The Villainess' Resolve

chapter eight: in black cape

[ Scarlet's POV ]

            I have been call God the moment I took his sword away from him, because I'm afraid that I might die at a more early age! Freaking heck! With his very dark expression and sharp gazes at me, I feel like ten years of my life is being taken away in front of my eyes!!

             "What do you want?" malamig na tanong nito habang nakatingin nang deretso sa aking mga mata. Kinabahan man ay hindi ko ipinakita ito at nilabanan ang kaniyang matatalas na mga tingin.

              "I'm relieved that I don't need to convince you anymore." magaang pakiramdam na lintaya ko't napahawak pa sa aking dibdiban na tila ba nasisiyahan.

               Tinaas ko ang kaniyang espada upang makita ko nang maayos at talaga namang nakakamangha. Hindi basta-basta ang espadang ito, hindi lamang dahil sa matataas na kalidad na ginamit dito, kung hindi dahil sa napakalakas na enerhiyang nagmumula dito, na para bang mayroon itong buhay.

                'Sino ka ba talaga, Destiny? Ano ang totoo mong katauhan?'

                 I tried swinging the sword, and it's damn heavy for my little and fragile hands but, I managed to swing it a couple of times. Napangiti ako at tuluyan nang kumawala ang sabik sa aking puso nang muli kong maramdaman ang kagandahan nang espada. Sa dati kong buhay, isa akong mamamatay tao, kung kaya't halos alam kong gamitin ang lahat, at iba't ibang klase na sandata.

              At isa sa pinagmamalaki ko noon ay ang kagalingan ko sa paggawa nang espada na ipinasa sa akin nang aking master. Naging matunog ang aking ginawang pangalan sa underworld, at maraming mabibigat na tao ang lumapit sa akin upang magpagawa, at dahil na din sa maglago nang aking kabantogan, ay maraming tao ang nais na patayin ako, ngunit sa huli, ang p*steng lalaki na iyon ang nakapatay sa akin.

               Bigla akong natigil sa pagwasiwas nang espada nang marinig ko ang pagmura nito. Lumaki ang kaniyang mukha at naka-buka pa ang bibig habang nakatingin sa akin. Bakit ba parang gulat na gulat ito?

                "You know how to wield a sword!?" gulat na tanong nito sa akin at napakunot naman ang aking noo sa kaniyang katanungan. Ngunit agad nanalaki ang aking mata't napamura nang mapagtanto ko ang kaniyang tanong.

                'WAAAAAAAH! HINDI PALA KAYA NI SCARLET ANG HUNAWAK NANG ESPADA! KUNG KAYA'T HINDI DIN ITO MARUNONG MAG-ESPADA!!'

                 "Good thing I exercised." Lintaya ko't agad na tinalikuran siya para itago ang kinakabahang ekspresyon ko. How come nakalimutan ko iyon? I have read it, I have been training my body because she is weak!! Pero mayroon nang naka-alam nang kakayahan ko sa paggamit nang espada, patay na ako nitoooooooooo!

                "Let's get down to business, Destiny." Binalik ko sa pagkaseryoso ang aking boses at mukha bago muling humarap sa kaniya nang deretso.

                 "I don't know who you truly are, and I don't care. Basing on this sword of yours, your a noble man. And in order for you to get this back, I just need one favor for you." Kumunot ang kaniyang noo't nag cross arm sa aking harapan.

                  "And that is?" He asked, and I shake my head and raised his sword up.

                 "Will you do it? Oh yeah, I won't take a no for an answer. You'll know it once we get thier, now follow me." Seryosong lintaya ko't naglakad papunta sa pintuan at dinaanan siya.

                   "I guess you really changed." Napatingin ako sa kaniya nang may binulong ito, ngunit hindi ko masiyadong narinig. "You we're saying?" I asked and he shrugged his shoulder. "Very well. Let's go." Utos ko't binuksan ang pintuan at lumabas.

                    Nagtungo ako sa aking opisina kung saan naghihintay sa akin ang mga bata sapagkat mayroon kaming nakatakdang gawain ngayon.

                   "Are you ready?" Agarang tanong ko sa apat na batang nasa loob nang aking opisina. Sabay na napatingin ang apat sa aking gawi na mayroong iba't ibang ekspresyon sa mukha.

