Guilty Pleasure 01: Pain After Vodka

Pleasure 01

"Look at the camera Allisandra," with a joyful tone from my father.

He was holding an old canon's flagship model camera while taking me some pictures on my bed.

Kita sa kanyang ngiti at galak sa kanyang mukha. He's getting old, the wrinkles on his face is visible.

"Dad, huwag mo akong kuhanan ng picture, kagigising ko lang," kaagad kong sinakloban ang aking mukha gamit ang aking mga palad.

Nagising ako dahil sa mga taong maiingay lalo na ang mga tagapagsilbi namin. Maaga silang gumigising upang maghanda ng mga pagkain at upang gawin ang kanilang mga trabahong takaatay sa kanila.

Ang sumisilay na haring araw mula sa labas at ang preskong hangin dito sa probinsya ng Pangasinan ay napaka presko sa pakiramdam.

Habang nakataklob ang aking mukha gamit ang aking mga palad ay narinig ko ang pamilyar na yapak palapit sa akin.

It's my father Marcelo at ang tawag sa kanya ng karamihan ay Don Marcelo.

"Ngumiti kana, isang litrato lang," pamimilit sa akin ni papa.

Mapapansin sa kanyang boses ang lalim at tanda ng pagkatanda. He's now fifty-five years old and he grew fast because he's keeping himself busy in our hacienda. At nagbunga naman ang kanyang mga pag hihirap. Nasaksihan ko ang lahat ng kanilang paghihirap upang marating kung ano sila ngayon, nakita ko rin kung paano nila nakuha ang loob ng mga magsasaka rito sa amin upang magtrabaho.

Kwento pa sa akin ng mga matatanda rito ay nagmula daw sa wala ang lahat ng ito, ngunit dahil sa sipag ng aking mga magulang ay napalaki na nila ang lupain naming na noon ay kakarampot lang. Sabi pa ng ilan ay hindi daw nila maabot ito kung wala ang isa sa kanila, hindi magiging malago ng husto ang lupain naming kung walang katuwang si papa at ganoon rin si mama.

They are e perfect match.

Every parts of Hacienda Villavecencio has its history and value. Dala nito ang bawat alaala ng mga magsasakang masasaya dahil sa ginhawa ng kanilang ani na kung saan ibinuhos nila ang kanilang dugo, pawis at pagmamahal, narito rin ang lungkot na kanilang pinagdaanan, sa bawat unos na kanilang hinarap kasama ang mga bagyo, kawalan ng tubig at mga peste. Sa bawat parte ng lugar ng aming hacienda ay nakakubli ang kayamanang hindi mawawala sa aming isipan at mananatili sa aming puso.

Wait?

Why I'm thinking about this?

Kung aking isipan ay parang mawawala na ito. Hindi ito mawawala...hindi pa, sana.

Hinilamos ko ang aking mukha gamit ang aking palad dahil sa mga naiisip na mga bagay-bagay.

"Pagbigyan mo na si papa, anak, isa lang, patingin ng maganda mong ngiti at magandang mata," may halong pambobola sa kanyang boses.

I surrendered.

I lifted the corner of my lips to flash a smile.

Pabiro kong nirolyo ang aking mga mata bago tuluyang tingnan si papa.

Malapad ang kanyang ngiti habang nakatingin sa screen ng camera. Ang lace nito ay nakasabit sa kanyang leeg upang suporta sa camera.

Natural na gumuhit ng ngiti ang aking labi habang pinagmamasdan ang aking papang sobra ang ngiti sa kanyang labi. Ang medyo may kahabaang buhok nito ay tanda ng hindi na niya naasikasong magpagupit pa.

The unbuttoned stipes long sleeves are his all-time favorite outfits, with his white sando inside it. For his pants, is old denim pants.

Halata sa tindig at laki ng kanyang katawan ang dugong ibang lahi. May malaki itong pangangatawan kahit pa matanda na, matangos rin ang kanyang ilong at may ilang hibla ng buhok sa kanyang pisngi. Ngunit mas nananalaytay parin sa kanya ang dugo ng pagka Pilipino dahil sa kanyang ugaling matulungin, masiyahin, malambot ang puso at mapagmahal sa pamilya.