Slytherin Prensesi

42. Bölüm - Ünün Hakkındaki Söylentileri Duydum

27 Mart 1978 - Pazartesi

GÜM.

Sirius sırt üstü tahta zemine uzanırken inlemesini bastırdı. Alice yanına geldi ve tepeden aşağı ona baktı.

"Bu kadar bebek olduğunu bilsem, ders verme konusunu bir kez daha düşünürdüm."

Gri gözler ters ters ona bakarken, tek bir ifade barındırmayan yüzünde mimik oynatmadı bile. "Ayağa kalk Black." Ardından geriye döndü ve ondan uzaklaştı.

Sirius döndü ve dizlerinin üstünde kısa bir an nefes aldı. Ayağa kalkarken "Bu kadar gaddar olduğunu bilsem, ders alma konusunu ben de bir kez daha düşünürdüm." dedi.

Alice hiç düşünmedi. Geriye döndü, asasının ucundan çıkan kırbacı erkek arkadaşının ayak bileklerine doladı ve tüm kuvveti ile geri çekti. Hazırlıksız yakalanan Sirius yeniden yere düştü.

Kırbacı yok eden Alice birkaç adım attı ve ona yaklaştı. Eğilerek görüş alanına girdi. "Acıdı mı yoksa?"

Sirius ifadesiz bir şekilde ona baksa bile gri gözlerinde bulutlar toplanmıştı. Alice, ardından bir şey geleceğini anladığında ise çok geçti.

Sirius çabuk hareket etti, doğrulup bir köpeğe dönüştüğünde Alice şaşkınlıkla donup kaldı. Siyah tüylü, koca köpek üstüne atlarken çığlık attı ama onu savuracak bir büyü atmak aklına bile gelmemişti.

Köpek olan erkek arkadaşı ona yere devirdiğinde, sertçe bedeni zeminle buluştu.

"KUTSAL SLYTHERİN ADINA!"

Önce bir havlama duyuldu ardından insan kahkahaları yükseldi. İnsan formuna geçen Sirius, onun üstünde dururken kahkahaları tüm sınıfı inletiyordu.

"Bunu beklemiyor muydun yoksa?"

"APTAL!" Alice bağırdı. Beklenmeyenin şaşkınlığı ve öfkesi ile göğsü hızla inip kalkıyordu. "Seni öldüreceğim Sirius!"

"Oh öyle mi?" Sirius kahkaha atmaya devam etti. Bu hali ise Alice'i daha da sinirlendirdi. Tokatlar ve yumrukları -ki sert olduklarını eklemek gerek- göğsüne, omuzlarına savururken Sirius geriye çekildi.

"Dur, tamam!"

"Adi şey! Nasıl köpeğe dönüşürsün!"

Sirius gözlerini devirdi. "Eğleniyordum!"

"ÇALIŞIYORUZ SİRİUS!"

Oğlan iç geçirdi ve hala kendisine darbeler indiren elleri bileklerinden yakalayıp yere sabitledi. Kız ne kadar çabalasa bile ondan kurtulamadı ve gücünü bacaklarına topladı ama Sirius anladı.

"Aaa-aaa Alice!" kızın bacaklarını, kendi bacaklarının arasına sıkıştırdı ve kendisini tüm darbelerden korudu. "Uslu dur!"

Alice tısladı. Gerçekten tısladı. Buna karşılık Sirius'un kaşları havaya kalktı.

"Bu biraz ürkütücü biliyor musun?"

"Bir daha çalışma ortasında animagus haline dönüş, bak bakalım ürkütücü olan şey sadece tıslamam mı olacak!"

"Tamam! Anladım! Özür dilerim!" Kız ters ters ona bakarken uzanıp burnuna bir öpücük kondurdu. "Kızınca çok güzel oluyorsun ama biliyor musun?"

"Klişelerle gelme bana!" Alice terslendi ama yumuşamaya başlamıştı.

"O zaman tıslayınca güzel oluyorsun." dedi Sirius. Bu Alice'in aklına başka bir şeyi getirdi. Sırrını. Sirius'a henüz söylemediği sırrını.