Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
⎊
❝ 2008 ᵕ̈ HOME ELIZA
"Tavşan, nasılsın?" Babamın sesini duymamla derin bir nefes aldım ve gülümsedim. Onu sadece saatlerdir görmemiştim ve şimdiden özlemiştim. "İyiyim, baba. Eve birkaç dakika önce geldim." Hattın diğer ucundan ufak bir kıkırdama geldi. Gözlerim yatak odamda gezinirken ne kadar dağınık olduğunu düşünmeden edemedim. "Biliyorum. Jarvis söyledi." Oh, söylediğini biliyorum. Jarvis'e eve girip çıktığımı söylemesi gerektiği günü unutmadan edemiyorum. Okuldan ona söylemeden çıktığım için epeyce kızmıştı fakat onu asıl sinirlendiren şey eve de geç gelmem olmuştu. O gün ufak bir tartışma yaşamıştık. Fakat uzun sürmemişti. Kızmaktan çok endişelendiğinin farkındaydım. Zaten o günden sonra Jarvis'ten benim hakkımda bir şeyler öğreniyordu.
"Jarvis'i kapatacağım." Karşıdan hızlı bir "Hayır!" Cevabı geldi. Yapabileceğimi biliyordu. Jarvis, babamın eli koluydu ve onu kapatırsam büyük ihtimalle nefessiz bir hale gelirdi. "Eğer bu olursa kendini evin dışında bulursun, küçük hanım. Benimle oynama. Senden beş adım daha ötedeyim." Aww, benimle iddialaşabileceğini düşünmesi çok tatlı. Ben onun kızıyım. Ondan daha inatçıyım ve babam bunu biliyor. "Atölye hemen aşağıda, baba." Derin bir nefes sesini ve hemen ardından Rhodey'e ait olan kahkahayı işittim.
"Kes sesini." Diye konuştu babam. Büyük ihtimalle Rhodes'a söylemişti. Gülme sesi kesilmedi. "Eliza, seni seviyorum tatlım." Rhodes'un sesi bir yakından bir uzaktan geldi. Telefonu eline almaya çalıştığını düşünüyorum. "Çek pis ellerini, budala!" Babamın sesi ise düşündüğümü kanıtlar nitelikteydi.
"Jarvis'in hemen bu telefonda olduğunu biliyorsun. Senden daha hızlıyım." Ben Tony Stark'ın kızıyım. Beni kimse alt edemez. Babam dahil. Gözlerimi tekrar dağınık odamda gezdirdim ve bu sefer ayağı kalktım. Yerde olan kıyafetleri ayağımla odamın bir köşesine doğru itmeye başladım. "Çoktan atölyende olmadığımı nerden biliyorsun. Belki de çoktan Jarvis'i kapatmak için birkaç şey yapıyorumdur." Biraz blöften zarar gelmez. Karşı taraftan babama ait ufak bir sessizlik duyuldu. Onun aksine Rhodes kıkırdıyordu. Sarhoş olabilirdi. Babamın yüzünden.
"Yalan söylüyorsun. Hah! Yalan! Beni kandıramazsın." Nefesimi dışarı verdim. Buna daha fazla devam etmeyecektim. Ufak bir kıkırtı dudaklarım arasından kaçtığında derin bir nefes verdiğini duydum. "Beni az kalsın kandırıyordun." Omuz silktim.
"Ben senin kızınım, ne bekliyordun?"
"Ben blöf yapmam."
"Ama seni kandırdım." Güldüğünü duyabiliyordum. Babamı özledim.
