အမုန်းတရား၏နောက်တော်ပါး [Completed]

Part-65

အမုန္းတရား၏ေနာက္ေတာ္ပါး Ep-65

Zawgyi

  "တစ္၊ ႏွစ္၊ သံုး၊ ေလး၊ ငါး၊ ေျခာက္. . .ႏွစ္ဆယ့္ငါး"
 
  အိမ္ေ႐ွ႕ကြပ္ပ်စ္ဆီမွ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ သခ်ာၤဂဏန္းေရတြက္သံက က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္။ သို႔ေသာ္ စာအုပ္တြင္ ခဲတံျဖင့္ခ်ေရးေနျခင္းမဟုတ္ပါဘဲ အေဒၚအပ်ိဳႀကီးရဲ႕ေခါင္းေပၚမွ ဆံပင္ျဖဴအပင္ေတြကို ေရတြက္ေနျခင္းသာ. . .
 
  "ဖြားဖြားေလး"
 
  "ေဟ"
 
  "မရေသးဘူးလား"
 
  "မရေသးဘူး ဆက္ႏႈတ္ဦး"
 
  "အျဖဴေတြ မ႐ွိေတာ့ဘူး"
 
  စပါးေစ့ေလးေတြကိုယ္စီကိုင္ကာ ရီအန္႐ွင္း၏ေခါင္းမွဆံပင္ျဖဴေတြကို ႏႈတ္ေနၾကသည့္အႁမႊာႏွစ္ေယာက္။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီျဖစ္ေသာ အသက္အရြယ္ေၾကာင့္ ဆံပင္ေတြကလည္း အမည္းေရာင္ကေန အျဖဴေရာင္သို႔သမ္းလာေလၿပီ။ ေက်ာလယ္ေလာက္႐ွိသည့္ ဆံပင္႐ွည္ေတြက အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေကာင္မႈေၾကာင့္ ႐ႈပ္ပြေန၏။
 
  ကြပ္ပ်စ္ေပၚထိုင္ခ်ထားရာမွာလည္း ဦးေခါင္းထိပ္ကိုျမင္ရေအာင္ ေျခဖ်ားေလးေတြေထာက္ထားရသည္မို႔ ေခါင္းခုတံုးေတြေပၚတက္ကာ ဆံပင္အျဖဴေတြအား လွန္ေလွာ႐ွာေနၾက၏။
 
  ဦးေခါင္းကိုေမာ့ထားသည့္ ဖြားဖြားေလးလည္ပင္းေညာင္းမေညာင္းေတာ့ သားသားေလးတို႔မသိ။ ငံု႔ေနရတဲ့သားသားေလးတို႔ရဲ႕လည္ပင္း​ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းေနၿပီ။ ဒက္ဒီရဲ႕ေဒၚေလးလို႔မေျပာရဘူး ႐ွည္လိုက္တဲ့အရပ္ ထိုင္ေနတာေတာင္ သားသားေလးတို႔ခုတံုးခံၿပီး ေျခဖ်ားေထာက္ေနရတယ္. . .
 
  "ကေလာက္. . .ကေလာက္"
 
  "ဖြားဖြားေလး အဲဒါဘာအသံလဲ"
 
  "ဘယ္အသံတုန္း မၾကားမိပါဘူး"
 
  "ဟိုးဘက္ရပ္ကြက္က လာတဲ့အသံေလ ကေလာက္ကေလာက္နဲ႔"
 
  "ေခြး႐ူးေတြကိုဖမ္းမလို႔လုပ္တဲ့အသံေလ"
 
  ေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းသည့္အသံအား ေခြး႐ူးဖမ္းတဲ့အသံဆိုၿပီး လိမ္ေျပာလိုက္တဲ့သူမကို ေရခဲေခ်ာင္းသည္မ်ား ထိုစကားၾကားသြားရင္ ေခါင္းေပါက္ရခ်ည္ရဲ႕။ ကိုယ့္ေျမးေတြကိုဝယ္ေကြၽးခ်င္ေသာ္လည္း သူတို႔ဖေအေတြကိုယ္တိုင္က ဝယ္မေကြၽးခိုင္းသည္မလို႔ သူမလည္းဘာမွမတတ္ႏိုင္။ ဝယ္မေကြၽးရံုအျပင္ လိမ္ေျပာလိုက္ရသည္မွာ ေျမးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကည့္စူးစူးေတြေၾကာင့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္မလံုခ်င္။
 
  "ဖြားဖြားေလးက လူႀကီးျဖစ္ၿပီး လိမ္တယ္"
 
  "အဲဒါေရခဲေခ်ာင္းေရာင္းမွန္း သားသားေလးတို႔သိပါတယ္၊ လင္းခ်န္ေကာတို႔ ဝယ္ဝယ္စားေနတာကို ျမင္ဖူးတယ္"
 
  "သားသားေလးတို႔က စားခ်င္လြန္းလို႔ မသိသလိုဟန္ေဆာင္ေျပာတာကို ဖြားဖြားေလးက သြားက်ိဳးေတာ့မယ္"
 
  "ဟဲ့. . .ငါကဘာလို႔သြားက်ိဳးရမွာတုန္း"
 
  "လိမ္ေျပာလို႔ေလ"
 
  "အငယ္ေကာင္ရယ္ ငါတစ္ေယာက္တည္းလိမ္ေျပာတာမွမဟုတ္တာ၊ နင္တို႔ေလးေတြေတာင္ သိသိရက္နဲ႔လိမ္ေျပာေသးတာပဲ နင္တို႔အရင္သြားက်ိဳးမွာေပါ့"
 
  "သားသားေလးတို႔မွာ က်ိဳးစရာသြားမွမ႐ွိေတာ့တာ"
 
  ဟုတ္လည္းဟုတ္သည္၊ သူတို႔ေလးေတြရဲ႕သြားက ေ႐ွ႕သြားေလးေတြက်ိဳးကာ တစ္ေခ်ာင္းဆႏွစ္ေခ်ာင္းဆသာ က်န္ေတာ့သည္။ ကေလးေတြမို႔ေတာ္ေတာ့သည္ လူႀကီး​ေတြသာ သြားမ႐ွိေတာ့လ်ွင္ ပါးေတြခ်ိဳင့္ကာ စကားမပီပဲ သြားၾကားထဲကေလထြက္ေပေတာ့မည္။ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပါးေတြက ေပါက္ဆီလံုးပမာ ေဖာင္းအစ္ေနၿပီး ေသြးေၾကာမ်ွင္ေလးေတြပင္ ျမင္ေနရေလသည္။
 
  "ေရခဲေခ်ာင္းစားခ်င္တယ္ ဝယ္ေကြၽးပါ"
 
  "ဝယ္မေကြၽးႏိုင္ပါဘူး နင္တို႔ဒက္ဒီသိရင္ ငါ့ကိုဆူမွာေပါ့"
 
  "ဖြားဖြားေလးက ဒက္ဒီရဲ႕အေဒၚပဲ ဒက္ဒီမဆူႏိုင္ေလာက္ပါဘူး"
 
  "မေကြၽးႏိုင္ပါဘူးေအ"
 
  "ဒါဆို သားသားေလးတို႔လည္း ဆံပင္ျဖဴႏႈတ္မေပးႏိုင္ဘူး"
 
  "ငယ္ေလးေျပာတာမွန္တယ္၊ ေရခဲေခ်ာင္းဝယ္ေကြၽးမွ ဆံပင္ျဖဴႏႈတ္ေပးမယ္"
 
  "အိုေအ. . .နင္တို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ တယ္လက္ေပါက္ကပ္ပါလား၊ ဆံပင္ျဖဴသာႏႈတ္စမ္းပါေအ မုန္႔ဝယ္ေကြၽးမယ္၊ ေရခဲေခ်ာင္းေတာ့မစားနဲ႔"
 
