CHAPTER 32

235 40 0
                                    

Zaitel's POV

"Good morning dad." Bati ko kay dad nong sagotin ko ang tawag niya.

["Good morning too my princess. How's your sleep?"] Dad responded and followed by a question.

"It's good, dad. Why'd you call? You need something?" I asked politely and scrub my eyes.

["Yeah, your right. But that's not the only reason why I call you my princess."] He said that make my eyebrows arched.

"What is the other reason, daddy?" I asked full of confused.

I heard him laughed.

["Ohh princess. I call you because I miss you. I miss my princess."] He said giggling made me laughed too.


"I miss you too daddy, so much." I said to him.


["By the way princess before I forgot can I asked a favor from you again,"]. sabi niya sa kabilang linya. Mukhang alam ko na ang sasabihin niya.

"Sasabihan ko siya 'wag na kayong mag abala pang magsalita." pangunguna ko kay dad.

He just laughed from the other line. Sandali pa kaming nagkausap bago namin binaba ang mga linya ng tawag.

Saan na naman kaya 'yong lalaking iyon at hindi na naman niya nasagot ang tawag ni dad.

Mabilis na akong nagtungo sa banyo para maligo.


*Tok* *tok* *tok* I knock three times at Acerdel's door. I wait a couple of minutes but  no one opens the door.


"Acerdel are you in there?" I called him using his name and knock again in his door.

"Acerdel. Yohoo!"

I don't want to make a scene just like the other day. What happened way back is totally epic.

I just held the door knob and turn it to right side. It opens. Una kong ipinasok ang ulo ko sa siwang nang pinto at inilibot ang paningin sa buong sulok ng kwarto. But I saw no one.

"Acerdel." Banggit ko sa pangalan niya.

"Hello? Acerdel."

Pumasok na ako ng tuloyan sa loob ng wala na namang sumagot. Pinakiramdaman ko ang banyo baka kasi naliligo pa siya pero mukhang wala namang tao sa loob.

Akmang aalis na sana ako nang maagaw ng aking pansin ang brown envelope na nasa ibabaw nang bed side table ni Acerdel.

Dahan dahan akong lumapit roon at naupo sa kaniyang kama. Inilibot kong muli ang aking paningin baka kasi may taong makakita sa akin. Dahan dahan kong inabot 'yong brown envelope nang makompirma kong wala namang tao.

Ito 'yong daladala ni Fergal nong gabing nandito sila lahat. Ano kaya ang meron nito sa loob?

"Ano kaya 'to?"

Sa di ko malamang dahilan ay nangangati ang mga kamay kong pakialam kung anong nasa loob ng envelope na ito. Pakiramdam ko hindi rin matatahimik ang aking isipan sa kakaisip kung ano nga ang nasa loob nito.

"Hindi naman siguro ikakagalit ni Acerdel kapag pinakialaman ko ito." I said to my self and imagine what will happen if he found out.

I shrugged my shoulder innocently.

"Well, hindi niya naman malalaman kung hindi ko sasabihin." I said.

My Phenomenal BodyguardWhere stories live. Discover now