The Villainess' Resolve

chapter thirteen: the tutors i

[ Scarlet's POV ]

"Did you finish the order I gave?" seryosong tanong ko sa kakarating lang na si Crane na as usual, pumasok mula SA malaking balcony sa aking opisina.

Yumuko ito sa aking harapan bago ako sagutin. "Nagawa ko na po ang inyung ipinag-uutos. Kasalukuyan parin naming hinahanap ang mga impormasyon patungkol sa kinikilalang pinakamagaling na mananahi sa emperyo."

Tumango ako sa kaniyang report nang hindi siya binibigyan nang atensyon at nasa binabasang dukomento ang tingin.

"Crane Wilshman, the second son of Viscount Wilshman. 16 years old, handsome young lad, very good in literature. You are perfect." I remarked and look at him.

Mayroon itong ipinapakitang gulat na ekspresyon sa mukha at tila ba, naguguluhan patungkol sa narinig.

"Crane, are you busy?" I asked him and stood up, slowly waking towards him.

"Ah-huh? Yes, I mean No! I-I'm not busy, your grace!" gulat na sagot nito at tumayo nang tuwid nang makalapit ako sa kaniya.

He is indeed handsome looking, and a short man which made me very happy. I was a short lady in my previous life and having to experience this kind of conversation where in I look down on the person I'm talking with is new and cool feeling.

"Then if you are not busy, I have a task I need you to do. Will you do it?" ang kaniyang mukha ay sobrang pula na nagmumuka na siyang kamatis kung kaya't medyo inilayo ko ang aking sarili sapagkat mukhang hindi siya komportable doon.

"You don't need to answer now." pagpapa-alam ko sa kaniya bago siya talikuran upang bumalik sa aking mesa upang kunin ang isang polder at ibigay sa kaniya.

Binigyan ako nito ng isang nagtatanong na ekspresyon na dahilan nang aking pagtawa, sapagkat mukha siyang tuta. "Take this, read it and if you ever feel like, you wanted to try, don't hesitate to come later this afternoon. You may leave."

Kinuha niya ang polder at yumuko sa aking harapan bago siya kainin nang anino't naglaho sa aking mga mata.

'Shadow Call' isa sa mga technique na itinuturo sa mga myembro nang Oscuro Albacea na isang malaking tulong sa pagpatay. Ang Shadow Call ay isang technique kung saan maaari kang mapunta sa ibang lugar sa pamamagitan lamang nang mga anino nang mga bagay sa iyong paligid. Hindi ito ginagamit sa pagpatay, ngunit sa pagtakas kapag ang sitwasyon ay nagiging komplekado na.

"Are you going to train, your grace?" nabaling ang atensyon ko sa taong kakapasok lang sa aking opisina, si Shela. Binigyan ko ito nang isang tango bago niligpit ang mga importanteng papeles at nagtungo sa training ground.

"What's my current score, Shela?" seryosong tanong ko kay Shela na nasa gilid at may dalang payong, tuwalya, at notebook sa kamay habang nakalagay naman sa lamesang nasa tabi niya ang tubig.

"Nakatakbo ka po nang 8 laps pabilog sa buong trainings ground. Naka-push up nang 6, naiwasiswas ang isang espada nang ika-10." sagot niya sa akin na tinanguan ko naman. Naghanda na ako upang simulan ang aking pagtakbo pabilog sa buong training ground sa likod nang mansyon.

It's been a week ever since that banquet happen and my daily life has changed. So many invitation letters came asking for my forgiveness for being rude to me from the past, sending me gifts or more like a bribery, and inviting me to tea parties and banquets held by them.

I stopped running for a moment to rest for a moment after running out of breath after running two and a half laps around the training ground. After a moment, I then continued to run while feeling the fresh air brushing my skin.

Sa loob nang isang linggong ito, ay wala akong ginawa kung hindi ang magtraining sa umaga para palakasin ang pangangatawan at sa hapon naman naman ay tuturuan ang apat na bata sa paggamit nang espada.

Hindi ko pa kayang hawakan ang espada nang matagalan na hindi ako natutumba. Kung kaya't hanggang pag iinstruct lang ako sa kanila kung ano ang dapat gawin, at hindi ko pa talaga naipapakita kung paano gawin ang certain na move na iyon.

"Your grace, the lunch is ready." bumangon ako mula sa pagkakadapa dahil sa pagtigil ko mag push-up nang mayroong katulong ang dumating.

"Ang mga bata?" seryosong tanong ko sa kakarating lang na katulong habang pinupunasan ang aking pawis. Yumuko ito sa aking harapan bago sagutin ang aking katanungan.

"Nasa dining hall na po ang apat na young masters at Ikaw nalamang po ang hinihintay." magalang na sagot nito na tinanguan ko naman bago naunang maglakad. Sumunod naman sa akin si Shela at kasabay niya ang katulong.

Nagtungo kami kung saan makikita ang dining hall upang magtanghalian sapagkat alas dose na nang tanghali kung kaya't ako ay sobrang nagugutom na.

"Mom! Mom! Mom!" tuluyan na akong napangiti nang marinig ko ang maliliit na boses nang aking mga anak pagkapasok ko palang sa dining hall.

Tumakbo papunta sa akin si Reg at Lineal na may malaking ngiti sa labi. "Anong meron?" nagtatakang tanong ko't binigyan nang halik ang dalawa sa kanilang pisnge bago maglakad papunta sa mesa.

"We can now write our names!" masayang sagot ni Lineal sa akin at ipinakita ang isang papel kung saan nakasulat ang kaniyang pangalan, at base sa sulat kamay nito, si Lineal talaga ang nagsulat.

Umupo muna ako sa aking upuan at hinalikan si Kaiser na ipinakita rin sa akin papel kung saan niya sinulat ang kaniyang pangalan.

"This is a good improvement, sweeties. Do you memories the alphabets?" I asked and gave Latte a kiss when he went near me and sat back at his chair after.

"I memorize it!" nagmamalaking sagot ni Reg at ipinakita rin sa akin ang papel kung saan niya isinulat ang kaniyang pangalan.

"But only up to letter K." nakangising basag ni Latte sa nagmamalaking ekspresyon ni Reg.

"At least I have memorize half of the alphabet!" paglaban nito na tinawanan lamang ni Latte kung kaya't nainis si Reg.

"Alright, let's not start trouble okay? Let's eat." awat ko sa dalawa at binigyan nang pagkain ang plato ni Kaiser.

Binigyan nang nakakamatay na tingin ni Reg si Latte na tinawanan lamang ni Latte bago kumain. Si Lineal naman ay kanina pa kinakabahan at naiiyak sapagkat baka mag-away na naman ang dalawa.

Sa gitna nang aming pagkain ay pumasok si Delfin at may seryosong mukhang lumapit sa akin.

'Kailan ba hindi nagig seryoso ang mukhang 'yan? Tsh!'

"What is it, Delfin?" seryosong tanong ko habang hinihiwa ang meat.

"The guest you have been waiting, has arrived, Your Grace." Nabaling ang aking ulo kay Delfin na nakatayo sa aking tabi dahil sa kaniyang sinabi.

"Is that so?" usal ko't uminom nang tubig bago tumayo at tumingin sa apat na bata.

"What is it, Mom?" nagtatakang tanong ni Latte na nginitian ko lamang.

"Kids, let's go greet them. The tutors, have arrived."