              Si Latte na may hawak na libro sa kamay at nakatayo sa harapan nang aking bookshelf ay nanlaki Ang mga mata at mabilisang binalik ang libro sa pinanggalingan nito.

             Lineal, was sitting on the couch biting his nails and has a fear expression with a teary eyes gazing at me. Regieren, as usual, has a pissed off expression while sitting beside Lineal and staring at me with an eyes that asking 'Why are you so late?'.

              On the other hand, Kaiser, a very quite but sweet little kid hurriedly walked towards me and extended it's arms, telling me to carry him which I gladly did.

             "NO FAIR! I WANT TO BE CARRIED TOO!" tila ba masisira ang buong mansyon dahil sa malakas at naiinis na sigaw ni Regieren at tumakbo papunta sa akin nang makitang kinarga ko si Kaiser.

               For the past two days, these kids showbhuge improvements on thier learnings. I haven't hired official tutors yet for them, and that is why Delfin is teaching them how to speak properly with the English language that's often used among nobles, while Shela Isa teaching them how write and read.

             Regieren is a trouble maker, and a childish one at that. Within two days, I feel like I've aged 100 already! And he doesn't listen very well, a hard headed brat. I just wanna punch him in the face! But because I don't like him growing up with a scar on his face, I'm stopping myself. Iniipon ko para sa hinaharap.

            I carried him too in my arms and looked at Latte and Lineal. "Follow me." Utos ko sa kanila't agad na tumalikod. Si Destiny naman ay nasa aking likuran, nagsisimula nang ma-inis sa kakahintay.

            "Follow me to the garden." Utos ko muli sa kaniya't nilampasan ito't naunang maglakad papunta sa garden. Habang karga-karga ko ang dalawa bata na feeling ko ikamamatay ko dahil sa sobrang bigat, si Latte naman at Lineal ay naglalakad sa aking bawat gilid.

              Agad kong binaba ang dalawang nagbibigatang bata na karga-karga ko nang makarating na kami sa harden. Kumuha ako nang maraming hangin at agad na ibinuga ito bago tumayo nang tuwid. "Line up!" Sigaw ko at tinuro ang aking harapan.

                Mabilisan namang kumilos ang apat at bumuo nang isang linya paharap sa akin. "Very Good. Sa araw na ito, gaya nang ipinaki-usap ni Regieren, pag-aaralan ninyung humawak nang espada." seryosong lintaya ko habang nakatingin nang seryoso sa kanila. Nag-apir naman si Regieren at Latte habang si Lineal namanay binigyan nang thumbs up si Regieren, si Kaiser ay tahimik lang na nakatayo't nakatingin sa akin.

                 "Now, let me introduce you to your Sword Instructor." Binigyan ko nang tingin si Destiny na nag-sasaad na lumapit siya. Dahan-dahan itong pumunta sa aking gawi at tumayo sa aking gilid.

                  "You can call him, Destiny. And from today onwards, he will be teaching you how to wield a sword. Greet him." Pagpapakilala ko kay Destiny sa kanila.

                 Sabay na kumuha nang hangin ang apat at nagsalita, "Magandang Umaga, Mr. Destiny. Ikinagagalak namin kayong makilala! Nawa'y maturuan niyo po kami!" Sigaw nang apat at nang balak na sana nilang yumuko ay umubo ako't napatigil ang mga ito. They don't need to bow to him, kasi ampanget niya, hindi niya nga deserve ang greetings nang mga anak ko eh, pero dahil magiging guro siya nang mga ito, ay pinagbigyan ko na.

                 Magsasalita na sana ako't ipapakilala ang aking mga anak sa kaniya nang bigla dumating si Delfin sa aking tabi. Hindi ko man lamang naramdaman ang presensya nito kung kaya't nagulat ako.

               "Madam, a message." Bulong nito sa akin at tumingin sa madilim na parte nang mansyon. Nagtataka man ay tiningnan ko ang tinitingnan niya. It's dark, so basically I can't see anything, but the more I look into it, I saw something, and in the middle of that darkness there is a man standing beside the column, a man in black cape.

a/n: don't forget to vote and follow me for a chance to have a dedication! Love y'all!