Zawsze będę przy tobie

Zęby

Obudziłam się rano z potwornym bólem głowy. Było mi niedobrze, a przedmioty w moim pokoju wydawały się...Hmm...niestabilne. Próbując wstać straciłam równowagę. Dopiero po chwili siedzenia na łóżku i przypominania co się wydarzyło doszłam do siebie. Powoli wyszłam z pokoju mając za cel dostanie się do wody. Jakiejkolwiek. Z kranu, filtrowanej, gazowanej, mineralnej...wody. W kuchni zobaczyłam dwóch chłopaków i Kiki. Jedli śniadanie i śmiali się. Czy mi się to śni czy oni czują się jak gdyby nigdy nic, a ja właśnie umieram śmiercią alkoholową?
-No proszę, proszę...-zaczęła blondynka przypatrując się moim niezgrabnym ruchom.
-Chyba mnie coś ominęło-powiedziałam spoglądając na chłopców. Jeden z nich to Brando, drugiego nie znam.
-Phil i Brando pomogli mi cię przetransportować do mieszkania, zaproponowałam żeby zostali-powiedziała. Nie za bardzo rozumiałam sens ich nocowania u nas skoro Brando mieszka kawałek stąd, ale z wdzięczności za pomoc nie komentowałam tego. Podeszłam do chłopaka siedzącego naprzeciwko Brando.
-Sara-przywitałam się. Chłopak popatrzył na mnie niezrozumiale po czym się szeroko uśmiechnął. Jego uśmiech zwrócił moją uwagę, miał bardzo ładne zęby.
-Phil-chłopak podał mi rękę.-Widzę, że podobają ci się moje zęby-zażartował. Chyba zobaczył, że mu się przyglądam.
-Haha...-zaśmiałam się niezręcznie-Widać, że dbasz-odpowiedziałam. Co? Co ja właśnie powiedziałam? Czy można być bardziej niezręcznym?
-Jak się czujesz?-zapytał Brando, przez co zwróciłam na niego uwagę.
-Cóż...bywało lepiej-odpowiedziałam kierując się w stronę upragnionej wody.
-A pamiętasz coś z wczoraj?-zapytał Brando, ale zanim mu odpowiedzilanych wypiłam pół butelki wody.
-To była woda do kwiatków...-powiedziała Kiki krzywiąc się. Prawdopodobnie zaczerwieniłam się.
-Chyba wszystko-odpowiedziałam zmieniając temat wody do kwiatów.
-Na pewno?-zapytał Phil. Czy on też tam był?
-Myślę, że tak. Trudno powiedzieć czy czegoś nie pamiętam skoro nie pamiętam-znowu zaśmiałam się niezręcznie. Chłopcy i Kiki przyglądali mi się.
-A pamiętasz...-zaczął Phil, ale Brando szybko się wtrącił.
-W sumie nic się nie działo-powiedział. Od razu zauważyłam niezrozumiałe spojrzenie Phila w stronę Brando. Coś tu jest nie tak.
-Co pamiętam?-zapytałam
-Nic-odpowiedział Brando.
-Phil?-zwróciłam się do chłopaka.
-Dobrze się wczoraj bawiliśmy po prostu-powiedział. Trochę zaniepokoiło mnie, że dał akcent na „bawiliśMY".
-Kiki?-zwróciłam się do blondynki. Dziewczyna popatrzyła na Brando który wyglądał na widocznie zdenerwowanego.
-Co się wczoraj wydarzyło?-zapytałam lekko zdenerwowana. Zapadła cisza.
-Dobra! Zachowujemy się jakby doszło do czegoś strasznego. Sara, spokojnie. Nic się nie wydarzyło. Byłaś pijana, wygadywałaś różne rzeczy. Trochę cię poniosło z...-Brando jej przerwał.
-Z ziołem. Byłaś zjarana-powiedział. Zauważyłam, że Phil się szeroko uśmiecha. Mam wrażenie, że już widziałam ten uśmiech.
-Nie mówcie, że się rozbierałam-powiedziałam zakrywając twarz dłońmi ze wstydu.
-Całowaliśmy się, kilka razy-usłyszałam na co się momentalnie wyprostowałam. Spojrzałam na Phila. Chłopak patrzył na mnie poważnie. Brando odwrócił wzrok w stronę okna. Kiki była wpatrzona w jeden punkt. Znowu zapadła cisza.
-Jesteśmy dorośli. Nic złego się nie wydarzyło. Byłaś pijana, ja też. To tylko jedna impreza, jeden...wyskok. Dlaczego zachowujemy się jakby stało się coś złego?