Thompson University

Chapter 91

ENSLEY POV

After all, I realized na ang sarap palang mabuhay kung saan ka masaya. And that's it.I living with a person whom I don't know who really him. But it's ok, because I feel safe everytime he cares about me. Matutunan ko rin naman siyang mahalin e.

"Hey,ano nanaman ang mga pumapasok dyan sa isip mo?" Tanong sa akin ni Jeus at tiyaka iniabot niya ang hawak niyang fishballs. Ang bango ng fishballs,sumubo na agad ako pero nagsisisi ako huhuhu. Ang iniiit sobraaaaa.

"Aba naman Jeus, ang init sobra. Di mo manlang ako iniform about this." Palo ko sa kanya after. ang init kasi talaga.

"Akin na yan, at susubuan na kita. Para kang batang kumakin, alam mong kakabili edi common sense ng kakaluto. Edi dapat ihipan mo muna." Sagot niya sa akin, ayun nag explain pa at in the end ako nanaman ang mali AAAAACK.

"Oo na. ikaw na po ang magaling" Kinuha niya sa akin yung hawak kong cup na may fishballs at sinusubuan ako pero ayokong magpasubo. Parang ewan netoooo.

"Ako na nga kasi" pilit niya.

"may kamay namana ko e, I can manage na."

"Are you sure?"

"Yes! very sure!"

"ok" after niyang sinabi yun, hindi ko alam kung bakit ako napatulala noong napunta ang paningin ko sa mga mata niya. Feeling ko nalulunod ako sa mga paningin niya na parang gusto ko nalang din mag palunod ng tulayan.
Naramdaman ko nalang ang sarili ko na palapit na palapit sa kanya. Gusto kong pigilan ang sarili ko sa patuloy nitong paglapit kay Jeus. Pero hindi ko kaya. Hinayaan ko nalang ang pagkakataon na kumontrol sa akin this time.

Napa pikit nalang ako sa pagkakataong ito. Naramdaman ko nalang na naka dampi na ang labi ko sa labi ni Jeus. It takes a seconds, hindi ko alam kung seconds lang. Pero feeling sobrang tagal. Ang saya ko this time, sobrang saya. Nilasap ko ang bawat segundo na yun, binigyan ko ang sarili ko ng pagkakataong sumaya that time. Pero panira ang mga luha ko e, tumulo nanaman ito. Pero sa pagkakataong ito, tumulo ito hindi dahil malungkot o nasaktan ako kundi tumulo ito sa sobrang saya.

"Pipiliin ko oarating mahalin ka, Ensley" Sambit niya. Hindi ko maexplain ang mga halo-halong nararamdaman ko ngayon. Ang saya ko lang sobra.

"Mamahalin kita, kahit sa pinaka komplikadong pagkakataon. Ipaparamdaman ko sayo ang pagmamah na deserve mong maramdaman." Nakatuon lang ako sa mga mata ni Jeus na nagsasabing kailangan kong maniwala sa kanya. Na kailangan kong sumang-ayon. Ang bilis na ng tibok ng puso ko. Ang sarap damdamin ang pagkakataong ito,sa totoo lang ayoko ng magwakas pa ang araw na ito. Gusto ko siya lang kasama ko pang habang buhay. Hindi ko man maalala ang tungkol sa amin before, pero ramdam ko sa puso ko na kailanangan kong sumugal sa ngalan ng pag-ibig.

"Ensley,pwede ba kitang ligawan?" Napahinto ako, feeling ko huminto ang oras at naging tahimik ang paligid na ang tanging naririnig ko lamang ay ang tibok ng puso ko at puso ni Jeus. Bakit ganun?Ang bait ng tadhana sa akin ngayon.

"Ahmm Jeus, Yes. I allow you." Nagulat ako sa naging reaksyon ni Jeus after kong sumang-ayon sa hinihiling niyang panliligaw sa akin. Tumayo siya mula sa pagkaka-upo niya sa sa tabi ko upang sumigaw at tumalon-talon. Nagsimula ng pagtinginan siya ng mga taong andun na tila nanalo sa lotto ang datingan ni Jeus ngayon sa sobrang pagkagalak.

"Hoy, umupo ka nga dito." Ang ingay mo, nakakahiya"

"Sorry, sobrang saya ko lang po kasi." umupo siya sa tabi ko niyakap ako ng sobrang higpit.

"Salamat" sambit niya.

"Palagi kang welcome sa puso ko , Jeus."
at this moment, nakita kong umiyak si Jeus, nagsilumbaang umagos ang mga luha niya na alam kong kanina pa niya pinipigilan.

"Hahaha sorry, ang baduy ko. " sabay pinunasan niya ang mga luha niya. Ang cute lang kasi e. Ilan lang ang mga lalaking umiiyak ngayon dahil sa isang babae.

"It's ok. Iiyak mo lang yan. Alam kong masaya ka lang" Hinawakan ko ang balikan niya upang maramdaman niya presense ko. Iba si Jeus sa lahat e. Kahit na ilang araw ko palang siya nakita at nakilala. Pero parang ilang taon ko na siya kilala. Ang bait niya sobra. Super ang pagiging caring niya sa akin. The way he talk to me, the way he smile at me and the way  he cares about me. Lahat ng 'yon ay ramdam ko at ayokong dumating yung point na magsawa siyanv iparamdam sa akin ang nga yun.

"Mula ngayon, manliligaw mo na ako, Ensley" Bulong niya sa tenga ko na nagbigay ng konting kiliti sa akin.

"Ano ba yan Jeus, pwede mo namang sabihin sa harap ko e." sabay kamot ko sa tenga ko. Nakakakiliti kasi e.

"Let's go?" aya niya sa akin.

"Tara na nga!"Kinuha niya yung bag ko para buhatin, humawak siya sa bewang ko para alalayan ako mag lakad papunta sa kotse niya. Pinag buksan niya ako ng pinto at dahan-dahan din niya akong inalalayan  sa pag-upo.

" Hoy! ang tahimik ah"basag ko sa katahimikang bumabalot sa loob ng kotse niya. Mula noong sumakay kasi kami wala ng nagsasalita.

"yes?" response niya.

"Ok ka lang ba? baka pagod kana sa kadadrive e."

"nakikita lang kita,ok na nanaman ang lahat." sabay kumindat siya. aaaaack pigilan niyo 'koooo mahahalikan ko 'tong lalaking 'to.

"Cute mo sana kaso kapag naka side ka lang."

"Talaga ba ha?" unti-unti niyang pinarking sa gilid ang kotse niya at no'ng inistop na niya ay agad siyang lumapit sa akin at alam ko nanaman kung saan pupunta 'to kaya tinulak ko na siya sinabihang mag drive na.

"ikakabit ko lang naman 'yang seat belt mo e."sambit niya.

" ah-e. Kaya ko naman. Sinabi mo nalang sana. Akala ko kasi ano..."

"akala mo hahalikan kita? Ang assuming mo naman masyado kung ganun."

"hoy! grabe ka sa akin. Malay ko ba."

after how many minutes, nakarating na kami sa bahay. Hinintay pa niya akong makapasok before siya umalis.

"Good night,  by the way." sigaw niya.

"Good night." sigaw ko din pabalik sa kanya. Tiyaka siya kumindat ng sobrang nakakamatay. waaaaah.