My Phenomenal Bodyguard

CHAPTER 29

This chapter is dedicated to quequest

Zaitel's POV

"Ang sarap no kapag libre?" May pagkasarkastikong sabi ni Acerdel ng makalabas kami sa food hub na kinainan namin.

Pauwi na kami ngayon.

Hinimas ko muna ang tiyan kong busog bako siya sinagot. "Yeah, definitely." Nakangiti kong sagot.

Napayakap ako sa sarili ko ng dumampi ang malamig na simoy ng hangin, ramdam ko pa rin ang lamig non kahit may suot na akong jacket. Napatingala ako sa kalangitan.

"Bakit walang mga stars?" Wala sa sarili kong tanong at may iilang patak ng maliliit na tubig akong naramdaman na pumatak sa balat ko.

"Looks like it's gonna be raining." Rinig kong tugon ni Acerdel. Nilingon ko ito sa may likuran ko na naabotan ko pang nakatingala rin sa maitim na kalangitan bago pumukol ng mga tingin sa akin.

"Ano pa ang hinihintay mo? Tara! Tumakbo na tayo, baka maabotan pa tayo ng ulan." Aya ko rito pero naramdaman ko na lang ang pagpigil nito sa braso ko ng tangkain kong tumakbo at hinapit ako sa may likuran papalapit sa kaniya gamit ang kaniyang braso.

Iniharang ko ang dalawa kong braso sa pagitan namin. Sobrang lapit kasi ng mga katawan namin sa isa't isa. Nararamdaman ko na naman ang hindi normal na pagpintig ng puso ko. Iniyakap niya ang magkabila niyang braso sa likod ko na nagbigay sa akin ng libolibong boltahe.

He leaned closer to me.

"Acerdel"

"I like you Zaitel." Walang preno niyang sabi at mas lalo pa akong inilapit sa kaniyang katawan. Ramdam ko ang maiinit nitong hininga sa leeg ko na nagpapatindig ng mga balahibo ko sa katawan.

"H-hindi ako makahinga." Naiilang at reklamo kong sabi at bahagya siyang itinulak papalayo pero hindi niya naman ako hinayaang makatakas. Nagkunwari akong hindi narinig ang kaniyang sinabi.

Bakit niya ba 'to ginagawa? Medyo nagugulohan na ako. Does he really like me.

"Breathe Zaitel. Huwag mo kasing pigilan." Natatawa nitong sabi. Maingat akong huminga ng maayos.

"Uwi na tayo." Aya ko rito ng makarinig ako ng pagkulog mula sa langit. At nasisisguro kong iilang sandali na lang ang hihintayin ay babagsak na ang ulan na nagbabadya ng pumatak.

Dahan-dahan niya akong pinakawalan sa pagkakayakap. Kaya kahit papaano ay nakakahinga na ako ng maayos.

"U-uulan na, umuwi na t-tayo." Aya kong muli at lumayo ng konte sa kaniya.

"I know you didn't believe me. Believe me or not I'm telling you the truth." Seryoso nitong sabi.

"Inaantok na ako Acerdel." Reklamo ko rito na marahas niyang ikinabuntong hininga.

Imbes na hayaan akong makapagsimulang maglakad ay muli niya na naman akong hinila at inihawak ang kaniyang kamay sa magkabilang pisngi ko. Inilapit niya ang kaniyang mukha sa mukha ko at inilapat ang mga labi namin sa isa't isa kasabay non ang pagbagsak ng malalakas na ulan.

I felt everything was in slow motioned. My eye just blowed big like a balloon ready to explode. I held my hands to his shirt to take a support from this stunned disbelief scene. Napakuyom ako ng akong mga kamao na nakakapit pa rin sa laylayan ng kaniyang damit ng maghalohalo 'yong nararamdan kong sensasyon at pagkabigla. I close my eyes tightly to savour the sensation coated to my sexy body. He was kissing me. Yeah, he is. I don't know what to do. I felt drunken by his soft lips that made me kiss him back. Hanggang sa naramdaman ko na rin ang aking dalawang braso na inilakbay iyon sa kaniyang batok para mas palalimin pa ang paghahalikan namin. He is quite hard to resist. I was totally charge by his soft lips. All I could feel right now is his sweet and hot lips pressing against mine.