Until The End (Bird Set Free 2) (BNHA Fanfic)

bölüm 63*(Final part 4/4)

Time-Skip: 2 Yıl Sonra*

Beyazlaşan saçlarımın ucunu mora boyamamın vaktinin geldiğini düşünüyordum artık. En azından, sevdiğim rengi böyle özel bir günde kullanmanın yararı olabileceğini düşünüyordum.

Duşa girmeden önce boyamış, kafamda yarım saat kadar bekletmiş ve girmiştim. Suyun beni düşüncelerine boğmasına izin veremeden banyomu yapmış ve çıkmıştım.

Ne zor şeymiş, boya yapmak, bütün küvet mora bürünmüştü, hoş, yine bunu temizleyecek olan bendim.

Ellerimdeki boyadan kurtulmadan önce küvettekinden kurtulmuştum. Bir miktar kalsa bile zamanla çıkacağını düşündüğüm için fazla efor harcamamaya karar vermiştim, en azından bugün için.

Çünkü harcayacağım eforu akşama harcamayı planlıyordum, mezuniyet törenine.

Şaka gibi ama koskoca bir gerçek vardı önümüzde. 2 yıl... 2 yıl geçmişti büyük savaştan sonra.

İtalya... Olanlardan sonra eskisi gibi değildi, özgünlükleri olan insanlar artık... Özgürce yaşayabiliyorlardı. Ulrich'in yaptığı laneti... Bozabildiğimiz kadar bozmuştuk. Bunun için çok çaba sarf etmemiz gerekse bile.

Ulrich'e gelecek olursak... Onun kadar tehlikeli güce sahip birisini İtalya polisi ya da Japonya polisi zapt edemezdi. Dönerken yanımızda getirmiş ve... Büyücülere vermiştik. Yapılabilecek tek seçenek buydu.

Hep beraber Japonya'ya dönmüştük. Isabella, Dakota, ben, Keigo ve Megumi. İlk işim Aizawa'ya gidip saatlerce ağlamak olsa bile... Herkes bu halimi anlayışla karşılamıştı o zamanlar. Aizawa ise... Daha çok üzerime düşmüştü Nanami ile beraber.

Evet... Gojo'suz döndüğümüzü öğrenen Nanami... Saygı duymadığı adamın varlığının olmayışına yıkılanlar arasındaydı. Beni de o şekilde gördükten sonra... Kendi işinden istifa etmiş ve tam tabiriyle elini eteğini üzerimden çekmemişti. Her ne kadar ona "Sensei" denmesinden hala hoşlanmasa bile.

Gerek Aizawa gerek Nanami... Her şekilde yanımda olmuşlardı. İkinci sınıflar durumu öğrendiklerinde ve de ikinci sınıflarla beraber Nobara ve Yuji... Onların yıkılışıyla bir kere daha yıkılmıştım.

O süreç bol miktarda yıkılmalı ilerliyordu. Gün geçtikçe böyle geçecek derken... Megumi'nin hepimize ayar çekmesiyle kendimize gelmiştik. Ayarın fazlasını haliyle bana çekmişti. Birkaç gün içinde toparladıktan sonra Gojo'nun isteğini yerine getirmek için elimden gelenin daha fazlasını yapmaya başlamıştım.

1 yıl geçmeden öğretmenlik ünvanını alacak kadar geliştirmiştim kendimi. Bunu Kyoto'nun öğretmeni söylerken ona da borçlu olduğumu fark etmiştim. Kardeş okul olduğu için o da epey... İlgilenmişti.

1 yılın ardından... İkinci sınıfların üçüncü sınıf olmasıyla onların mezuniyetlerini gerçekleştirmiştik. Gerek 19. yaşımda gerek ikinci sınıflar üçüncü sınıf olduğunda, mezuniyetleri geldiğinde... Gojo'nun dönmesini beklemiştim. Hem de hiç beklemediğim kadar.

Nanami'den Gojo'nun evinin anahtarını almıştım. İlk zamanlar yalnız gittiğim ev daha sonra Nobara, Megumi ve Yuji'nin eşlik etmesiyle yalnızlıktan çıkmıştı. Her hafta gidip temizlik yapıyordum, geldiğinde... Temiz görünsün evi ona diye...

Keigo tekrardan kahramanlığa dönerken Isabella ve Dakota'da stajlarına başlamışlardı. Aizawa onlarla çok iyi şekilde ilgileniyordu. Hatta öyle ki... Okuldan ayrılmıyordu kızlar. Ben de arada onları yoklamaya gidiyordum.

Beklendik ya da beklenmedik şekilde... Katsuki ve Dakota devamlı kavga eder olmuştu. Isabella onların anlaşacağını ima ediyordu zamanında, ama pek öyle olmamıştı.