Living With Peterson Brothers

Chapter 53

Chapter 53

"Thankyou, Atty. Huavez." I offered my hand.

"It's my pleasure, Ma'am, Silveste.
I just did my job and bring out the justice for the victims." and then, he shaked it.

I smiled at him as he walked away. I took a deep breathe and sat on my sofa and took the article beside me. Hindi ko pa nabubuksan, someone's knock the door.

"Ma'am?" my secretary called me. I smiled at her and gesture her to get inside.

"Yes?" I asked, still reading the famous article.

"Ms. Mandivelle's calling." she said at ibinaba niya ang cellphone sa lamesa ko.

Kaagad kong kinuha 'yon at sinagot. I was about to open my mouth when she already shout.

"Owemgiii! Congrats, shuta ka!" sigaw ni Althea.

"Bobo lang? Nasa mars ako?"

"Sorry! Na excite lang gaga! Pero, ghorl, guwapo ni Mr. Huarez!" she screamed.

I massaged my forehead and stood up. May inabot akong papeles sa sectretary ko at pinaalis na muna siya. As she closed the door, I immediately sat on my office chair.

"Yeah, he is." mabilis na sagot ko at binuksan ang loptop ko para makita ang mga sales ko ngayong araw.

"Pakilala mo ako!" hiyaw niya.

"Wala kapang nabibingwit na afam diyan? Tourism ka 'di ba?" asar ko sa kanya.

"Shuta ka, pinapamukha ha? Oo na! Hindi na nga nakapasa sa accountancy 'di ba? At saka, si Mama lang naman may gusto no'n, duh!" kahit hindi ko nakikita, alam kong nakairap siya.

"Ako rin naman! Sabi ko, magto-tourism ako pero tignan mo, business woman na ako ngayon." at doon, parehas kaming natawa.

Lahat nang pinangarap namin, pare-parehas nag bago pagkatungtong namin noong college. Ako na dumerecho sa Business dahil nagbago ang isip ko at pinagpatuloy dito sa U.S. Si Althea na naging tourism na nasa California ngayon dahil hindi nakapasa sa accountancy at lasly, si Jayden na nakagruadate din bilang business man na hinahandle niya ngayon sa Pilipinas.

Tatlo kami na nahiwa-hiwalay ng bansa pero never namin pinutol ang communication sa isa't-isa.

"Business woman na may kaibigang lawyer," pang-aasar niya. "Pero, wow ah! Napabagsak niya 'yong company nila Mar—" hindi niya tinapos at alam niyang ayaw ko 'yon marinig.

"Fix your things na sis. Bukas na uwi natin sa Pilipinas." pag-iiba ko ng topic at saka binaba ang cellphone.

Napabuga ako nang malakas na hangin at tinignan ang langit habang hawak ang kape ko.

Ang tagal na...

Sobrang tagal na...

Ilan taon na nga ba?

Walong taon.

It's been 8 years.

Simula noong umalis ako sa puder nila, umuwi kami sa probinsya nila Lola at doon na rin ako nagpatuloy sa pag-aaral kahit hindi ko na kaklase noon sila Althea at Jayden at malayo na rin ako sa kanila.

Mahirap. Sobrang hirap habang naaalala ko kung ilang gabi ako umiyak dahil sa sakit. Ilang beses ako umiyak dahil namimiss ko sila. At ilang beses akong umiyak dahil sa huling binitawang salita nila.

Pero noong pagtuntong ko ng college, sinimulan ko nang bumangon para sa sarili ko. Nagsimula ako sa pagfo-focus sa sarili ko at nakisocialize sa ibang tao kahit hindi ako sanay dahil mas sanay ako kila Althea at Jayden.