Zombious Era

Chapter 44 - Sick

M i s s y ' s | P o V

Naging mabilis ang galaw ko, lalo na ngayon ay pwede ko na ulit ipa-slide ang katana at mapadali ang paggamit.

Mayroon pang zombies pero 'di na gaano karami, 'di tulad kanina na halos sunod-sunod ang pagsulpot kung saan man sila nanggaling.

Madiin kong pinadaplis ang katana sa mga leeg ng zombies na nakahilera at para bang naghihintay ng kamatayan.

Sunod-sunod na bumagsak ang kanilang katawan kaya naman medyo nahirapan akong gumalaw kapag humakbang kasi nakaharang ang mmga katawna nila sa daan.

"Ubos na." sabi ni Swan at inayos ang buhok. Pinunasan ko ang pawis ko at maayos na tumayo.

"So, paano natin malalaman kung saan maglelead ang bawat sewage?" tanong ni Claire.

"Hindi muna natin iisipin y'yan. Ang tanong ay kung saan ang mas ligtas na daanan." sabi ni Tara at humarap sa dalawang sewages.

"Hmm, sandali may ita-try ako." may kinuha s"yang flashlight sa bulsa at tinutok sa pang-unang sewage. Ipinasok ni Tara ang ulo n'ya at nagsalita. "Echo."

"Echo."

"Echhoo."

"Echhooo."

Nag-echo ang boses n'ya kaya naman pinakinggan n'ya ang nasa loob pero umiling s'ya.

Anong ginagawa n'ya?

She did the same to the second sewage way.

"Safe sa pangalawang kanal while sa pang-una ay may mga zombies sa 'di kalayuan. So we better take the second canal then." sabi n'ya sa amin. "Paano mo naman nasabi?" singit ni Rev.

"Nagsalita ak kanina right? At nag-echo sa loob. Kaya ko nilapit paloob ang uko jo para marinig ng mabuti kung ano ang nasa malayo. Because of the moan that zombie makes, it echoes inside the canal. At narinig ko 'yun while sa pangalawa naman ay wala akong narinig. Pure silence, means it's safe." paliwanag ni Tara kaya naliwanagan naman kami.

"Maybe tomorrow na lang para naman makapaghanda tayo sa pagpasok bukas." dugtong pa ni Tara at humarap sa amin.

'So, let's go now?" aya n'ya. "Sige." sagot ko at sinundan ulit ang dinaanan kanina. I feel something fishy is going on here. Parang, may kakaiba sa kilos ni Tara. Is she hiding something?

Ba't parang sunod-sunod s'uamg magsalita? Nagmamadali ba s'ya?
Nasa kalgitnaan na kami ng matataas na talahib ng biglang kumulob. Damn, uulan pa yata!

"Bilis! Takbo! Uulan na." untag ko at tumakbo. Katamtaman pa naman ang layo kaya pahirapan nang makabalik kaagad.

Patuloy kami sa pagtakbo pero bigla nanlang bumuhos ang ulan. Shit! Mababasa kami sa ulan.

Sakitin pa naman ako. Kainis! Mabilis kaming tumakbo at 'di alintana ang mga patak ng tubig na pumapatak at bumabasa sa damit namin.

Diretso ang pagtakbo namin para lang makauwi kami at maging ligtas.

"Bilis, malapit na tayo!" untag ni Swan na nasa likuran ko. Hindi na ako lumingon pa't mas nilakihan ang paghakbang ko para mas malayo ang maabot ko.

Wala na ang mga talahib, tanging bundok na pataas na lang at sa taas noon ay ang likod ng farm. Minsan nga'y lumulubog ang mga sapatos namin sa putik pero patuloy kami sa pagtakbo hawak-hawak ang mga kagamitan namin panglaban.

Nangangalay na ang paa ko sa kakatakbo, lalo na't pataas na ng bukid ang tatakbuhin namin. Mas lalo kaming mapapagod.

Malakas akong napapadyak sa lupa, masakit man ang paa ko ay pilit kong pinapadyak dahil sa kailangan kong makaalis sa ulan na ito kung ayaw kong magkasakit. Isa iyon sa bilin s akin ni Zia na aalaagaan ko dae ang sarili ko.