Guilty Pleasure 01: Pain After Vodka

Pleasure 31

Tahimik lamang akong kumain ng breakfast kasama siya, hindi rin naman siya nagsalita, ngunit hindi ko maiwasan na hindi mag-isip dahil sa nangyayari sa amin. Naguguluhan ako sa aking nararamdaman sa kanya, hindi pa ako nakakaramdam ng ganito sa buong buhay ko, ang makaramdam ng selos.

I admit that I felt jealous about the woman yesterday and I don't know why. I shouldn't feel jealous because I don't have the right and we're just a fuck buddy. And that would break the rules if my feeling will continue that way. Hindi dapat ako makaramdam ng ganoon, kung puputulin ko na ang mayroon sa amin ni Arthuro hindi ko din naman alam kung ano ang mararamdaman ko tungkol doon. Kung mawawala siya, hindi pa ako nakakapag-adjust dito at siya ang unang tumanggap sa akin dito kung saan wala akong kamalayan na makipagsapalaran dito sa syudad.

I was stocked in between, kung matutuloy ang nararamdaman ko ayaw ko naman siyang masaktan dahil sobrang gulo ng buhay ko, wala pa akong plano sa buhay at hindi ako kagaya niya na may napatunayan na sa buhay, na may kaya siya habang ako ay muling bumabangon at walang kasiguraduhan ang kinubukasan. Kung ititigil ko ang set up naming dalawa ay alam kong masasaktan ko lang din ang sarili ko at mukhang hindi ko kakayanin na mabuhay dito sa lugar na ito kung mangyayari man iyon. Baka kung mangyari man iyon ay hindi ako magdadalawang isip na umuwi ng probinsya at muling ibaon ang sarili ko sa kalungkutan at madami na naman ang madadamay.

Sabay kaming pumunta sa trabaho ni Arthuro, may naghatid ng aming damit, I don't have a choice but to get the dress and dress myself up para maging presentable sa aking trabaho.

Ni isa ay walang umimik sa amin ni Arthuro. Parang tinatrato namin ang isa't isa na parang bula hanggang sa makarating kami sa building.

Parang ito na ang official first day ko dahil wala naman akong masyadong ginawa noong unang araw ko kundi tumunganga at pigilan ang aking iyak dahil lang akala ko ay naloko ako.

The day past and Arthuro treated me professionally, hindi kagaya noong unang araw ko dito sa building niya na parang nakikipaglaro lang siya sa akin.

Hindi ko naman alam na sangkatutak ang aking trabaho ngayon, halos hindi na ako pumikit sa harap ng computer dahil sa pinapa-ayos sa akin na documents, inaayos ko din ang kanyang schedule para sa susunod na linggo, at kailangan ko rin mag book ng restaurants para sa kanyang meeting. Kailangan ko pang ayusin ang mga physical copy ng mga documents into date order.

Tutok na tutok ako sa aking laptop habang pinagpapawisan nang may kumalabit sa akin, isang kasamahan ko at nakita ang pamumula ng kanyang mukha, galing siya sa opisina ni Arthuro.

"Ma'am, kailangan na daw po ni sir ang lunch niya." Ngumiti ito sa akin habang ako ay kaagad na napatingin sa orasan at nakitang magaala-una na.

Napasapo ako ng aking noo at kaagad na tumayo para bumaba at kunin ang pagkain niya.

Mabilis ang kalabog ng aking puso kasabay ng mabilis kong lakad hanggang makarating sa basement kung saan ko kinukuha ang lunch niya kahapon.

Halos manginig ang aking tuhod nang buksan ko ang pintuan ng kanyang opisina. Kaagad na nagsalubong ang aming mga mata at nakita ang malabnaw na tingin nito. Malamig ang kanyang tingin at tila napakasungit ng kanyang mga kilay dahil halos magkasalubong na ito.

Napadasal na lamang ako dahil sa kahihiyan. Kaagad naman siyang lumapit sa akin nang mailapag ang pagkain sa lamesa.

"Hindi na pala ako kakain, I have a meeting early before one, I have to go. Just do your job here, ako na mag-isa. I need the documents later exactly three." Akala ko ay lalapit siya lemesa pero nilagpasan niya lamang ako.

Napaawang ang aking bibig at napatulala sa aking narinig mula sa kanya. Halos kumulo na aking dugo sa inis dahil sa ginawa niya, hindi niya naman sinabing hindi na siya kakain, anong gagawin ko dito?