Adelya

52

Keyifli okumalar

Uzay'a baktım. O da bana bakıyordu. Abilerimin aşırı tepki vermesinden korkuyordum.

"Kim o güzelim?" diye sakince sordu Çağatay abim. Başımı ona çevirdim.

"Alaz."

Bir yandan dudağımı dişliyordum. Hazar abim bağırınca ona baktım. "Bizim Alaz mı?"

"Evet, o." diye benim yerime cevapladı Uzay. Ardından bana güven verircesine gülümsedi.

Hazar abim bir şey diyecek gibi oluyordu ama sustu.

"Ne zamandır?" diye dahil oldu Efken abim.

"İki gündür."

Bakışlarımı ellerime çevirdim.

Çınar abim çenemi hafifçe tuttu ve kendine çevirdi. "Eğme başını, kötü bir şey yapmadın ki öyle olsa bile başını eğme."

Şaşkınca ona bakıyordum. "Biz seni kendi aramızda bile paylaşamıyoruz. Bu tepkimizi maruz gör o yüzden."

Kızmayacaklardı.

Çınar abime sıkıca sarıldım. Çağatay abim ise elimi tuttu.

"Niye bize de Uzay gibi söylemedin?" dedi Efken abim. Söylemediğim için üzülmüş gibiydi.

"Söylediğim gibi onu dövdü çünkü."

Hazar abim yumruğunu uzattı Uzay'a. Uzay ise sırıttı ve yumruklarını tokuşturdular.

Çağatay abim yastık fırlattı onlara. "Azıcık medeni olun."

Hazar abim gözlerini kıstı. "İleride el ele kol kola görünce de ben sana medeni olmanı söyleyeceğim."

Göz ucuyla Çağatay abime baktım. O da bana döndü. Gergin bir şekilde gülümsedi. Bu hâli çok tatlı geldiği için bu sefer ona sıkıca sarıldım. "Abicim, ileride ben seninle el ele gezerken aynı cümleyi ona söylersin."

Hazar abimin gözleri büyüdü. "Senin için medeni olabilirim."

Bu hepimizin gülmesini sağladı.

"Hazar bile medeni olabilir ama bu Mirza için geçerli değil." Bakışlarım Efken abimi buldu. Beni de en çok o korkutuyordu.

"Gelince ona da anlat ki, en son öğrendiği için daha çok çıldırmasın." dedi Çağatay abim.

Hazar abim sırıtıyordu. "Alaz'a şimdiden üzüldüm."

Kaşlarımı çattım. "Bu mu medeni halin."

Sadece bana göz kırptı. Dudağımı büzüp Çınar abime baktım. Sonuçta Mirza abimden büyüktü.

Bana içten bir şekilde gülümsedi. "Merak etme. Bir sorun olmayacak."

Bende ona gülümsedim. Çınar abime inanıyordum. Ya da inanmak istiyordum.