The Villainess' Resolve

chapter twelve: putting disrespectful people in thier place

[ Scarlet's POV ]

             Biglang nanubig ang aking mga kamay nang magtagpo ang aming mga tingin nang bagog emperador at nginitian ako. Hindi man ako ang totoong Scarlet, ngunit alam na alam ko ang ngiting pinapakita niya.

        And in just a snap of a finger, a maid came rushing to me saying that the emperor wants to talk to me. I gulped and hesitated at first, but i can't do anything about it.

      With my cold expression, I make my way towards where the emperor is. Napatingin naman ang lahat sa akin at nanlaki ang mga mata nang makitang papunta ako sa gawi nang emperador.

       Marami na ang lumapit sa emperador upang nation siya at pabanguhin ang pamilya nang bawat aristokrata. At bilang isang mamamayan sa emperyong ito, kailangan ko ring pabanguhin ang aking pangalan sa emperador, hindi ba? Ngunit hindi ko na talaga kailangan pang gawinj iyon.

       Nang nasa harapan na ako nang emperador, ay agad akong yumuko nang 30° na yuko upang ipakitang ginagalang ko ito't mayroon siyang mas mataas na ranggo kung ihahambing mo ito sa akin.

        "AHAHAHAHAHAHHAHA!" nangunot ang aking noo at nagsimulang manginit ang ulo nang bigla-bigla nalamang itong tumawa nang malakas.

         "Problema mo?" inis na tanong ko sa kaniya at umayos nang tayo. Tumigil ito sa pagtawa at binigyan ako nang ngisi.

         "It look goods seeing you bow down to me, for the freaking first time!" nasisiyahang lintaya niya habang nakatakip sa kaniyang bibig ang palad nito, sobra talagang naisisyahan ano? Bakit nga ulit ito nagig emperador?

         "It's only because we are in front of so many people, Heraf." bulong ko sa kaniya nang makatayo ako sa kaniyang tabi, at binigyang diin ang kaniyang palayaw. Muli, tumawa na naman ito nang malakas.

          Tinaas ko ang aking baso at nais na makipag-tagay sa kaniya na masaya niya namang binigay at pinagkalampang ang kaniyang baso sa akin.

        Herrschaft De Wintervelt, the third prince of Wintervelt Empire. A cunning, decisive, and mysterious man. And this man, is the one and only, none other than, Scarlet's best friend.

         "So, how's life this past few days?" napa-rolled eyes ako sa kaniyang katanungan.

        'IT'S A LIVING HELL, HERAF!' I wanted to yell that in his freaking face, but glad I didn't. Not because he's now an Emperor, but a lot of nobles are watching my every move with contempt.

         "Quite." I answered. Tumango-tango naman ito.

         "Watch we're you're going, loser!" sa gitna nang aming katahimikan, ay nabaling ang aking atensyon sa isang batang sumisigaw.

         "Kids now a days are violent. Don't you think?" hindi ko pinansin ang tanong nang emperador at mabilisang naglakad papunta sa batang sumisigaw.

          "You look so stupid, and ugly. You shouldn't be here!" malakas at nang-iinsultong sigaw nang isang bata at tinulak ang kaa-away nito na dahilan nang kanyang pag-upo sa malamig na sahig.

         Nang makita ko ang nangyari, biglang umakyat ang lahat nang dugo ko papunta sa aking ulo at nais na sunugin ang kina-tatayuan nang batang lalaki. Sapagkat ang batang tinulak nito, ay ang aking anak na si Reg.

         Mas lalong ikinagalit ko ang katotohanang walang umawat sa walang hiyang bata kahit kitang-kita nang lahat ang nangyayari. Hinayaan lamang nila! Hindi ba alam nang mga aristokratang ito na anak ko ang batang inaaway? Hindi ba sila natatakot!?

        "Whats—"

         Hindi ko natuloy ang aking pagsigaw nang binigyan ako nang makahulugang tingin ni Latte na nakatayo sa tabi ni Reg kasama sina Lineal at Kaiser.

