Zombious Era

Chapter 58 : Saving Them

M i s s y ' s | P o V

Nagmadali akong tumakbo anng makalabas ako ng pinto. Pero syempre ay nag-iingat ako lalao na't may narinig akong tawaman sa 'di kalayuan.

I tiptoed and tried to find the exact door. Tanda ko kanina na madali lang kanina at hindi gaano malayo ang nilakad namin.
Magkaharap ang mga kulay asul na pinto at may ibang sira na o 'di kaya ay nangangalawang na.

Maingat kong binubuksan ang bawat pinto ngunit wala 'ni isang tao akong namataan sa ibang pinto. Not until, I saw the last door.

Bigla akong kinabahan, dahil may tatlong posible na pwedeng nasa loob noon. Ang mga kasamahan namin, ang mga kalaban, o ang mga zombies.

Dahan-dahan kong pinihit ang pinto at nagulat nang makita ko ang katawan nila Mairal at Ford.

It means, nasa basement kami? At nasaan na sina Tara? Baka, sila kanina ang kasama ko at hindi sila Tara. Baka sila Mairal ang kaninang nakasama ko bago ako nila hilahin.

At mas nanlaki ang mata ko nang makita ko ang babaeng nakahilata sa sahig at linalangaw na ang kataaan. Si Loraine.

Mabilis akong pumasok at sinarado ang pinto bago ko sila nilapitan.

My tears we're falling, and I can't stop them. Kahit anong gawin kong pagpahid ay ayaw pa ring maubos. Linapitan ko si Mairal at nag-aalalang inalis ang busal sa bibig bago niyakap at bumulong.

"Okay lang kayo?" she then nod and whispered a word. "K-Kalas."

Damn, nanghihina na ang katawan n'ya. Namayat na rin s'ya sa tagal siguro na hindi s'ya nakakain. But, enough with that.

Kinalasan ko s'ya kasama pati na rin si Ford. Pero, napansin kong may kulang maliban kay Lucas.

"A-Asan si Gordon?" I stuttered. Umiling s'ya at sinubukan n'yangmagsalita ngunit tanging hangin at walang boses na lumalabas sa bibig n'ya.

"H-Hindi n-amin alam." utal na salita ni Ford habang pilit na minumulat ang namamagang mata at may mga pasa rin ang pisngi nito.

"Hali na kayo. Bilis." I whispered. Even I am scared and nervous from what'll happen next.

I opened thw door and tried to look from left and right. I can hear the continuous laugh. Those morons.

Sumenyas ako sa dalawa para sundan ako na ginawa naman nila.

Nang makalabas na kami sa kwartong iyonayyinalsan ko ang aking paningin at nakinig ng mabuti sa paligid.

Lumiko kami at humanap ng ibang daanan. Saan ba nila kami dinaan bago kami nakarating dito sa ilalim!?

Dire-diretso lang ang lakad namin at naghanap ng butas na mapaglulusutan.

Expected na rin na walang binatana rito kahil underground ito.

Teka, so kung underground means sa taas ang pinto.

Ang tanga ko naman at sa ilalim at ka-level pa namin ako naghanap.

Ang problema ay medyo dim ang kulay ng paligid.

Maingat kaming tatlong naglakad habang akay-akay ko si Ford sa kaliwang braso ko dahil nanghihina pa rin ito.

Nang nasa pasikyo ulit kami ay sumilip ako sa kalia at kanan kung may tao ba o wala. Biglang kumabog ang puso ko nangmay nakita akong dalawang lalaking nag-uusap sa malayo. Medyo, madilim sa parte namin ngayon pero kita ko na may pinag-uusapan sila at halatang seryoso.

Habang nakatingala ako ay 'di ko namalayang may nakaharang palang upuan sa harap ko lalo na't madilim ang paligid.

"Sino 'yan?" rinig kong tanong ng lalalki na sa pagkakakkilanlan ko sa boaes ay isa sa mga nag-uusap sa kanila.