Adelya

42

Keyifli okumalar

Okulun dönüş yolundaydık. Alaz'ın o cümlesi kafamda dönüp duruyordu.

'Sende benim için önemlisin.'

Belki öylesine söylemişti ama beni çok heyecanlandırmıştı. İçimi kıpır kıpır yapmıştı.

Verdiği anahtarlığı çantama takmıştım.

Aptal değildim, bir şeylerin farkındaydım. Onunla vakit geçirmeyi seviyordum. Bende ona değer veriyordum. Ama bunların hepsinin sebebi ondan hoşlanmam mıydı yoksa sadece çok iyi arkadaş olduğumuzdan mı emin değildim.

Ondan hoşlanıyor olmak şu an için işleri yokuşa sürerdi. En iyisi ablamla konuşmaktı. Ablam buradayken bunun farkına varmak iyi olmuştu.

Bu arada Uzay ve Alaz hâlâ birbirlerine soğuk yapıyorlardı. Bu yüzden birbirlerinden en uzak mesafede yürüyorlardı.

Sarp'ın işi olduğu için yanımızda değildi. Melisa ile ortalarında kol kola yürüyorduk.

Melisa'nın evine gelince dudağımı ısırdım. İkisi ile baş başa kalmak istemiyordum.

"Ateş ve barut ile sana bol şans." dedi Melisa. Dudağımı büzdüm.

"Görüşürüz gençler." dedi Melisa.

İkisi de karşılık verdi. Melisa eve giderken ikisinede baktım. Çok inatçılardı.

Uzay bir kaldırıma, Alaz bir kaldırıma geçti. Az önce daha iyiydik. Şimdi ya birinin yanına gitmem gerekiyordu ya da yolun ortasından yürümem gerekiyordu.

Aralarını daha da bozmaktansa yolun ortasından yürümeyi seçtim.

Telefonum çalınca dikkatim dağıldı. Çantamda telefonumu arıyordum. O kadar doluydu ki, sesini duymama rağmen bulamıyordum.

Tam telefonumu bulduğum sırada bir anda korna sesi gelince yerimde hopladım. İkizim ve Alaz aynı anda seslendi. "Adelya."

Geriye bakınca bir arabanın beni beklediğini gördüm. Panikle hemen kenara geçtim. Ben geçer geçmez araba yoluna devam etti.

Alaz'ın olduğu kaldırıma geçmiştim. Alaz koluma dokundu. "İyi misin?"

Kafamı salladım. Uzay da yanıma geldi ve Alaz'ın elini itti. "İyi misin?"

"İyiyim."

"Niye yolun ortasında yürüyorsun?"

Kaşlarımı çattım. "İkinizde ayrı ayrı yürüyorsunuz. Kimin yanına gideyim."

İkiside aynı anda konuştu. "Benim."

Uzay Alaz'ı itti. "Neden senin yanına geçsin?"

Alaz göz devirdi. Ama bir şey demedi.

"İkizim sende-" konuşmasına izin vermeden sözünü kestim.

"Uzay yeter, seninle evdekilerden daha iyi olabilirim ama seninde bana yalan söylediğini unutma."

Alaz sırıttı. "Ayrıca ikiniz kavga edip durmayın. Yeter ya." dedim ve hızlı adımlarla yanlarından geçtim.

Ortadan yürümek yerine onların önünde gitmeyi keşke daha önce akıl etseydim.

Ne yaptıklarına bakmak için bir kere bile arkama bakmadım.

Telefonum tekrar çalınca ekrana baktım. Ablamdı.

"Alplere gelsene. İkizlerde az sonra gelir. Hep beraber yemek yiyelim."

Eskiden olduğu gibi.

"Çok güzel olur."