         "AHAHAHAHA." Napatingin ang lahat kay Reg na naka-upo sa lapag at tumatawa nang malakas. Tinulungan nang kinakabahan at naiiyak na si Lineal si Reg na tumayo at pagpaggan kasuotan.

         Kinuha ni Reg ang kaniyang espadang kahoy na regalo ko at tumingin sa walang hiyang batang nasa harapan niya.

         "May I know, who you are?" nakangising tanong ni Reg habang dahan-dahang lumapit sa walang hiyang bata. Ngumisi rin ang walang hiyang bata sa katanungan ni Reg.

         "Tsk. Are you stupid? You don't even know who I am? Well then, I'll tell you, so that you'll know your place." mapagmataas na sagot nito, "I am, Dave Lage. First son of Count Lage."

           "A count? You're a son of a count? Just a count?" Tumaas ang kilay nang walang hiyang bata sa katanungan ni Reg, nagtataka. Maging ang kasama nitong mga bata, at mga nakikinig na mga matatanda ay tinaas din ang kaniya-kaniyang mga kilay.

           "AHAHAAHHAA, you're JUST a son of a mere count, and you dare disrespect me!? The third born of Duke Schurke, Regieren Bertenni Schurke!?" nananlaki ang mata nang walang hiyang bata, at nanubig ang noo.

          Tinutok ni Reg ang kaniyang espadang kahoy sa leeg nang bata at gamit ang nagbabantang boses, tinanong niya ang walang hiyang bata. "Are you courting, death?"

           "That's enough, Reg." utos ko kay Reg na may galit na ekspresyon sa mata at nais talagang pokpokin ang ulo nang walang hiyang batang nagpahiya sa kaniya sa harap ng maraming tao.

             Nawala ang pagpula nang kaniyang mata at bumalik ito sa pagiging berde nito nang marinig ang aking boses. Tumingin ito sa akin, at tinago ang kaniyang espadang kahoy.

             "Mom." tawag nito sa akin nang makalapit ako sa kaniya. Binigyan ko siya nang makahulugang tingin bago ako tumingin sa walang hiyang bata na ngayon ay may natatakot na ekspresyon sa mukha.

             Magsasalita pa lamang sana ako nang bigla nalamang may babaeng sumigaw at tumakbo papunta sa aming gawi. Nang makarating siya sa gawi namin ay agad niyang niyakap ang bata at tinanong kung may masakit ba sa kaniya.

             'Ang kapal nang mukha girl ah? E yung anak mo nga ang nanakit sa anak ko eh! Peshnea ka!'

             "I see you didn't properly educate your son, Countess Lage?" malamig na tanong ko sa countess na okupadong hinahanap kung saan nasasaktan ang anak na hindi man lamang ako tiningnan.

             Napa-igtad ang countess at dahan-dahang tumingin sa akin. Agad itong napatayo at humarap sa akin, may galit sa mukha.

           "What did you do to my son, Villainia!?" malakas at galit na tanong nito sa akin.

           "Don't answer me with a question, Countess."

          "Still a witch aren't ya? Pati bata, inaaway mo, sinasaktan mo! Where's is your dignity!? You're still a brat, a b*tch!" pang-iinsulto nito sa akin na dahilan nang pagkagulat nang lahat.

           "Ha! I was planning on sparing your kids life for hurting my son, but, I guess I shouldn't." walang ganang usal ko't lumapit sa kaniya.

           I stopped three steps away from her and with all of my strength and force, I gave her something she deserve, for insulting the great duke of this empire.

PAK!

          Naging matunog ang pagsampal ko sa kaniya na siyang ikinagulat at nagtanim nang takot sa lahat nang nakakita sa nangyari.

           "Bring this woman to prison, for insulting the grand duke. Now!" sigaw ko na agad namang sinunod nang mga royal guards at pinusasan ang countess.

           "You should be proud, for having to experience my slap first. Though, my hand hurth from your rough skin, thus the dungeon suits you." lintaya ko sa kaniya at binigyan siya nang matamis na ngiti.

     Sumisigaw-sigaw ito habang kinaladkad nang mga royal guards paalis.

       'And that's where you should put disrespectful people, in thier rightful place, the dungeon.'