Adelya

12

Keyifli okumalar

Annem gülünce bence ona katıldım. Ablam dediğim anda hepsi uzaylı görmüş gibiydi.

İkizim bir anda saçımı çekince istemsizce bağırdım. Şaşkınca ona döndüm. "Lan böyle şaka yapılır mı?"

Kaşlarımı çatıp bende onun saçını çektim. Sonra o da benim saçımı çekti. Bende iki elimi kafasına koyup saçını çekmeye başladım. Bir yandan bağırıyordum. Canım acıdı yahu.

"Ne şakası ya, ablamla konuştum. Hem bak siz uğraşmayın diye Türkçe de konuştum."

Eli kafam dururken ben daha çok çektim saçını. "Lan saçım kalmadı."

"Saçımı bırak o zaman, canım acıdı."

Mirza abim bir anda ikizimin elini itti. Saçımı okşadı ardından yüzümü elleri arasına aldı. "İyi misin?"

Hayır Adelya düşmek yok.

Kafa salladım sadece. Bu sefer ikizim kendine çekti. "Valla özür dilerim, canını acıtmak istemedim."

Gülümseyip "Önemli değil." dedim.

"Hanım, hanım. Bu savaş demektir." dedi Hazarcım.

"Ha?"

"Önce su, şimdi birtanemli konuşmalar. Bizi çıldırmak istiyorsan başarıyorsun."

"Tüh hemen anladın."

Sinirle yüzünü kastı. "Beni karşına almak istemezsin bücür."

Sen öyle san. "O zaman hodri meydan."

Herkes bir anda güldü. Belki hodri meydan derken dilim sürşmüş olabilir. İ yerine ı, e yerine a demiş olabilirim. Sadece söylüyorum.

Ama ben sizin gülmenizi soldururum. Babama döndüm. "Babacım."

Adamın yüzü aydınlandı resmen. "Söyle güzel kızım."

"Ben bugün arkadaşlarımla buluşacağım da haber vermek istedim."

Bundan ikizlerin haberi var mı peki?

Yok ama önemli değil. İşleri bende önemli mi?

Belki.

"Hangi arkadaşların kızım?"

"Bahsetmiştim ya, eski evimizin komşuları ikizler."

Bir anda hepsi bağırdı. "Hayır!"

İçten içe gülmek istesemde sustum. "Size sormadım ki."

Annem keyifle çayını içiyordu. Oğullarının bu halinde zevk alıyordu resmen. Annecim çok fenasın.

"O Alpcinde gelecek değil mi?"

Neden olmasın.

"İyi hatırlattın, ona da haber vereyim."

"Gerizekalı." deyip Çağatay abimin kafasına vurdu avukat bey.

"Boşver yavrum sen şimdi arkadaşlarını. Gel ben seni yanımda işe götüreyim."

Gözlerim kocaman ona baktım. "Ne yapacağım karakolda acaba?"

Hazar bir anda ayağa kalktı. "Harika fikir abi. Onu nezarethaneye atarsın. Böylelikle kimse ile görüşemez."

Ne?

Sinirle abime geri döndüm. "Rapunzel miyim ben, kuleye kapatır gibi beni nezarethaneye atacaksın."

Avukat bey mırıldandı. "Fena fikir değil."

"Benim kızım Rapunzel'den daha güzel."

Annecim bunun konumuzla alakası yok ama yinede sağol. Anneme öpücük attım.