Guilty Pleasure 01: Pain After Vodka

Pleasure 15

Natigil ang pag-uusap naming dalawa ni Arthuro dahil sa pagsulpot ni nanay Ising.

Kumunot ang aking noo dahil sa kanyang bungad na may barangay na naghihintay sa amin sa labas ng aming bahay.

Dalawang segundo kong tinitigan si Nanay Ising dahil sa pagkalito, nang bumalik sa akin ang huwisto ay nagfkatinginan muna kami s amata ni Arthuro bago ako tuluyang tumayo upang magtungo sa labas.

Mabilis kong nilisan ang aming dining area deretso sa labas ng aming bahay, hindi ko na naisipan pang tumingin sa kung saan at ang ginawa ko lang ay ang deretsong tingin sa labas habang dinadama ang malakas na kalabog ng aking dibdib. Alam kong hindi ako matapang lalo na kung ganitong sitwasyon, lalo lamang nitong dinidiin sa aking isipan na mag-isa na lamang ako sa buhay at wala na ang magulang ko.

Humugot ako ng malalim na hininga bago ko buksan ang tarangkahan ng aming malaking pintuan, hindi na namin pa inatubiling buksan ito para sa mga gusting makilamay dahil panigurado kong galit ang buong barangay sa amin dahil sa nangyaring aksedente.

Nararamdaman ko ring pinagdadasal na din nila ako kay satanas na sumunod na sa magulang ko, hindi ko alam kung matutuwa ako sa bagay na iyon o hindi.

Marahan kong pinihit ang kandado ng aming pintuan at doon bumungad sa akin ang dalawang tatga barangay at ang mga nagtatrabaho o nagtrabaho sa amin.

Naasuot ng sombrero ang dalawang taga baranagay at pinatungan nila ang kanilang t-shirt ng itim na vest na kung saan nakalagay roon ang logo ng aming munisipalidad ang ang kanilang pangalan.

I made my face formal while gritting my teeth because of anger. I really can't believe I'm seeing this right now, now that I lost my father who owe them.

"Magandang hapon sa iyo, hija." Pangunang saad noong matabang taga-barangay.

Doon ko lang napagtanto na hapon na pala, hindi ko na namalayan pa ang oras dahil sa dami ng aking iniisip, madaming bumabagabag sa akin na hindi madaling mabigyang kasagutan.

"Good afternoon...po," sabay yuko ko sa aking ulo.

"Pasensya na at hapon na kami dumating, bilang pagrespeto sa pagkawala ng iyong magulang hindi ka na namin iimbitahan pa sa ating barangay hall," sabi noong isa.

Gusto ko matawa at mainis sa pagkakasabi niya.

Respeto sa magulang ko? Tangina, ganyan ba ang may respeto? Ipapabarangay ako habang nakaburol ang magulang ko?

Nagmatigas lamang akong tumitig sa kanila. Sa kanilang likod ang ang aming mga magsasaka na nakasuot pa ng may mahabang manggas at naka-sombrero. Tahimik silang nakatingin sa akin ngunit sa kanilang mga mata ay halata ang galit nila sa akin.

"Narito kami dahil may dumulog sa aming tanggapan at inerereklamo ang pagtangkang panlalason at hindi pagbayad ng tamang danyos dahil sa pinsalang natamo nila dahil sa aksidente," paliwanag nila sa akin.

May ideya na ako kanina kung ano ang irereklamo nila at hindi nga ako nagkamali. Pera, pera ang habol nila sa amin.

"Bilang opesyalis ng ating barangay ay sinasamahan ko sila na kunin ang karampatang danyos na nararapat sa kanila,"

Habang binibigkas niya ang mga katagang iyon ay hindi ko maiwasang ipagsalubong ang aking kilay dahil sa galit. Kinagat ko ang aking labi habang kinokontrol ang malakas na dambol ng aking dibdib dahil pagngingitngit sa galit.

Lumunok ako para ipagtanggol ang aking sarili at aking pamilya.

"Hindi pa ba sapat ang naibigay naming sa perwisyong nagawa? Binigay ng mang Karding ang pera sa inyo harap-harapan, ginawa naming iyon dahil nararapat lang pero ang abusuhin niyo kami ng ganito ay hindi ko matatanggap!"