Chapter 27 - Discoveries

111 6 0
                                    

M i s s y ' s | P o V

They are getting worse! They develope new skills and knowledge in their own way.

Parang mas tumatalino pa sila lalo! And we have to act fast before they reach our base and attack us unnoticing.

For now, nakahanap na kami ng groceries. I learned a lesson after weeks I stayed inside our house and that's to easily move on and keep going.

Tears can do nothing. They can't make thibgs turn back to normal again.

Also, life is like paying debts in exchange for house. If you haven't pay your debts then your house will be taken away.

And I know how it feels when I cry on my own. But, as I said, tears can do nothing but make you fall asleep and do nothing.

Mapapagod at mapapapagod ka rin sa kakaiyak even thoigh it's all waste of time.

Uno somehow pissed and mad. Neither one of us would like to talk to him. I don't know if he's mad or just sad but he's mysterious.

Gamit ang mga eco-bags na dala namin. We gathered more foods and stocks. Also, batteries and more important stuffs.

Lima kami, but Jona somehow didn't end up here instead he ended up dying down there.

So nakaseperate kami. Ako at si Lucas sa mga supplies like batteries, nails, screws and more. Kapag may extra space sa bag ko ay doon ko nilalagay ang nga pagkain. Yes, hindi lang eco-bag ang dala namin. Nagdala na rin kami ng bags para mas marami la ang makukuha at makokolektang pagkain. Call us selfish but no we're not. Tumitira kami ng pagkain sa loob para hindi mapaghalataan at para na rin sa mga ibang tao na makakapasok sa loob ng store na ito, if ever.

Puno na ang isang eco-bag ko ng batteries and other stuffs dahil mas marami ang nakuha ni Lucas kesa sa akin. Nakahanap rin ako ng flashlight at lighter sa cashier kaya kumuha ako ng higit pa sa bente pero syempre nagtira na rin ako dahil marami pa namang stock at nakadisplay. Kaysa naman kumuha akko ng condom di'ba!?

Inilagay ko ang lighters sa mini-pocket ng bag ko na may lamang screws at nails.

Sila Uno, Rev at Jona sana sa groceries but it ended up si Rev lang at si Uno ang kumuha.

Ako rin ay syempre kumuba na rin ng loots at 'yung matagal pa namang ma-expired.

"Ready na ang lahat?" I asked and everybody nodded. "Great maghanda na tayo sa pagbalik natin--"

"Putangina! May tao sa labas." sabi ni Rev kaya natahimik ako.

"Hide." tanging nasabi ko at tumago sa locker ng mga mops and buckets. Hindi ko alam kung saan ang jba nagtago kasi nagpumilit akong sumiksik sa loob.

We waited for a second at nagulat na lang kami dahil hindi tao ang pumasok. Kundi zombies! How did they now we are hiding and getting loots here? Sa pagkakaalam ko ay mahina lang ang bawat galaw namin. And they are inly distracted by lights and sounds. But all the lights we're out. And even worse, they break the glass in just a glimpse.

Baka hinampas na naman ang ulo nila. This freaks! Lumapit sa cashier ang zombies at ankita ko ron si Rev at Lucas tumatago. While Uno, well, I don't know kung saan s'ya tumago.

Parang may hinahanap ang zombies using their. . . smell? Heck! Another discovery! And a worse one.

Inamoy-amoy nila ang nasa cashier. At baka naamoy nila sila Lucas at Rev.

'Di naman gaano karami ang pumasok pero delikado na, lalo't baka makagawa kami ng ingay at mahuli kami ng mga tauhan na nananakop or zombies might come.

Zombious EraWhere stories live. Discover now