HER ONE LAST TRY [COMPLETED]

35

This is the last chapter.

--

HE was everything that I wanted. I can still remember the very first time I laid my eyes on him. Alam ko na agad na gusto ko siya. I tried so hard to hide it from everyone lalo na sa kanya.

Pero tama nga talaga ang sabi ni Francisco Balagtas na ang pag-ibig kapag pumasok sa puso ng sinuman ay hahamakin nito ang lahat, ito'y masunod lamang. Nakakatawang isipin na pag naririnig ko noon ang katagang yon, napapailing lang ako. 

Because I find it stupid. How can someone be so stupid in love? To the point of doing anything for that idea called love. Why are people still willing to risk for love even if they knew in the end, masasaktan lang din naman sila? The idea of love was something that is foreign to me. I was never in love with someone. Tawagin na din ako na abnormal ng iba but I never had crushes before.

Not until I met Aidan. The man who changed everything I thought about love.

There is something in him leads me to be drawn to him. Sa tuwing nakikita ko siya, may kung ano sa loob ko na nagsasabing huwag siyang iwala sa paningin ko. I even thought I was crazy. Naisip ko na baka nagkakamali lang ako sa nararamdaman ko. Na baka hindi naman totoo ang lahat ng 'to. 

Pero niloloko ko lang din ang sarili ko. I knew I liked him. And before I knew it, mahal ko na din siya.

Pero sadyang unfair talaga ang tadhana. Hindi nito gagawing madali ang lahat para sa pag-ibig na gusto ko. Nahirapan akong itago ang nararamdaman ko. I'm fully aware na darating ang araw na hindi ko ito mapipigilan.

But when I decided to confess to him, that was when he confessed that he was in love with somebody else. 

It was too late. Wala na akong pag-asa. 

Kaya balik na naman ako sa pagtatago. Kasi sinabi ko na sa sarili ko na wala na, kailangan ko ng tigilan ang lahat ng 'to. Walang patutunguhan ang nararamdaman ko para sa kanya.

Ngunit sadyang mapaglaro ang tadhana, pilit na pinaglalapit ang mga taong dapat na magkalayo una palang. Kaya naman sumubok ako ulit. Nagbakasali. Inisip na baka may pagkakataon na makuha ko ang gusto ko sa oras na yon. 

Pero hindi. Kahit sa huli, sinaktan ko lang ang sarili ko. Wala pa rin akong napala. Kung hindi sakit at pagkalugmok.

"Are you sure about this, L? May panahon ka pa na magback-out" ngumiti naman ako kay JC. Kanina pa niya yon sinasabi, mukhang mas kabado pa siya kesa sakin.