Until The End (Bird Set Free 2) (BNHA Fanfic)

bölüm 62* (Final Part 3/4)

Kıyamadım, kıramadım sizi...
final... geldi... tamamlandı kategorisine... eklendi...
HÜZÜNLÜYÜM NEYSE PİRİNÇ KEKİMİ YİYECEĞİM BEN HÜZNÜMLE.

"Emin değilim daha ne kadar süre dayanacağımdan!" Dakota diğerlerine bağırarak kurmuştu cümlesini. Her ne kadar lanetlerden, bariyerden uzaklaşsalar bile tükenmişlerdi artık. Kaçtıkları her yerde buluyordu lanetler onları.

"Tüyüm... Fazla tüyüm kalmadı!"

"Sularım... Tükendi benim de..."

Her şeyin bittiği o vakite gelmişlerdi. Pes etmek istemeseler bile daha fazla ilerleyecek güçleri kalmamıştı.

"Son bir kez!" dedi Dakota konumunu aldığı sırada.

"Son... Bir kez." dedi Keigo'da Dakota'nın yanına geçtiği esnada.

"Shoto... Seni seviyorum." Dedi Isabella'da, onların yanına geçtiği esnada.

Saldıracakları esnada büyük bir gürültü duymuşlardı. Büyük gürültünün ardından etraflarındaki lanetler de yok olmuştu. Birbirlerine baktılar, anlam veremediler.

"Kisara başardı mı yoksa?!" Dedi Isabella heyecanla. Keigo hemen yükseldi havaya. Bariyeri artık göremiyordu, bariyer... Yoktu.

"Bariyer gitmiş!" dedi aşağı doğru bağırarak.

"Bitti mi!" dedi iki kız aynı anda. Keigo tekrardan bariyerin olduğu yere baktı. O anda fark etti, gökyüzünde duran... Öğretmeni...

"Sanırım... Yeniden başlıyor." Dedi Keigo kızların yanına geriye inerek.

-----

Kafamı toparladığım vakit anlamsızca bakmıştım karşımdaki adama da... Gojo'ya da.

Ne işi vardı burada? Ayrıca... Bu adam... Neden Gojo'yu görünce şaşırmamıştı..?

Ama... Ulrich... Duruma şaşkındı. Sanki... Diğer adam her şeyi biliyordu, beklediği gibi olmuş gibi davranırken Ulrich de benim kadar şaşkın davranıyordu.

"S-seni... Tanıyor." dedi Ulrich adama dönerek. Adam gülümsedi.

"Çok normal... Çünkü kendisi benim liseden arkadaşım."

Liseden...

Üçüncü kişi...

Şaşkınlığım artarak devam ediyordu. Gojo'nun beni yerden kaldırmasıyla bedenimi bile taşıyamadığımı fark etmiştim. Omuzlarımdan sıkıca tutuyordu beni. Sanki her an düşeceğimi... Biliyormuş gibi.

Gerçi halimden belliydi her an düşecek olduğum. Düşünme yetimi de yitirmiştim anlaşılan.

"Ona bu kadar sahip çıkman beni şaşırtmadı Satoru." dedi adam gülümseyerek.

"Öğrencilerim ve de... Arkadaşlarım için her şeyi yaparım Suguru."

Vurgulamıştı her bir kelimeyi. Daha sonra omuzlarıma daha sıkı baskı uygulamıştı.

"Yersiz göndermeni bir kenara bırakarak... Aynı klandan olduğun biri için bunu yapman şaşırtıcı değil, onu demek istedim."

"Ne..?"

Ulrich, Gojo ve ben... Aynı tepkiyi vermiştik, aynı anda.

Suguru daha da gülümsedi bu durum üzerine. Daha sonra Ulrich'e döndü.

"Sana zamanı gelince anlatacağım şeyler olduğunu demiştim ya, o zaman geldi Ulrich. Annenin ait olduğu klan güçlü bir soya sahipti. İlk çocuk olarak sen de o klanın şanını yürütecek güce sahiptin. Ancak... Anneleriniz bir olmasına rağmen Kisara doğduğu günden beri ailenizin klanına ait değildi. Gücü bir yana bırak ve onların benzerliğine bak..." dedi Gojo ve beni işaret ederek. Ulrich şaşkınlıkla bakmaya devam etti.