  "ေရခဲေခ်ာင္းမွေရခဲေခ်ာင္းပဲ"
 
  "ဟုတ္ၿပီေအ၊ ဟုတ္ၿပီ၊ အပင္ေရငါးဆယ္ႏႈတ္ၾက ဒီဘက္ရပ္ကြက္ကိုေရာက္ရင္ တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းဝယ္ေကြၽးမယ္၊ နင္တို႔ဒက္ဒီသာသိလို႔ကေတာ့ အ႐ိုက္ခံရမယ္သာမွတ္"
 
  "ဖြားဖြားေလးေျပာမွသိမွာပါ"
 
  "ခဏက ႏွစ္ဆယ့္ငါးပင္ႏႈတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ႏွစ္ဆယ့္ငါးပင္ပဲလိုေတာ့တယ္"
 
  "ခဏတုန္းကနဲ႔မဆိုင္ဘူး အခုကသပ္သပ္ႏႈတ္"
 
  "ဒါဆို ခဏကႏွစ္ဆယ့္ငါးပင္အစား သပ္သပ္တစ္ေခ်ာင္းျပန္ဝယ္ေကြၽးေလ ဟီး. . ."
 
  "ေနာက္ထပ္ႏွစ္ဆယ့္ငါးပင္သာႏႈတ္ၾက သံုးေခ်ာင္းေတာ့ဝယ္မေကြၽးႏိုင္ပါဘူး"
 
  ဘယ္လိုဟာေလးေတြမွန္းမသိဘူး၊ ဂ်င္ထက္ေတာင္ပိုလည္ေသးတယ္. . .
 
  မနက္ျဖန္ဆိုလ်ွင္ Tomb Sweeping Day(ဂူသခ်ႋဳင္းေန႔)ေရာက္ၿပီမလို႔ တူေတာ္ေမာင္တို႔လင္မယား ရြာႏွင့္အနည္းငယ္အလွမ္းေဝးသည့္ၿမိဳ႕ေပၚသို႔ ပစၥည္းပစၥယမ်ား သြားဝယ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေျမးႏွစ္ေယာက္အား သူမထိန္းေနရျခင္းပင္။
 
  Tomb Sweeping Day၊ News Year၊ Labour Day၊ Dragon Boat Festival၊ National Holiday၊ Mid Autumn Festival၊ Spring Festival၊ Qingming Festival ရက္ႀကီးမ်ားတြင္ ရြာသူရြာသားမ်ား ၿမိဳ႕ေပၚသို႔သြားေရာက္ကာ ပစၥည္းပစၥယမ်ား ဝယ္ျခမ္းတတ္ၾကေလသည္။
 
  အိမ္တြင္က်န္ရစ္ထားသည့္လူမ်ားက Graveyardသို႔သြားေရာက္ကာ ျမက္ပင္မ်ားသြားေရာက္႐ွင္းလင္းၾကရ၏။ ဒီလိုေန႔ရက္မွာ ေပက်င္းတြင္ေနထိုင္ေသာ အစ္မျဖစ္သူလာဖို႔ သူမစိတ္အားထက္သန္ေပမယ့္ မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ လာျဖစ္မည္မထင္။
 
  မနက္ခင္းကတည္းက ရြာတြင္အိမ္ေထာင္က်ၿပီးအေျခခ်ၾကေသာ အစ္ကိုမ်ားႏွင့္ အစ္မရဲ႕သားေတြက Graveyardသို႔ ျမက္ပင္မ်ား႐ွင္းလင္းရန္ သြားၾကေသာေၾကာင့္၊ သူမက အိမ္၌တြင္သာ ကေလးေတြထိန္းေနရသည္။ ဖခင္ျဖစ္သူရဲ႕အုတ္ဂူကို ေတာထဲထင္းခုတ္သြားတတ္သည့္ အစ္ကိုမ်ားက႐ွင္းလင္းေပးထားတတ္သည္ေၾကာင့္ ျမက္႐ိုင္းပင္ေတြ၊ ေရညိွေတြေပါက္ေရာက္ေနမွာကို စိုးရိမ္ဖို႔မလို။
 
  "ေရခဲေခ်ာင္းဝယ္ဦးမယ္!"
 
