Slytherin Prensesi

1. Bölüm - Geçmişin Ardında Kalanlar

Yazar Notu : Merhaba :) Bu sitedeki ilk hikayem, başka yerlerde görmüş olabilirsiniz. Hatta okumuş da. 

Lafı çok uzatmayacağım. Eğer sorularınız  varsa yorumlarınızda belirtin. Ana karakterim Alice, bizim Karanlık Lord'umuzun kızı. İlerleyen zamanlarda hikayesini öğreneceğiz. Beğenmenizi umuyorum. İyi okumalar :))  

Genç kadın derin bir nefes aldı ve gözlerini kaçırdı. "Bak Tom."

"Sana daha kaç kez-"

"Tamam, tamam özür dilerim." Telaşla yakışıklı, uzun boylu adamın yanından uzaklaştı. "Ben... Gerçekten şey. Özür dilerim. Bir daha olmayacak ve-" bir anda sustu. Üstünde hissettiği öfkeli bakışlar kelimeleri boğazına düğümlüyordu. Kadın uzun siyah saçlarına eğdi bakışlarını ve buz gibi olan gözleri görmezden gelmeye çalıştı.

"Isabella." adından nefret ederdi. Her zaman. Ama ondan duymak... Bir azizin duası gibi. Adı bir tek onun dudaklarına yakışıyordu...

Dudakları gülüşünü bastırmak için oldukça çaba harcıyordu. Genç adamsa onu izliyordu.

Isabella Smith...

Büyücü dünyasının köklü ailelerinden gelen güzeller güzeli bir kadın. Tom Riddle'ın daha doğrusu yeni adıyla Lord Voldemort'un en büyük destekçisi ve yardımcısı. En az onun kadar acımasız ve yetenekli.

Zarif bir beli ve incecik, biçimli bacakları vardı. Göğüsleri ve kalçaları dolgun her bakan erkeği dönüp bir daha baktıracak durumdaydı. Yüksek düzeyde bir zekaya, Slytherin kıvraklığına sahip olması bir yana; tam bir esmer bombaydı. Biçimli bir ağız, kırmızı dudaklar ve gözler... denizin mavisi. Okyanusun en derini...

Tom'u etkileyememişti ama. Onun için bu dünyada çok daha önemli şeyler vardı. Büyücülüğe leke süren bulanıklar ve kanı bozukları yok etmek gibi. Fakat oyuna gelmişti... Tüm dünyaya adını duyuracak adam bir kadının oyununa gelmişti. Kendine küfretti ve yeniden karşında saygıyla duyan kadının adını tekrarladı.

Isabella bu sefer başını kaldırdı ve bakışlarını Lord'unun koyulaşmış yeşil gözlerine dikti.

"Bugüne kadar bana hiç bir yanlışta bulunmadın. Her dediğimi en düzgün şekilde yaptığın için seni affediyorum ve-"

"Ben gitmek istiyorum." Bir anda bir cesaretle söylediği cümle anında onu pişmanlığa sürüklemişti. "Ben... Yolundan ayrılmıyorum Tom." Ayağa kalktı ve siyah saçlarını geri attı. "Aksine sana dünyanın dört bir yanından yoldaş toplayacağım, lakin bu yaptığımın utancıyla burada kalamam lütfen gitmeme izin ver."

Genç adam gözlerini kıstı ve söylediklerini kafasında derin derin tarttı.

"Öyle olsun Isabella ama-" genç kadın gözlerini devirdiğinde Tom gülümsemeden edemedi.

"Aklından geçmesin. Yolun ve amacın hepimizin iyiliği için." Önünde reverans yaptı ve kalktığında şen sesiyle bir kahkaha attı.

*****