Hetalia Axis... World! - Tom 4

Rozdział 21 - Co robi Koala, kiedy płonie las?

Co robi Koala, kiedy płonie las?

Też, kurwa, płonie.

Ten żart był bardzo, ale to bardzo nie na miejscu, zwłaszcza że mnóstwo tych pięknych stworzeń ginęło w cyklicznie nawiedzających Australię pożarach. Żal mi było tych biednych zwierząt. Do dziś miałam przed oczami zdjęcia spragnionych koali pijących wodę z butelek podawanych im przez wolontariuszy. Serce pękało mi wśród pustych ścian domku w Solinie, gdy widziałam te bezbronne, puchate stworzonka o aparycji pluszowych misiów.

Jednak TEN koala nie miał nic wspólnego ani z pluszowym misiem, ani z puchatością, ani z bezbronnością. Wiedziałam, że w Australii wszystko chce cię zabić, ale bez przesady...

Obserwowałam czujnie małego gnoja, jak siedział na kolanach przesympatycznego chłopaka, którego polubiłam niemal od razu. Jett był wesoły, energiczny i kochał zwierzęta, pan Koala jednak wyglądał tak, jakby obmyślał plan przejęcia władzy nad światem.

Jeżeli reinkarnacja istniała, to siedziało przede mną nowe wcielenie Adolfa Hitlera.

— Jett, jak nazywa się twój uroczy zwierzak? — zapytałam, na co chłopak podjarał się tym pytaniem:

— Pan Puszek.

— Tak myślałam, bo nic innego do niego nie pasuje — odparłam, a koala wręcz nie spuszczał ze mnie morderczego wzorku. — Uroczy jesteś — zaszczebiotałam do niego, pochylając się w jego stronę. — Założyłeś już własną partię, czy dalej przemawiasz do ludu pod eukaliptusem?

— Śląsk, przestań się wygłupiać — burknął Anglik, który wszedł do salonu z filiżankami herbaty.

— Mówię poważnie, toż to wcielenie słodyczy! — Wskazałam na koalę, ale Anglia tylko przekręcił oczami.

— Wyjmij szarlotkę z lodówki! — Anglik nie dał się nabrać. — Zajmij się Jettem, ja pójdę przygotować pokój gościnny.

— Ay, ay, kapitanie! — zawołałam i wstałam, kiedy mój niewiedziałamjeszczekto wyszedł z salonu. — Jett, szarlotka? Lody? Kanapka z pomidorem? Głodny jesteś? Piciu chcesz? A może cyklon B dla Puszka?

— Szarlotka starczy. — Zaśmiał się i dźwignął z kanapy. — Ale najpierw pójdę do łazienki. Popilnujesz go?

— Jasne! — Uśmiechnęłam się szeroko i przeniosłam wzrok na koalę z aurą groźniejszą od samej Białoruś.

Szlag! Miałam napisać do Natalii i Oleny!

Wstałam ze swojego miejsca, kiedy zostałam z miśkiem sam na sam i okrążyłam z wolna stół, nie zrywając kontaktu wzrokowego ze zwierzakiem. Kucnęłam przed nim i chwilę mierzyłam się z nim na spojrzenia, po czym spokojnie powiedziałam:

— Myślisz, że mnie oszukasz. — Pokiwałam smutno głową. — Ale ja nie dam się nabrać. Takich jak ty poznaję po samym zapachu, Puszek. Myślisz, że nikt nie zorientuje się o twoim planie, ale wiedz, że ja cię przejrzałam od razu i bacznie obserwuję. Wyjazd do Ameryki, tak? — prychnęłam cicho. — Czekałeś na to, prawda? Chcesz postawić swoją puchatą stopę na ziemi amerykańskiej i zmanipulować Jetta i Alfreda do wycieczki po Białym Domu. Prezydent nie jest bezpieczny. Nikt nie jest bezpieczny... Kiedy pan Puszek przybywa do miasta...

— Śląsk, co ty wygadujesz?! — Usłyszałam nad sobą zirytowany i zaskoczony głos Anglii, przez co krzyknęłam i podskoczyłam. — Miałaś jedno, małe zadanie! A ty gadasz do głupiej koali!

— On mnie sprowokował! — Wskazałam palcem na żywego pluszaka, ale dezaprobata w oczach Arthura rosła z sekundy na sekundę. — Przysięgam! On...! — Odwróciłam się i zobaczyłam, że koala zniknął. — CHRYSTE, ARTHUR! — Złapałam się w panice za głowę. — ON NAS TERAZ ZAGAZUJE!