  "အမေလးဟဲ့!"
 
  ေရာက္တတ္ရာရာေတြးေတာေနခ်ိန္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ျပဲလန္ေနသည့္ေအာ္သံေၾကာင့္ သူမလန္႔သြားရသည္မွာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚကက်လုဆဲဆဲ။
 
  စက္ဘီးတစ္လက္ျဖင့္လွည့္ပတ္ေရာင္းေနသည့္ ေရခဲေခ်ာင္းသည္သည္လည္း အႁမႊာႏွစ္ေယာက္၏အသံေၾကာင့္ တုန္႔ခနဲ ရပ္လိုက္ၿပီျဖစ္၍ သူမတကယ္ဝယ္ေကြၽးရေတာ့မည္။ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွမမွီသည့္အရပ္ျဖင့္ ေလ်ွာဆင္းကာ ေရခဲေခ်ာင္းသည္႐ွိရာသို႔ ေျပးသြားလိုက္ၾကသည္မွ ဖိနပ္ပင္မစီး။
 
  "အို. . .ဒီကေလးေတြဟာေလ ဖိနပ္မစီးဦးထုပ္မေဆာင္းနဲ႔ သူတို႔ဒက္ဒီသာ ဒီပံုအတိုင္းေတြ႔လိုက္ရင္ ေသြးတက္လိုက္မယ့္ျဖစ္ခ်င္း"
 
  "အစ္မႀကီး ဘယ္ႏွေခ်ာင္းေပးလိုက္ရမွာလဲ"
 
  "တစ္ေယာက္တစ္ေခ်ာင္းသာေပးလိုက္"
 
  ဖိနပ္ႏွင့္ဦးထုပ္ကိုယူၿပီး အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ေနာက္ အိုႀကီးအိုမျဖင့္ ေျပးလိုက္ရကာ က်သင့္ေငြေပးရျပန္၏။ ေရခဲေခ်ာင္းသည္ပင္အနားမွမခြာေသး အိတ္မွစည္းေႏွာင္ထားသည့္ သေရႀကိဳးကြင္းအား ျဖည္ေပးရေလသည္။
 
  အိမ္ထဲဝင္ကာ ကြပ္ပ်စ္ေပၚသို႔တက္ရခက္ေနသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္အား ေပြ႔ခ်ီတင္ရသည္ေၾကာင့္ နဂိုကတည္းကနာေနသည့္ခါးက ခုမ်ားတြင္ေတာ့ မ်က္ခနဲ။
 
  "ကြၽတ္. . .ကြၽတ္. . .ကြၽတ္"
 
  "ဖြားဖြားေလး ဘာျဖစ္တာလဲ"
 
  "ဝက္ခႏၶာကိုယ္ေတြကို ေပြ႔ခ်ီလိုက္မိလို႔ စုတ္သပ္မိတာပါ"
 
  "ဖြားဖြားေလးက သားသားေလးတို႔ကို ဝက္လို႔ေျပာခ်င္တာလား"
 
  "မဟုတ္ပါဘူးေအ၊ အိမ္နံေဘးကေမြးထားတဲ့ဝက္ကိုေျပာတာပါ"
 
  "လူႀကီးျဖစ္ၿပီး လိမ္တယ္"
 
  အိတ္ခြံအတြင္းမွကပ္ေနသည့္ ေရခဲအရည္ေလးေတြကို လ်ွာဖ်ားေလးေတြျဖင့္လ်က္ကာ မ်က္လံုးလွန္ၾကည့္ရင္း​ေျပာေနသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေခါင္းလံုးလံုး​ေလးအား ခပ္ဆတ္ဆတ္​ေခါက္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္မွာ လက္တယားယား။ မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးျပလိုက္ေတာ့လည္း ႏွာမႈတ္ကာ တစ္ဖက္လွည့္သြားၾကျပန္၏။
 
  "တီ!. . .တီ!. . .တီ!"
 
