Thompson University

Chapter 84

Naglalakad ako ngayon papunta sa Faculty para ibigay itong coat na naiwan ni dad sa bahay.

Oo, nakatira na ako sa bahay ni Mr. Kis mula noong inuwi ako galing sa hospital. Super close namin ni Eliel. Sobrang saya daw niya when he knew that I'm his long lost biological sister. And as usual sobrang saya din ni Jeus na finally it's confirmed na Mr. Kis is my biological father.

Marami na ring nagbago sa amin ni Jeus,sa pagiging normal na pagiging caring niya sa akin ay mas lalong naging maalaga siya sa akin. Sa ugali noya ay ganoon pa rin. Napaka humble niya sa loob ng bahay na kung saan hindi nakikita ng mga tao sa labas ng bahay at maging mga estudyante ng Thompson University.

One night,magkasama kami ni Jeus sa isang park. Bumili kami ng mga pagkain sa mga stole sa park. Yung mga pagkain na nacucurious siya before kung ano bang lasa ng mga 'yon is turn into his favorite foods right now. Hindi na siya katulad dati na kung mag-aaya ng pagkain ay puro sa mga mamahaling restaurant. Ngayon siya pa ang namimilit sa akin na kain daw kami sa mga turo-turo at sa mga barbequehan na pinaka paborito niyang puntahan.

Akala ko noon,sila nanay at tatay na ang sagot sa lahat, pero, yes! They did a reason to answer all of my questions even they're not the answers of all my questions in life. Na habang tumatagal ay natututo akong mas kilalanin pa ang pagkatao ko. Napaka hina ko kasi e. Ang dali kong sumuko sa mga bagay na gusto ko. Ayokong dumating sa point na lahat ay kaya kong isuko na kahit mga happiness ko sa buhay ay maisuko ko.

Nasa corridor na ako ngayon,at napag desisyonan kong mag breakfast sa Mall. Late na kasi akong nagising kanina kaya hindi na ako nakakain.

Kanina ko pa nahahalata na iba yung mga galaw ng mga estudyante. Sobrang tahimik ng paligid. Walang ingay na naririnig. Sobramg kalmado ng atmosphere ngayon. Nasa Mall ako ngayon and nakasalubong ko yung tatlong babae na nanakit sa sa 7/11.

"Hey" tawag sa akin ng isang babae.

"Ayoko ng away. Kung about sa 7/11. Sorry. " sagot kaagad.

"No, kami dapat ang mag sorry. Ensley. Nagawa lang namin yun sa'yo dahil naiinggit kami sa'yo dahil yung tatlong lalaki na pinapantasya ng lahat ng kababaihan dito ay nakakasama mo tapos idagdag mo pa si Tyler. Lahat nalang kasi sa'yo. But, that is not my point Ensley. Sorry, kasi hinusgahan ka namin ka agad. Ang dami kong natutunan sa'yo. Thank you Ms. Kis." She explained deeply. Gustong maging emosyonal sa harap nila pero nanatili akong nakangiti habang kalmado na nakikipag usap sa kanila. Hindi ako makapaniwala na darating yung pagkakataong ito. Na matatanggap din nila ako.

Then, bakit Ms. Kis? Ibig sabihin ba neto ay alam na nila?

"Ms. Kis?" Tnong ko sa kanila ng naka kunit ang noo.

"Yup, yung binubully namin ay isa palang anak ng owner at tagapag mana ng Thompson University. You're so mysterious Ensley. Siguro dahil napaka bait mo." Napatameme ako sa mga binitawan niyang mga salita.

"How come? Paano niyo nalaman?" Saad kong tanong sa kanila.

"Actually, marami ng nakakaalam. Hindi lang ako, kundi lahat ng Estudyante ng Thompson University. Mula noong nangyare yung sa atin sa 7/11. Nag bago ang tingin namin sa'yo at sa iba pang mga tao. Na don't judge earlier. Nakita kaminng dad mo. Si Mr. Kis na sinasaktan ka namin. Naalarma siya. Then nalaman din niya na matagal kana palang nabubully dito. Nakita ko kung paano naluha si Mr. Kis. Nasasaktan siya Ensley. Dahil ka raw niya na protektahan sa mga panahong kailangan mo siya. Mahal ka ng dad mo." Naiyak na ako ng tuluyan sa mga nasabi niya.

"Pero, anong ginawa noya after niyang nalaman ng lahat ng 'yon?" Tanong ko, ng umiiyak na.

"Wala siyang ginawa Ensley, kundi nanatili siyang nagpaka tao. Nanatili siyang piliin kung ano ang tama. Hindi siya gumanti o nagalit man lang. Last week. May nag announce na ikinagulat ng lahat. Biglang tumunog yung malaking speaker. Yun oh!(turo niya sa speaker napakalaki na nasa harap ng Thompson University Mall)dahil diyan, nakilala ka namin. Ensley! The speaker said,"ENSLEY ALMEDA IS THE DAUGHTER OF MR. KIS" Yun lang. Dalawang beses niyang inulit 'yon. Nagsilabasan kami after no'n at nakita namin si Mr. Kis nakatayo sa gitna ng mga school buildings. Doon niya inexpain ang lahat. Binuksan niya yung isipan namin. Binago niya kami. At dahil yun sa'yo Ensley. Nakilala namin ang sarili namin. Minahal namin yung mga bagay na meron kami lalo na yung mga parents namin. I'm very grateful to have you, Ensley. As your school mate." Yinakap ko siya. At ramdam ko yung nararamdaman niya. Alam kong seryoso siya sa mga sinabi niya.

"Salamat,everything happens for a reason. And that reason is the answer to all your pain. And claim it! Co'z you're so special." Saad ko.

Nagpalakad-lakad ako sa Mall hanggang sa marating ko yung gusto kong kainan. Lahat ng mga estudyante na nakakasalubong ko ay napapangiti sa akin. At hindi lang sa akin kundi sa lahat. May respeto na ang lahat. Natuto sila dahil sa mga nangyare. And I'm proud of it.

"Uy Ensley, ang sikat mo na ha!" Bungad ni Velly sa akin.

"Grabe naman sa sikat. Btw kamusta?"

"Hoy! girl, ako dapat ang mag tanong niyan."

"Ok na ako, at sana ikaw rin!" Sabay tawa ko.

"Alam mo si Tyler, sobrang nag aalala yung tao. Gusto ka raw niyang puntahan sa hospital pero hindi niya alam kung saang hospital ka dinala. And ganun din kami. Kahit gusto ka naming bisitahin ay hindi rin namin alam."exlain ni Velly sa akin ng naka pout pa.

" ok lang yun,may rason siguro si dad kung bakit ginawa niya yun. Baka to he's protecting me."

"So ok kana talaga?" Tanong ulot ni Velly sa akin

"Oo nga, ok na ako. Promise." Sambit ko tiyaka itinaas ang kanang kamay na nagsign ng promise sign.

"Ok, sabi mo 'yan. Must be ready for your new life. Ensley."