Asayiş Ben Kemal | Gay

14

Fazlalık gibi hissetmek
______________
Elimdeki dosyaları masaya bıraktım. Sandalyeye oturmamla kapı çaldı.

"Gir"

Konuşmamla kapı birkaç saniye içinde açıldı. Alaz savcının içeriye girmesiyle koltuğumda dikleştim. Uzun zamandır onu görmüyordum. En son onların evinde yemek yerken beraberdik sonra adliyede işleri olduğu için hem sabah erken çıkıyordu hem de karakola uğramıyordu.

"Müsait misiniz Kemal bey"

Dediği şeyle yüzüm hafif düştü ama belli etmeden toparladım. Biz şimdi bey kelimesine neden tekrar döndük ki.

"Buyurun sayın savcım"

Başını hafif salladı ve içeriye girdi.

"Gözde Hanım dosyalarımı odanıza bırakmış onları alacaktım da"

Ondan bakışlarımı çektim ve çekmecedeki dosyaları alıp ona uzattım.

"Teşekkür ederim"

Gülümsedim

"Önemli değil savcım"

Tam odadan çıkacaktı ki bana döndü tekrar.

"Şeyy...... Araf bugün bana gelecekte eğer istersen bize uğra. Seni sorup duruyordu"

Sen de gelmemi istiyor musun diye sormamak için kendimi zor tuttum.

"Hem beraber yemek yeriz. Araf çok sevinir"

Konuştuktan sonra umutla gözlerime baktı.

"Sen?"

Bana sorgular bakışlar attı.

"Sen gelmemi istemiyor musun?"

Tutamamıştım işte kendimi. Önce yüzme baktı boş boş. Sonra hemen gözlerini kaçırdı.

"İsterim"

Tekrar gözlerime baktı.

"Çok isterim"

Dediği şeyle dudaklarım benden habersiz kıvrıldı.

"Gelirim hem ben de özledim....... Araf'ı"

Konuşmamla o da güldü.

"O zaman akşam bizdesin"

Başımı evet anlamında salladım.

"O zaman akşam görüşürüz Kemal bey"

Aman bey kelimesini eksik tut yoksa incilerin dökülür.

"Görüşürüz sayın savcım"

Yüzüme baktı baktı güldükten sonra odadan ayrıldı.

Akşama kadar halletmem gereken dosyalara baktım. Çıkışta da pastaneye uğrayıp tatlı aldım. Apartmana gelmemle önce eve uğradım. Banyomu yaptıktan sonra elimde kutuyla karşı apartmana doğru yürüdüm.