The Villainess' Resolve

chapter twenty seven: the one who's behind it all

[Scarlet's POV]

"You guys are what!? No way!" malakas na sigaw ko habang nakatingin sa kanila na may Hindi makapaniwalang tingin at ekspresyon. Ngunit ang kanilang blankong ekspresyon ay hindi nagbago at nakatingin pa rin sa akin.

"You're not supposed to be here, the queen of assassination. Why didn't you go to the light?" napatingin ako sa batang lalaki nang magsalita ito at nangunot ang noo dahil sa kaniyang sinabi.

"Why shouldn't I be here? What light?" nagtatakang tanong ko, nagsisimula nang kabahan. Tumingin ang batang lalaki sa aking mga mata at binitiwan ang kamay ng kaniyang kakambal.

"You are supposed to be dead. And is now in the spirit world. But just as what Crystal saw, you chose the other path." sagot niya sa aking katanungan.

"And just like what happen to you in your past life, you will eventually die. And Crystal see it coming, very fast!" napunta sa babae ang aking paningin ng magsalita ito.

"Dying? I am doing everything I can to avoid that! I can't die again, what will happen to the dukedom if I die? What will happen to the kids?" I frustratedly asked as I kept on pointing to my side as if the whole dukedom, the servants, and the quantroplets are there smiling, waiting for me to come home.

Ngunit umiling ang babae at dahan-dahang lumapit sa akin. "Your fate is absolute, queen of assassination. But I guess, Crystal can help you."

"Crystal! You should not interfere." malakas na sumigaw ang batang lalaki at naging malamig ang kaniyang ekspresyon habang nakatingin sa akin at sa kaniyang kakambal.

"But brother! You do know what she did right?" tanong ng babae sa kaniyang kakambal at tiningnan ito gamit ang kaniyang seryosong ekspresyon. Hindi ko mabasa ang sinasabi ng kanilang mga Mata sapagkat blanko lamang ito, pero ang kanilang mga mukha ay iba't iba ang ipinapakitang ekspresyon.

"Just this once." usal ng batang babae sa kaniyang kakambal, nagmamakaawa. Hindi sumagot ang lalaki at ilang minuto pa ang kaniyang pagtitig sa kaniyang kakambal bago tumingin sa akin at tumalikod.

Agad namang tumingin sa akin ang babae at mayroong maliit na ngiti sa kaniyang labi. Kinuha nito ang aking kamay, at deretsong tumingin sa aking mga mata.

"Queen of assassination, the story has changed. The original plot that the creator kept is crawling back to its rightful place and time." paunang salita niya. Binigyan ko ito ng isang nagtatakang tingin, sapagkat hindi ko nakuha ang ibig niyang sabihin.

"Watch your surroundings closely. The real enemy is near. Stay on guard, and watch for those people you found importance, if you fail... you'll even face a greater punishment. Stand firm on your ground, the answers are just lying near you." tumigil na sa pagsasalita ang batang babae nang hinawakan ng kaniyang kakambal ang kaniyang balikat at hinawakan ang kaniyang kamay.

"That's all Crystal can say. We guardians are not allowed to interfere. I wish you all the luck!" hindi nawala ang kaniyang maliit na ngiti sa labi habang nakatingin sa akin. Hawak-hawak ang kamay, tumalikod ang dalawa at nagsimulang maglakad, papalayo sa akin.

Ngunit sa kalagitnaan ng kanilang paglalakad ay tumigil ang dalawa, ngunit ang batang lalaki lamang ang tumingin sa akin.

"I hope you find true happiness, Scarlet." seryosong lintaya niya bago naglakad muli.

I was dumbfounded by what he just said. 'Did he just called, Scarlet's name? My name?' I was about to shout and stop them from walking away from me but when I looked at them, they're already gone.

"Mom!" napatingin ako kay Reg ng sumigaw ito ng malakas at nakita ang kaniyang naiinis na mukha.

"Aren't coming in, Your Grace?" tanong sa akin ni Gallen na nasa isla na. I'm back to where I am before I tried to cross the other side of the barrier. With Kaiser in my arms looking at me with questioning eyes, I smiled at him and nodded.

