[Zawgyi]
အဝတ္အစားေတြကိုအိတ္ထဲထည့္ၿပီး ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားလိုက္သည္။ ဘာပစၥည္းေတြလိုဦးမလဲဆိုတာ တစ္ခ်က္စစ္ၾကည့္လိုက္သည္။ လကုန္မွေဆးရံုတက္ရမွာဆိုေပမယ့္လည္း အခုကတည္းက လိုအပ္တာ ႀကိဳၿပီးျပင္ဆင္ထားရသည္။
အခုဆို ကေလးေလးနဲ႔ေတြ႔ဖို႔ ရက္က၁၀ရက္ေက်ာ္ေလာက္ပဲလိုေတာ့ေလသည္။ ဒီကေလးေလးကို ၁၀လနီးပါးေလာက္ ဗိုက္ထဲမွာထည့္ထားခဲ့တာကို ျပန္ေတြးၾကည့္ရင္ယံုခ်င္စရာေတာင္မ႐ွိေပ။
ကိုယ္ဝန္စ႐ွိခဲ့တာကမေန႔တေန႔ကလိုသာခံစားရေလသည္။ ကုိယ္ဝန္စ႐ွိတုန္းကခံစားခဲ့ရတဲ့ေဝဒနာေတြကေတာ့ ကေလးေလးကိုေတြ႔ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔တင္အကုန္ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ခဲ့ၿပီေလ။
မတ္တတ္ရပ္တာၾကာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ခါးကေညာင္းလာေလသည္။ ခံုကိုလွမ္းကိုင္ၿပီး သတိထားကာထိုင္လုိုက္ရသည္။ ကိုယ္ဝန္လရင့္ကတည္းက အိမ္အျပင္ေတာင္မထြက္ျဖစ္ေတာ့ေပ။ လမ္းကိုလည္း အိမ္ထဲမွာပဲေလွ်ာက္ျဖစ္ေတာ့သည္။
ထိုင္ေတာ့မွပဲ ဗိုက္ထဲကတဆစ္ဆစ္နဲ႔နာလာေလသည္။ အိမ္သာတက္ခ်င္လို႔နာတဲ့အနာမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ ခံစားရေတာ္ေတာ္ဆိုးေလသည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔နာတာကစိပ္လာတာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုလွမ္းယူၿပီး အေမ့ကိုဆက္လိုက္ရသည္။
"ဟဲလို...."
"အေမ.... ကြၽန္ေတာ္ ဗိုက္နာေနတယ္ ခံရအရမ္းခက္တာပဲ...."
"ဟယ္... ေမြးဖို႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္လိုေသးတယ္မလား...."
"ဟုတ္တယ္ အေမ...."
"ခနေလးသည္းခံထားဦးေနာ္ အေမလာခဲ့မယ္.... "
နာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုမသိတာေၾကာင့္ သူစိတ္ပူေနမိသည္။ ကေလးေလးဘာမွမျဖစ္ပါေစနဲ႔လို႔ဆုေတာင္းရင္း အေမအလာကိုေစာင့္ေနရသည္။ ခနအၾကာမွာပဲအေမနဲ႔အတူ အေဖပါေရာက္လာခဲ့ေလသည္။
အေမကသူ႔ကိုကူတြဲေပးၿပီး အေဖကေတာ့ သူအခုေလးတင္ျပင္ထားသည့္ အထုတ္ေတြကိုသယ္လာေပးေလသည္။ထို႔ေနာက္ သံုးေယာက္သား ကားငွါးကာ ေဆးရံုကိုထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
YOU ARE READING
Tomorrow ( Completed )
Randomအရမ္းခ်စ္ေပမယ့္လည္း မထင္မွတ္ထားတဲ့ကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေဝးကြာေနၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆံုေတြ႔ၾကမယ့္ မနက္ျဖန္ အရမ်းချစ်ပေမယ့်လည်း မထင်မှတ်ထားတဲ့ကံကြမ္မာကြောင့် ဝေးကွာနေကြတဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက် ပြန်ဆုံတွေ့ကြမယ့် မနက်ဖြန်
