(Zawgyi)
ေလးလံလွတဲ့ မ်က္ခြံေတြကိုႀကိဳးစားအားယူၿပီးဖြင့္လိုက္ေတာ့ သူ ျမင္ရတာ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာက်က္ သာျဖစ္သည္။ ထဖို႔အားယူမိေတာ့ သူ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးနာက်င္ေနၿပီး လႈပ္ရွားလို႔မရနိုင္ခဲ့ေပ။
ေဘးဘီဝဲယာကို ေခါင္းေစာင္းၾကည့္မိေတာ့ သူ႕အနားမွာဘယ္သူမွ မရွိေပ။ထိုအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းတံခါးကိုဖြင့္ကာ ဝင္လာသူတစ္ေယာက္ သူ႕ကိုျမင္ေတာ့ ဝမ္းသာသြားတဲ့မ်က္ႏွာကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
ထိုလူကသူ႕အနားကိုေရာက္လာၿပီး သူ႕မ်က္လုံးကို အလင္းေရာင္တစ္ခုနဲ႕ထိုးၾကည့္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ကို ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ႕စမ္းသပ္ေနျပန္သည္။
ခေနေနတာ့ ထိုလူအျပင္တျခားလူႏွစ္ေယာက္ပါေရာက္လာၿပီး သူ႕ကိုၾကည့္ကာ စကားေတြေျပာေနၾကေပမယ့္ သူသဲသဲကြဲကြဲမၾကားရေပ။ သူ စကားေျပာဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္လည္း ပါးစပ္ထဲမွာေစးကပ္ေနၿပီးေတာ့ လည္ေခ်ာင္းေတြနာကာ အသံထြက္မလာခဲ့ေပ။
သူ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာရွိေနတဲ့အရာကို ထိုလူကျဖဳတ္ေပးၿပီး သူ႕ပါးစပ္ထဲကို ေရတစ္စက္ျခင္းခ်ေပးေတာ့မွာပဲ ေနသာထိုင္သာရွိသြားခဲ့ေလသည္။
"လူနာ... ေဒါက္တာ့ကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရလား..."
ေဒါက္တာလို႔ သူ႕ကိုယ္သူေျပာေနတဲ့ ထိုလူရဲ႕အေမးကို သူေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးပဲ အေျဖေပးလိုက္မိသည္။
"လူနာသတိလစ္ေနတာ တစ္ပတ္ေလာက္ရွိသြားၿပီ... ဒီအေတာအတြင္း ဆက္သြယ္စရာလည္းလိပ္စာေတြဘာေတြလည္း မေတြ႕ေတာ့မိသားစုကို မဆက္သြယ္ခဲ့ရဘူး.... အိမ္ကမိသားစုဝင္တစ္ေယာက္ေယာက္ရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္မ်ားမွတ္မိလား... ေဒါက္တာတို႔ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားေပးပါ့မယ္.... "
ေဒါက္တာေျပာတဲ့ မိသားစုဝင္ ဖုန္းနံပါတ္ဆိုတဲ့စကားေတြကသူ႕ေခါင္းထဲမွာခ်ာခ်ာလည္ေနေလသည္။ ဘာမွေတြးလို႔မရပဲ သူ႕ေခါင္းထဲမွာဟာလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေျဖးညွင္းစြာေခါင္းကိုခါျပလိုက္ေတာ့ ခုနကေပ်ာ္ေနတဲ့ေဒါက္တာမ်က္ႏွာက ညွိုးငယ္သြားေလသည္။
YOU ARE READING
Tomorrow ( Completed )
Randomအရမ္းခ်စ္ေပမယ့္လည္း မထင္မွတ္ထားတဲ့ကံၾကမၼာေၾကာင့္ ေဝးကြာေနၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ေယာက္ ျပန္ဆံုေတြ႔ၾကမယ့္ မနက္ျဖန္ အရမ်းချစ်ပေမယ့်လည်း မထင်မှတ်ထားတဲ့ကံကြမ္မာကြောင့် ဝေးကွာနေကြတဲ့ ချစ်သူနှစ်ယောက် ပြန်ဆုံတွေ့ကြမယ့် မနက်ဖြန်