  "တီ!. . .တီ!"
 
  "ဟိုႏွစ္ေကာင္ ကားသံၾကားတယ္ လက္ေတြပါးစပ္ေတြျမန္ျမန္သုတ္၊ ေတာ္ၾကာ ေရခဲေခ်ာင္းစားတယ္ဆိုၿပီး အဆူခံေနရမယ္"
 
  စားထားသည့္ေရခဲအိတ္ခြံကို အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ေတြထဲမွ လုယူၿပီး ကြပ္ပ်စ္တြင္ခင္းထားသည့္ဖ်ာၾကမ္းေအာက္သို႔ ကပ်ာကယာ ထိုးဝင္လိုက္ၿပီး၊ နံေဘးတြင္ခ်ထားေသာ လက္သုတ္ကိုယူကာ လက္ႏွင့္ပါးစပ္အား ခပ္ျမန္ျမန္သုတ္ေပးလိုက္၏။
 
  ျခံဝန္းထဲတြင္ ေ႐ွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ရပ္လိုက္သည့္ ကားႏွစ္စီးေၾကာင့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ စူးစမ္းမိျပန္၏။ ပထမဝင္ေရာက္လာသည့္ကားေပၚမွ သားဝမ္တို႔ရဲ႕ကားမွန္း သူမသိေသာ္လည္း က်န္ကားတစ္စီးကိုေတာ့ သူမမသိသျဖင့္ စူးစိုက္ၾကည့္မိသည္။
 
  "ဖြားဖြား"
 
  "ဖိုးဖိုး"
 
  "ဟင္"
 
  ကားေပၚမွဆင္းလာသည့္ အစ္မျဖစ္သူႏွင့္ ခဲအိုျဖစ္သူေၾကာင့္ သူမႏႈတ္ဖ်ားမွ အာေမဋိတ္သံထြက္သြားရသလို၊ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္သည္လည္း သူတို႔၏ဖိုးဖိုးဖြားဖြားမ်ားဆီသို႔ ေျပးဖက္ၾက၏။ မျမင္ရသည္မွာ ႏွစ္႐ွည္လမ်ားၾကာေသာ္လည္း ထိုမ်က္ႏွာေပါက္ကို သူမစြဲစြဲျမဲျမဲမွတ္မိေလသည္။ ၿမိဳ႕ျပႀကီးတြင္ေနထိုင္ကာ သူေဌးႀကီးရဲ႕ဇနီးမယားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသက္အရြယ္နဲ႔မလိုက္ ႏုပ်ိဳေနသည္မွာ သူမကအစ္မျဖစ္သူထက္ အသက္ႀကီးသြားသလိုပင္ ခံစားရသည္။
 
  "ညီမေလး"
 
  "အစ္မဟန္"
 
  အႏွစ္ႏွစ္အလလ ကြဲကြာခဲ့ၾကသည့္ညီအစ္ေတြမလို႔ မ်က္ရည္စေတြရစ္ဝိုင္းကာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေျပးဖက္က်ၿပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ရယ္ေနၾကျပန္၏။ ထို႔ေနာက္ မာမီ့ကို ကြပ္ပ်စ္ဆီလက္တြဲေခၚသြားသျဖင့္ ဒက္ဒီကလည္း အေနာက္မွလိုက္သြားသည္။
 
