Thompson University

Chapter 92

2 Years past...

Abalang-abala ang lahat ng tao ngayon dito sa bahay sa paghahanda.

Today, is the day where I dream for.

"Ensley, halika na. Isusuot na natin 'tong wedding gown mo. Anong oras na oh. Kanina pa si Tyler sa church." tawag sa akin ni kuya Jey na make up artist ko.

"Sige po. Papunta na po." Sinuot ko na ang wedding gown ko at napapluha nanaman ako sa mga kaganapan ngayon. Sobrang saya lang kasi. Habang nakaharap ako sa malaking salamin habang kinakabitan ako ng mga alahas,naalala ko si Jeus noong huling araw na nagkita kami.

"oh dahan-dahan lang." inaalalayan ako ngayon ng nga bekiwaps kong mga bestfriend papunta sa car na pagsasakyan ko. Feeling ko isa akong prinsesa ngayon. I feel so beautiful and lovely today.

After all, the day was came. And now, I realized na deserve ko 'tong sayang 'to and no one can replace it to me.

30 minutes ang biyahe papuntang church. Ang ganda rin ng sakay ko ngayon. Napa wow nga ako kanina e pagkalabas ko ng bahay. Hindi ko inexpect na ganito kaganda nag pagsasakyan ko. Mahaba siyang kotse na gold ang kulay. At may sun flower nakalagay sa harap ng car. At sa taas ng kotse at may dalawang ibong puti na artificial. At pagkapasok ko sa loob ng car ay bumungad sa akin ang sobrang bangong amoy ng car.

"Tara na po kuya." sambit ko sa driver.

"Congrats ma'am. you're so beautiful today ma'am You look so amazing. Happy wedding" sunod-sunod niyang sabi sa akin ngunit hindi man lang siya lumingon sa akin after niyang sinabi ang nga yun sa akin.

"Thank you." I said.

"You're always welcome ma'am." He said. His voice is sounds familiar. Pero hindi ko nalang pinansin.

Nakadungaw ako sa labas habang iniinagine ang mga kaganapan after naming makasal ni Tyler.

Parang kailan lang noong una kaming nagkakilala ni Tyler, the day where my life strats to be happy. Hindi ako marunong ngumiti noon. Feeling ko ang lahat ng bagay ay dapat siniseryoso na kahit maliit ma ito. Dahil kay Tyler, I learned on how to take the most serious thing in my life to as a normal thing in my life.
Dahil din sa kanya, mas naging malakas at mas nakilala ko ang sarili ko.At unti-unti kong naunawan ang purpose ko dito sa mundo. To love and to be loved. And that's it. Nasa harap na kami ngayong simbahan.

As usual, nakasara ang pinto ng simbahan. Dahan-dahan akong inalalayan ni kuya Jey na make-up artist ko palabas ng kotse. Inalalayan din niya ako papunta sa tapat ng pinto. After 2 minutes ata ay kusang bumukas ang pinto at bumungad sa akin ang sobrang sayang mga mukha ng mga taong naging bahagi ng pagbuo ko s asarili ko. And lastly, I saw the man who mold me perfectly. The man that I love the most.

"Let's welcome, our bride..." The announcer said.

Dahan-dahan akong naglakad ng altar, ng nasa kalagitnaan na ako ay sinalubong na ako nila dad at ni tita na kapatid ni daddy na ngayon ko lang din nakita. Gusto kong umiyak sa galak e. Kaso nag woworry ako sa make-up ko. Kialangan kong maging kaaya-aya sa harap ni Tyler mamaya.

Before how some steps towards to my future husband later, tumulo na ang mga luha kong sobrang nagagalak kanina pa. Nakita ko sa mga mata ni Tyler ang saya.

Nasa harap na ako ngayon ni Tyler at binigay noya ang kamay niya sa akin upang alalayan ako papuntang altar.

"I love you my future wife." bulong niya sa akin. Aaack namula ko that time for sure.

"I love you too my future husband later." bulong ko rin sa kanya"

Natapos din ang kasal namin, at papunta na kami ngayon sa isang beach kung saan gaganapin ang kainan at sayawan.

Ilang minuto lang lumipas ay nakarating na kami sa venue. Ang daming tao, and the motif of our wedding is color white and pink. Ang aliwalas tignan ang paligid. Sobrang linis at ang ayos ng pagkaka set up ng lahat.

"Let's go?" aya sa akin ni Tyler at iniabot niya ang kamay niya para alalayan ako papalabas ng car niya.

"I love you" bulong nanaman niya sa akin. Yan nanaman siya sa oagiging clingy niya.

"I love you more" I said back to him.

"This what I prayed for..." rinig kong sabi niya.

"Me too, this what I dreamed for. And finally." Sabi ko at dahan-dahan ko siyang tinignan. Pinag masdan ko ang mukhang niyang guwapo.

"Thank you for making me hapoy everyday. After all of those things na nangyari sa ating dalawa. Heto tayo ngayon, pinag buklod na at siguradong wala ng makaka agaw sa pinaka mamahal kong asawa mula ngayon" tiyaka niya ako hinalikan sa labi.

"Thank you din. Araw-araw mo kong pinapasaya. At alam kong hing-hindi matutumbasan ang lahat ng nagawa mo sa akin para maging better person pa ako lalo. Magiging pinaka mabiting akong asawa sa buong universe." Hinila ko na siya papalapit sa kumpulan ng mga tao. Alam ko kasing kami nalang himihintay para masimulan na nilang makakain.

"Andyan na ang bagong kasal."Sigaw ng announcer.

Nag palakpakan ang mga tao doon. Ngumiti ako kay Tyler at itinuon ko sa lahat ng taong nandito ngayon. Ngumiti din ako ng sobrang tamis sa kanila bilang pasasalamat.

Nagpray na rin si father at nagsimula na ang kainan. After kasi ng kain ay maglalaro kami ng mga common games sa kasal.

Bigla akong napahinto noong nakita kong may naka hain na fishballs sa mesa. Nasabi ko kasi sa caterer na mag serve din sila ng kahit konting nga street food for us na mahilig sa street foods. Hindi ko naman inexpect na fishballs ang isa sa mga naiserve nila.

Napatitig ako sa nakahain na fishball at unti-unting pumapasok sa imahisnasyon ko si Jeus. Pero hindi na sa ngayon kundi isang mga ala-ala nalang namin noong bago pa ako nadisgrasya. Naalala ko na ang lahat. Pero huli na noon. Kasi si Jeus ay magiging ama na sa isang babaeng hindi niya sinasadyang mabuntis niya sa Pilipinas. Umuwi siya agad-agad after niyang nalaman yun. Pinagalitan kasi siya ng dad niya kung di niya haharapin ang gulong kinapapalooban niya. Sa araw na yun, sobrang nadurog ako habang pinag mamasdan si Jeus papalayo sa akin. Ang mga mata niya nag eexplain sa akin na hindi niya sinasadya, na ako talaga ang mahal niya.

Hinayaan ko siyang lakbayin niya ang bago niyang mundo na ni magpakailanman ay hindi na ako ang magiging kasama niya.