Thompson University

Chapter 1

Naniniwala ba kayo sa That thing called Tadhana? Our life is full of what ifs? What if I tried? What if I didn't stop. What if I always dream for. Sa una ayokong tumaya sa isang bagay na wala akong kasiguraduhan. At ayokong lumaban sa isang bagay na alam kong sa una palang talong-talo na ako. You know what? Hindi mo mabibigyan ng tunay na kahulugan ang buhay mo kung patuloy kang nag hahanap ng rason sa iba para sumaya. Pero what if sa pagpigil mo sa sarili mo ay hindi mo mahahanap ang tunay na kasagutan ng tunay na pagkatao mo? And what If the answer of all your what ifs is the big one? Yung bagay na hindi mo inasahan na sobra-sobra pala?

"Haaaayst,goodmooorning! Nay! Tay! Goodmorning po."

"Goodmorning din anak." Sagot ni papa.

"oh kain kana dito nak,anong oras na oh baka malate ka sa first day of school mo." tawag naman sa akin ni mama.

After kong kumain,nagtoothbrush at lahat ng possible routine ng isang estudyante bago pumasok sa paaralan.

So after nun nandito na ako sa labas ng bahay namin upang maghintay ng tricycle papunta sa Thompson University.

Diba ang sosyal? of course sosyal talaga.

Mahabang kuwento kung bakit ba ako nakapasok sa isang mamahaling University, eh sa katotohanan niyan hindi naman talaga kaya ng mga magulang ko na pag-aralin ako sa College sa Thompson University pa kaya.

Thompson University: Isang University na kung saan ang mga nag-aaral ay halos mga anak ng mga kilalang Business man, at isa pa, ang pagkakaalam ko sa mga estudtante sa Thompson University ay mga spoiled.

Na kung saan ang tanging alam lang nila ay mayaman sila. Siguro dahil na rin yun sa alam nilang may naghihintay ng mana para sa kanila. 

At isa pa ay alam nilang may mamanahin na sila kahit na hindi na sila maghirap pa upang mag-aral.

Samantalang ako,kailangan pa ng mga magulang ko ang magkayod kalabaw para maigapang lang itong pag-aaral ko.

Tuition fee lang kase at iba pang mga babayarin sa school yung  tanging sinagot ng school sa akin,kaya problema parin nina tatay ang magiging baon ko sa pang araw-araw ko,pero para sa akin kahit hindi naman na ako magbaon ok na sa akin,idadaan ko nalang sa pagkain ng marami, habang nasa bahay ako. 

Tignan ko nalang kung anong magiging buhay ko sa school na yun. Ikaw ba naman yung mapapahalo sa mga mayayaman.

So balik tayo,Isang dakilang house wife ang nanay ko,at isa namang driver ng truck ang tatay ko na kung saan siya yung nagdedeliver ng mga groceries sa mga sari-sari store.

Haaayst baasta ganun!
Simple lang ang buhay  ko,masaya ,may buong pamilya, at may mapagmahal na mga magulang,at isa pa wala akong kapatid, in short single daughter.

English yun ah.

     So yun nandito na nga ako sa harap ng dambuhalang gate ng Thompson University.

Na mula sa araw na to, dito na ako mag-aaral,

"ang laki naman nito,sobrang kintab,gawa ata sa purong ginto?"

"ay palaka ka!" biglang nasabi ko nung may isang lalaking biglang bumungdol sa akin.

"ouuuch..." itong balikat ko ang nabunggo niya.

Sobrang sakit at isama mo pa yung mga libro kong nagkalat.

"Aba!aba!aba!", nakita ko yung lalaking bumunggo sa akin at yun medyo malayo na,at kung hindi ako nagkakamali may dalawa siyang mga kasama.

"Hoy!" sigaw ko.

Hindi niya ata narinig, kaya naman binilisan ko nalang ang pagpulot sa mga libro kong nagkalat sa harap ko.