< 13 >

406 75 30
                                    

{ Zawgyi }


ဘယ္ဘက္က အထုပ္ကိုညာဘက္လက္နဲ႔ေျပာင္းသယ္လိုက္ၿပီး လွ်ိဳ႕ဝွက္နံပါတ္ကိုႏွိပ္လိုက္သည္။ တံခါးပြင့္သြားေတာ့ ေျခသံမၾကားရေအာင္ တိတ္တိတ္ေလးအိမ္ထဲကိုဝင္လာခဲ့လိုက္သည္။

ဒီေန႔ေဒါက္တာထယ္ေယာင္း အိမ္မွာ႐ွိေပမယ့္လည္း အခုအခ်ိန္ေလာက္ဆို အိပ္ေနတုန္းပဲဆိုတာ သိေနတာေၾကာင့္ အိမ္တံခါးကို ကိုယ့္ဘာသာပဲဖြင့္ၿပီး ဝင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထမင္းစားခန္းထဲသြားကာ ေရခဲေသတၱာကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး အိမ္ကပါလာတဲ့ ဟင္းဘူးေတြကိုစနစ္တက်ထည့္လိုက္သည္။ ကုန္ၿပီးသားဘူးအေဟာင္းေတြကိုေတာ့ ေဆးေၾကာၿပီး ျပန္သယ္သြားဖို႔ အိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္သည္။

အိမ္ေ႐ွ႕ခန္းကိုထြက္လာၿပီး ႐ွင္းဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ဘာမွ႐ွင္းစရာမ႐ွိတာေၾကာင့္ ဖုန္စုပ္စက္နဲ႔ပဲ တစ္အိမ္လံုးကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနလိုက္သည္။ ေဒါက္တာက အိမ္မွာေနတဲ့အခ်ိန္နည္းတာေၾကာင့္ ႐ႈပ္တာပြတာမ႐ွိေပမယ့္လည္း ဖုန္ေတြကေတာ့႐ွိေနေလသည္။

ဆိုဖာေတြနဲ႔စားပြဲခံုေတြကအစ သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ေဒါက္တာက အခန္းထဲကထြက္လာေလသည္။

"ယြန္းဂီ ေရာက္ေနတာၾကာၿပီလား...."


"ခုနကပဲ ေရာက္တာ ေဒါက္တာ.... "

"လာျပန္ၿပီ ေဒါက္တာ.... ထယ္ေယာင္းလို႔ပဲေခၚပါလို႔ေျပာထားတာကို...."

ေဒါက္တာက ယြန္းဂီကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္လို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လို သေဘာထားတာေၾကာင့္ ေဒါက္တာလို႔မေခၚပဲ ထယ္ေယာင္းလို႔ပဲေခၚဖို္႔မွာထားေပမယ့္ သူကေတာ့ ေခၚဖို႔မဝ့ံမရဲျဖစ္ေနခဲ့သည္။

"ေဒါက္တာလို႔ပဲေခၚတာ ႏႈတ္က်ိဳးေနၿပီဆိုေတာ့... ေဒါက္တာလို႔ပဲဆက္ေခၚပါ့မယ္ ေဒါက္တာရယ္...."

"ေျပာကာမွ ပိုဆိုးေရာပဲ... ေတာ္ၿပီဗ်ာ ေခၚခ်င္သလိုသာေခၚေတာ့..."

ကေလးတစ္ေယာက္လို စိတ္ေကာက္တဲ့ပံုလုပ္ျပတဲ့ ေဒါက္တာ ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ယြန္းဂီ ျပံဳးလိုက္မိသည္။ ေဒါက္တာက ေဆးရံုမွာဆိုရင္ တကယ့္ေတာ္တဲ့ ဆရာဝန္ႀကီးတစ္ေယာက္ေပမယ့္ တခါတေလက်ရင္ေတာ့ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လိုပင္။

Tomorrow ( Completed )Où les histoires vivent. Découvrez maintenant