл хийсэнгүй. Учир нь тэр яг л биеийн минь хэмжээг тогтоочихсон хүн шиг яг таарсан хувцас авчихсан байсан юм. Хувцсаа сольж дуусмагцаа түүнийг дуудах үед тэр машиндаа буцаж орж ирэн хаашаа ч юм давхина.

Замын явцад түүний чамин машиных нь дээвэр нээгдэн салхи татуулан давхих үед би хар шилээ зүүн гараа алдаллаад өөдөөс үлээх салхийг мэдэрч байв. Би түүнээс зугтахыг хичээсэн.

Тэр надад өөр мэдрэмж өгөөд байсан болохоор би түүнийг хүсэх биш харин догдлоод байсан болохоор би түүнээс зугтахыг хичээсэн. Гэсэн ч таван өдөр тэр байхгүй байхад том казино хүнээр дүүрэн атлаа хоосорчихсон юм шиг л санагдаж байсан юм.

Уур минь хүрсэн. Өөрийгөө хараасан. Хэтэрхий их зүйл бодож өөртөө уур хүрч тархи минь хэтэрхий ачаалалтай ажиллаж байсан.

Гэхдээ...

Түүнийг харах үед л хамаг ухаан санаа минь хийсчих шиг л болсон юм. Текний цаана суугаад виски уунгаа надруу алхахыг нь хараад би ердөө хараал идсэн түүнийг 'санаж байсан' гэдгээ мэдсэн юм.

Зугтсаар л байсан. Гэтэл эцэст нь яасныг минь хараач.

Би түүнд ахиад л автчихлаа.

-Жосе Ким чи яг одоо юу хүсэж байна?!

Чанёол хотын захаар давхингаа бараг орьлох шахам ийн хэлэх үед би гараа өргөн

-Час хийсэн сайхан виски!!!

Гэж хашгирлаа. Зуны бүлээн салхи өөдөөс үлээж нар дээрээс ээх ч гэлээ надад таатай байв. Бид энгийн байгаа болохоор хэн хэн маань зүгээр л нэг насанд хүрсэн энгийн хүн шиг байж байсан болохоор надад таатай байлаа. Би ердөө л юу ч бодохгүй тархиа ганц ч өдөр болов түүний хэлснээр амраахыг хүссэн юм.