  လူႀကီးေတြေအးေဆးစကားေျပာလို႔ရေအာင္ အႁမႊႏွစ္ေယာက္ကိုေခၚ၍ ကားေပၚမွပစၥည္းေတြယူကာ အိမ္ထဲသို႔ဝင္ခဲ့ၾက၏။ မ်ားလြန္းသည့္ပစၥည္းေတြမို႔ အေခါက္ေခါက္အျပန္ျပန္ ယူသယ္ရသလို မာမီတို႔ရဲ႕ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြပါ အိမ္ထဲယူသယ္ရေလသည္။
 
  "ဒက္ဒီ ကာတြန္းကားၾကည့္မွာ တီဗြီဖြင့္ေပး"
 
  "ဖြားဖြားႀကီးအိပ္ေနတယ္ မၾကည့္ရဘူး"
 
  ဧည့္ခန္းအတြင္းမွ ခင္းထားသည့္ဖ်ာၾကမ္းအေပၚတြင္ သစ္သားေခါင္းအံုးခုကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ဖြားေအအား ေမးဆတ္ျပကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက စူခ်င္ခ်င္။
 
  "အိုေက. . .အဲဒီမ်က္ႏွာပိုးေတြျပင္ ဒက္ဒီ့ဖုန္းနဲ႔ျပ​ေပးမယ္ ဟုတ္ၿပီလား"
 
  "ဟုတ္"
 
  "သြား. . .အိပ္ခန္းထဲမွာၾကည့္ရမယ္"
 
  ထို႔ေတာ့မွ မ်က္ႏွာေလးေတြရႊင္ပ်ကာ အိပ္ခန္းထဲသို႔ေျပးဝင္သြားၾကသည့္ အႁမႊာႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္၍ ေခါင္းခါသက္ျပင္းခ်မိ၏။ က်န္႔က ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ေလးရဲ႕ေဘာင္းဘီေတြထည့္ယူသြားသည့္အိတ္အတြင္းမွ ဖုန္းလွမ္းေပး၏။ ကေလးေတြရဲ႕ဖခင္မို႔ သူနဲ႔က်န္႔ရဲ႕ဖုန္းအတြင္း ကာတြန္းကားေတြသာ႐ွိေတာ့သည္။
 
  "ျမန္ျမန္သြားျပေပးလိုက္ ေတာ္ၾကာ ေမာင့္ရဲ႕သားေတြ ႏႈတ္ခမ္းေတြစူခ်ိတ္ၿပီးေနျပန္မယ္"
 
  "အင္း"
 
  "ႁပြတ္"
 
  လူလစ္ရင္လစ္သလို ႏႈတ္ခမ္းကိုဖ်တ္ခနဲနမ္းတတ္သည့္ေမာင္ေၾကာင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ဖြားေအအား လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္အခ်ိမ္ကႏိူးေနမွန္းပင္မသိ သူတို႔ကို လဲွေလ်ာင္းကာျပံဳးျပံဳးၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္၊ ေမာင့္ရဲ႕လက္ေမာင္းကို ဖတ္ခနဲ႐ိုက္ကာ ကေလးေတြေနာက္လိုက္ခိုင္းရသလို ဖြားေအအား အ႐ွက္ေျပျပံဳးျပလိုက္မိသည္။
 
  "ကေလးေတြကို ကာတြန္းကားျပေပးၿပီးရင္ ဖြားေအကိုျခံထဲလိုက္ပို႔ေပးလိုက္ဦး"
 
  "အင္း"
 
  အိပ္ခန္းထဲမွအျမန္ထြက္လာကာ ဖြားေအကိုတြဲကူ၍ ျခံထဲမွကြပ္ပ်စ္ဆီသို႔ေခၚေဆာင္သြားေပးေတာ့ မာမီတို႔ကို စူးစိုက္ၾကည့္ၿပီး ဘယ္သူေတြလဲဆိုၿပီးေမးလာသည့္ဖြားေအအား ေျပာျပမည့္အခ်ိန္ မာမီကေခါင္းခါကာ ဖြားေအအားလာတြဲကူေခၚသည္ေၾကာင့္ သူလည္း အိမ္ထဲသာျပန္ဝင္ခဲ့ေတာ့သည္။
 
