Chapter 25 - Let Go

113 5 1
                                    

Jore's Note!

Missy is the real protagonist! Suprise!

➖➖➖

M i s s y ' s | P o V

Days, nights and weeks had passed. I still can't move on from what happened. Everyday I think about her. And thinking about Zia is making me crazy. I can't do a thing when she dies! And after what I know I just cried and do nothing.

I am like an idiot looking outside the veranda and reading books. I tried a lot of ways to move on. But everynight she visits me in my dream while saying hurtful words and she's mad at me.

Palagi syang sumisigaw sa akin na wala akong kwentang bestfriend. I'm a uselss kind of bestfriend. I am a big shit doin' nothing to help the team.

After that day, I started to act okay, but I can't. Hindi ko kaya na magpanggap na masaya. Mas lalo na't wala akong magawa para man lang matukungan sya in a middle of a fight.

I tried to distance my self to others. So that I won't feel any closeness to others. Ayaw kong mapalapit sa mga kasamahan ko dahil baka one day, mangyari na naamn ang nangyari kay Zia.

Here I am, sitting in the veranda. Looking at the sun going down. Another day has come to an end. Wala pa ring Zia na nagpapakita sa amin.

Palagi akong umaasa na may Zia na dadating at papatahanin ako. But wala na talaga.

May mga bagong kasamahan na ring dumating kanina lang but I don't give a damn. It's better to distance myself than to get hurt in the future. 'Cause they'll leave you, no matter what.

"Ano Missy? Magpapakatanga ka lang diyan at tututulala lang? Ano na!? Sa palagay mo masaya si Zia sa nakikita nya sa'yo? Na unti-unting namamayat at nawawalan ng ganang kumain ang beatfriend nya dahil sa kanya mismo." sigaw ni Tara na kakarating lang. Here we go again.

"Sa palagay mo  hindi sinisisi ni Zia ang sarili dahil naging pabaya ka na after she died?" dugtong nya.

"Move on Missy! Move on! Tama na ang drama! Cut the crap. Walang magagawa ang pag-iyak mo. Tears can't make Zia back again. Hindi na s'ya magiging tao kung alam mo lang! Let go of her. Nahihirapan na s'ya! Nahihirapan s'yang makitang nagdudusa ang mga kaibigan nya dahil sa kanya. Even Mairal can't believe from what happened. Pareho na lang kayong dalawa. Even Alex and Uno can't accept it. Ni hindi nga maayos na nakapagdrive kanina si Alex. Neither Uno can't join us in every hunts that we do. Kaya please, kahit ikaw lang ang bumawas at bumalik sa normal. Kahit ikaw lang ay ipakita mo na matapang ka na at masaya. Please lang, please." she pleaded while crying. I know she's tired of taking care of us. Yes, us. Me, Mairal, the three kids, Alex, Ford, Jere, Mint and Josi.

Natawa na lang ako ng pagak. "And you think ganun na lang kadali na magmove-on? Ganun na lang iyon? Kung alam mo lang kung gaano kasakit. Kung gaano kahirap maranasang mawalan ng isa sa pinakamalapit na kaibigan. Habang ako? Ako lang naman 'tong walang nagawa kundi ang kumain at palamunin nyo! I'm a big burden to this group." sabi ko at umiyak.

"I-I understand your side. B-but, sana, sana maramdaman mo na nawawalan na rin ng gana ang iba nating kasamahan na mabuhay pa after what happened." pinal na sabi nya kaya nanigas ako. Saka ko lang narinig ang mga yabag nya palayo sa akin.

Can I do it? Para sa team? Sa grupong binuo ni Zia? Kaya nga ba? Can I? Or can't I?

Gabito kami palagi ni Tara. But now, more serious than the past days. Ako nama'y naghihibtay ng pagkain na idadala nya. Alam ko na ang masunod na mangyayari dito kasi nga ilang araw na 'tong nangyayari.

Zombious EraWhere stories live. Discover now