With nervousness, I crossed the barrier with still my eyes closed. And when I open it for the second time, I found myself already in the island with Destiny, Gallen, the maid, and my quantroplets.

"Are you excited to learn sword and magic?" masayang tanong ko sa kanila habang binababa si Kaiser. Tumayo naman ng tuwid ang apat at sumaludo sa akin.

"Ma'am yes ma'am!" bibong sagot nila at agad naman silang nagtawanan. Destiny called their attention and gave them wooden swords to start their training, while Gallen stayed to watch over them, the maid and I walked around to see the place and indeed, it's very beautiful and, magical.

Hindi kami nagtagal sa loob ng isla at agad ding umuwi pagdating ng hapon sapagkat marami pa akong kinakailangan gawin.

Agad namang nagtungo sa training ground ang apat na bata kasama si Destiny habang si Gallen naman at ang maid ay dumeritso sa kusina upang maghanda ng snacks na ipapakain kay Destiny at sa nga bata.

"Your grace, you have a visitor." seryosong pagpapaalam ni Delfin sa akin na ikinakunot ng aking noo. Binigyan ko siya ng isang nagtatakang tingin ngunit hindi siya nagsalita at tumingin lamang sa aking opisina. Mukhang nandoon ang aking bisita na hindi ko alam kung sino.

'Who actually dares to enter my office without my consent? I should punish this person for this disrespectful act.'

Gamit ang aking seryosong ekspresyon, binuksan ko ang aking opisina upang maka-usap ang lapastangang pumasok sa aking opisina. Ngunit natigil ako sa aking kina-tatayuan nang makita na si Prince Vrikian lang pala.

Tumingin ito sa akin gamit ang kaniyang malamig na ekspresyon. Hindi na ako nagulat sapagkat iyan naman talaga ang kaniyang palaging suot na ekspresyon, ngunit parang may kakaiba sa kaniya ngayon. Pumasok ako sa loob ng opisina at inutosan si Delfin na gawin na lamang ang aking ipinag-uutos patungkol sa kaso. Medyo nagdadalawang isip itong umalis, ngunit nang tumango ako ay agad itong yumuko at iniwan kaming dalawa ni Prince Vrikian sa loob ng aking opisina.

"Why are you here?" tanong ko sa kaniya habang naglalakad papunta sa aking mesa para simulan ang aking trabaho.

"Why didn't you tell me?" malamig na tanong niya na ikinataka ko.

"About what?" balik na tanong ko sa kaniya habang mayroong binabasang dukomento.

"About the fact that you are the leader, of Oscuro Albacea. The one who I'm looking for, and the one who caused this chaos right now." agad akong napatingin sa kaniya, nanlalaki ang mga mata.

Ang kaninang malamig niyang tingin ay nagbago at naging madilim, nagagalit ito dahil sa napag-alamang impormasyon.

"How did you know about that?" gulat na tanong ko sa kaniya. Naging mahigpit ang aking paghawak sa dokumento na nasa aking kamay ng ngumisi ito sa akin ng malademonyo. Lumapit siya sa akin at ibinagsak ang isang folder. Kinakabahan man ay pinulot ko ito at binasa ang laman.

Agad akong nakaramdam ng takot ng makita ko ang malaking mukha ko sa loob ng folder at mayroong mga dots na nagkokonekta papunta sa aking mukha.

'Am I going to die in this very moment? Will he cut off my head and hang it on the border wall? But I don't want to die! I need to clean the name of OA first! I need to give my child a brighter future!'

I was about to get my sword and point it at him when suddenly someone barges inside the office, not from the door nor widow, but using the shadow call.

Stark and Crane emerge from the shadows and with hard breathing they looked at me with a serious face.

"Duke Fleron. Duke Fleron is behind this mess and tarnishing the name of our organization Master. He is the one who's behind it all!" mabilis na report ni Stark sa akin habang si Crane naman ay naghahabol ng hininga. Hindi ata nila napansin si Prince Vrikian sa loob ng opisina kung kaya't agad nilang naibunyag iyon.

"Duke Fleron? Are you sure Stark?" I asked, still doubting. But Stark just stood there, and nodded while catching his breath.

'Fuck! The father of Celeste, is the one behind this all? How? Why?'

note;
Four chapters to go.