  အရင္တစ္ခါက သူ႔မ်က္ႏွာနဲ႔ျပန္​ေခၚခဲ့သလို၊ ခုတစ္ခါလည္း ျမစ္ေလးေတြနဲ႔က်န္႔ရဲ႕မ်က္ႏွာေၾကာင့္ ျပန္ေခၚေစခ်င္သည္။
 
  "ကြၽတ္. . .ကြၽတ္. . .ကြၽတ္"
 
  ခ်ီပိုးထားသည့္ေ႐ွာင္းေ႐ွာင္ကေလးအား ႀကိဳးပုခက္ထဲသို႔ အသာအယာေခ်ာ့သိပ္ထည့္ေနသည္ေၾကာင့္ ထည့္သိပ္ရအဆင္ေျပေအာင္ ႀကိဳးႏွစ္ဖက္ကိုဟထားေပးလိုက္ၿပီး ပုခက္ကိုထိန္းကိုင္ေပးထားလိုက္၏။ လက္ကေလးေတြလႈပ္႐ွားလာၿပီး ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခ်က္တုန္တက္သြားသည္ေၾကာင့္ လက္ေမာင္းေလးအားဖြဖြပြတ္ကာ ႀကိဳးပုခက္ကိုအသာလႊဲလိုက္ေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလသည္။
 
  ဝယ္ျခမ္းထားသည့္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ မာမီတို႔ယူေဆာင္လာသည့္ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ ဧည့္ခန္းထဲ႐ႈပ္ပြေနသည္မွာ ေျခခ်ခ်င္စရာေနရာပင္မ႐ွိေတာ့။ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအဝိုင္းမ်ားအား လက္ေဆာင္ေပးရန္ယူ​ေဆာင္လာသည့္ မာမီတို႔ရဲ႕ပစၥည္းေတြက အိပ္ခန္းတစ္ခန္းစာပင္႐ွိေလၿပီ။
 
  "ေမာင္"
 
  "ဟင္"
 
  "ဒီေရတြင္းေမာ္တာက ဘယ္သူ႔ကိုဆင္ခိုင္းမွာလဲ"
 
  ၿမိဳ႕မွဝယ္လာသည့္ေမာ္တာ၊ မီးႀကိဳး၊ ေရပိုက္တို႔ကို ေမးဆတ္ျပ၍ေမးျမန္းေနသည့္က်န္႔ကို လက္မွဆြဲယူ၍ ေပါင္ေပၚ၌ထိုင္ေစရင္း လည္ပင္းကိုထိန္းကိုင္ကာ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို စုပ္ယူနမ္း႐ႈိက္လိုက္၏။ သူတို႔သာ​ေပက်င္းျပန္လ်ွင္ အသက္ႀကီးၿပီျဖစ္ေသာ ေဒၚေလးႏွင့္ဖြားေအတို႔ ေရဆြဲရတာအခက္အခဲျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ေမာ္တာျဖင့္ေရတင္ရလြယ္ကူေအာင္ ဝယ္လာခဲ့ျခင္းပင္။
 
  ႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲေလးအား အေပၚတစ္လွည့္ေအာက္တစ္လွည့္ စုပ္ယူနမ္း႐ႈိက္ၿပီး က်န္႔ရဲ႕အာခံတြင္းထဲ လ်ွာဖ်ားေလးတိုးဝင္ကာ မထိတထိစလိုက္ေတာ့ က်န္႔ရဲ႕လ်ွာဖ်ားေလးကလည္း က်ီစယ္လာသည္။
 
  "ဒက္ဒီ ကာတြန္းကားၿပီးသြားၿပီ!"