➖➖➖
Play the song : Hero by Christina Perri.
➖➖➖
M i s s y ' s | P o V
I felt betrayed. Alone. And messy. I, I don't know what to feel nor to do. Masakit eh. Sounds corny but she's my number one girl. She's my best. She's my hero. She betrayed me and didn't hold her promise.
Masaya kaming dalawa. We both grow together. Pareho kaming nangarap na maging flight attendant, to teacher, hanggang sa umabot sa pagiging magkasama kami together.
F L A S H B A C K | 1
We both stand our promise. That we'll live happily and stay together no matter what.
We have our own kind of friendship. A funny and bitchy one. Nung bata kami ay may chants at hand gestures kaming ginagawa tuwing nagkikita kami.
"Missy, sa palagay mo, anong mangyayari sa atin kapag tumanda na tayo?" tanong nya kaya nangunot namaN ang noo ko.
"I don't know. Hindi naman ako manghuhula." pabalang na sagot ko sa kanya kaya bumusangot ang mukha nito.
"Edi wow. Nahulaan mo nga na kulay pink ang panty ko noon! Tapos nahulaan mo ring kulay violet ang bra ni mama kaya alam kong alam mo!" sagot naman sa kanya ni Zia kaya natawa ito.
"Hindi naman hula 'yun! Nakita ko kaya! Tapos kay tita nama'y bumakat ang bra nya sa damit nyang kulay puti." sagot ko naman.
"Pero nahulaan mo!"
"Tse! Manahimik ka! Ang bata pa natin para maging manghuhula. Let's make our own story na lang para sa future." sagot ko na parang matanda na dahil seryoso talaga ako.
Natahimik na lang bigla ang paligid. At nagulat ako sa tinanong ni Zia. "If ever na mamatay ako, iiyak ka ba?" tanong nya.
"Luh, ba't naman ako iiyak? Maganda ka? Ha!?" pang-aasar ko dito kahit totoo naman na maganda sya.
"Oo kaya! Marami ngang boys sa akin na nagpapapansin sa akin!" usal nya kaya napatingin ako sa kanya.
"Pero totoo na talaga, iiyak ka ba kapag mamatay ako?" tanong nya ulit.
"Alam mo! Hindi natin hawak ang masusunod na mangyayari." sagot ko. "Sagutin mo na lang!" naiinis nyang sigaw kaya napikon ako ng kaunti.
"Hindi." sagot ko sa kanya. "Sigurado ka? 'Pag ikaw umiyak, mumultuhin kita sa panaginip mo!" biro nya kaya naman binigyan ko sya ng masamang tingin. "Takot ako. 'Wag po!" nag-a-aktingan itong sinasakit kaya natawa ako.
"Tumahimik ka nga!" bulyaw ko dahil nakakarindi na ang tawa nya at hindi na ako makahinga sa sobrang sakit ng tiyan ko.
"Halika! Kuha tayo ng mangga! Akyat tayo doon dali!" sigaw ko sa kanya.
"Eww, akyatin mo sarili mo. Ayaw ko nga! Bawal daw ako umakyat ng puno." pagbabawal nya. Well, buhay mayaman nga naman.
"Sus, tamad ka lang eh! Sundan mo na lang ako doon!"
"Ayaw ko nga!"
"Okay. Kung ayaw mo pwes gusto ko!" sabay hila sa kanya papunta sa puno.
BINABASA MO ANG
Zombious Era
Science Fiction"They are here so be ready." "Don't make any noise." "Help me!" "Mom, I'm scared." Time will never stop and continues to move. Will you still waste your time if death is near? Bloody houses, bloody roads, bloody malls and bloody countries. They tho...
