Adelya

26

İyi okumalar

Abim yaşında biri abimin koluna pansuman yapıyordu. Masanın önündeki sehpa resmen kanlı bezler ile doluydu.

Gözlerim dolmuştu. Kim bilir nasıl canı yanıyordu.

"Abi, ne oldu koluna?" dedi Uzay.

Abimde şaşkınca bize bakıyordu. "Sizin burada ne işiniz var," deyip ayağa kalktı. "Bir şey mi oldu?"

Yanıma gelince gözümü tekrar koluna çevirdim. Ne olmuştu abime? Çenemden tutup ona bakmamı sağladı. "İyiyim güzelim, küçük bir sıyrık."

"O yüzden mi o kadar çok kan var?" deyip sehpayı gösterdim. Beni göğsüne çekince sıkıca sarıldım. "Ben iyiyim, her zaman olan şeyler."

Bir de her zaman olan şeylermiş. Ben buna nasıl alışacağım?

"Niye hastaneye gitmedin?"

"Güzelim büyük bir şey değil."

Omuz silktim. Bana ne. Küçük veya büyük. Eline cam batsa yine kıyameti koparırdım.

"Asıl siz niye buradasınız?"

"Adelya sana sürpriz yapmak istedi ama asıl sürpriz bize oldu." dedi Uzay.

Abim daha sıkı sarıldı. "Ağlama artık, iyiyim ben."

"Ağlamıyorum."

"İnandık." dedi Uzay. Ona dil çıkardım. Sen benim ikizimsin. Ben şu an gökyüzü mor oldu desem, evet doğru söylüyor demelisin.

Abim geri çekilip gözümü sildi. "Gel seni Karan ile tanıştırayım."

Alaz'ın abisiydi sanırım. "Şu çok tatlı kardeşiniz ile tanışıyorum sonunda."

Ağlamama rağmen kıkırdadım. Elini uzattı. "Ben Karan, Alaz'ın abisi ve abinin arkadaşıyım."

Uzattığı elini sıktım. "Bende Adelya."

"Çok memnun oldum."

Gülümseyip cevap verdim. "Bende."

Yakışıklı biriydi, her kızın aşık olacağı bir tipti. Alaz gibi soğuk dursa da, ona göre daha sempatikti.

"Bizimkiler akşam misafirliğe gidecek, bizde dışarıda yiyecektik, sizde gelin."

"Nereye gideceksiniz?" dedi abim.

"Şevket amcanın yerine gideceğiz."

Abim bana döndü. "Gitmek ister misin?"

"Benim için farketmez."

Karan abi bana sordu bu sefer. "Lahmacun sever misin?"

"Daha önce hiç yemedim."

Hepsi şaşırdı. Alaz bile. "Hazar abim olsaydı bunu dünya meselesi haline getirirdi." dedi Uzay.

Dediğine kıkırdadım. Yemek olunca işler değişiyordu.

"Abin Paris'ten geldiğini söyledi ama hiç mi geldiğinde denk gelmedi?" dedi Karan abi.

"Etli ekmek yemiştim ama lahmacun hiç yemedim."

"Hazar bunu dünya meselesi yapmakta haklı." dedi Karan abi. Sonra devam etti. "O zaman gidiyoruz."

Abim kafa salladı. "Gidelim."

"Önce bir koluna mı baktırsak?"

Abim diğer kolunu omzuma attı. "İyiyim ben, hem Karan'dan iyi pansuman yapan bulamazsın."