တိုက္ခတ္ေလေသာေလႏုေအးတို႔တြင္ေရွ႕ကစက္ဘီးနင္းေနသာလူ၏ ကိုယ္သင္းနံ႕ကတစ္ခ်က္ခ်က္ပါလာေလသည္။စိတ္ထဲတြင္ေတာ့သာမာန္ႏွင္မတူတမ်ိဳးတမည္ခံစားေနရေသာ္လဲဘာခံစားခ်က္ရယ္ပါလို႔ေရေရရာရာမသိခဲ့ပါ။
လမ္းမွာအနည္းငယ္ၾကမ္းေသာေၾကာင့္ခလုတ္ကန္သင္းခ်ိဳင့္ခြက္မ်ားကိုေရွာင္ကာနင္းေနရသည္။ထိုစဥ္ေရွ႕မွဆိတ္တစ္ေကာင္က႐ုတ္တရက္ျဖတ္၀င္လာတာေၾကာင့္ခက္လြန္းေမာင္လန့္ဖ်တ္ကာဘရိန္ကိုသာေဆာင့္ညွစ္လိုက္ရသည္။႐ုတ္တရက္မို႔ၿငိမ္းေမာင္လန့္ကာခက္လြန္းေမာင္ခါးကိုအားကိုးတႀကီးဖက္ထားမိေလ၏။ထိုစဥ္ခက္လြန္းေမာင္၏စိတ္ထဲ၀ယ္ဘုရားပြဲလွည့္ေနသည့္ႏွယ္၊ရင္ထဲတြင္ေတာ့အပူလွိုင္းတစ္ခုျဖတ္သြားသည့္အလားေနရင္းထိုင္ရင္းေရေတာင္ဆာလာသလိုပင္။
အႏွီလူသားေလး၏လက္ပိစိေလးအားကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိလိုက္ပဲခက္လြန္းေမာင္ကိုင္ထားမိေလသည္။ၿငိမ္းေမာင္မွာရွက္သည့္စိတ္ေၾကာင့္နား႐ြက္ဖ်ားေလးေတြမွာပန္းရင့္ေရာင္သန္းေနေလသည္။
"ခင္ဗ်ားက်ဳပ္လက္ကိုလႊတ္အုန္းေလၿမိဳ႕အုပ္မင္းက်ဳပ္လက္ကအေတာ္ကိုင္လို႔ေကာင္းေနသလား"
ၿငိမ္းေမာင္မိမိ၏ရွက္သည့္စိတ္အားဖုံးရန္ၿမိဳ႕အုပ္မင္းအားလွမ္းေငါက္ေလေတာ့သည္။
"က်ဳပ္ကခင္ဗ်ားျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ကိုင္ထားတာဗ်အပိုေတြလုပ္ေနေသးတယ္လႊတ္ခ်လိဳက္လို႔ခုနကလွည္းေပၚကက်လိဳ႕ဖင္နာတာထက္ဆိုးသြားမယ္"
"ဘာဗ်ၿမိဳ႕အုပ္မင္းက်ဳပ္ခုနကျပဳတ္က်တဳန္းကခါးနာတာဗ်မဟုတ္တာေတြလာေျပာမေနနဲ႕စက္ဘီးသာဆက္ေမာင္းက်ဳပ္သူႀကီးနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လွၿပီ"
ခက္လြန္းေမာင္လဲအႏွီလူအားမနိုင္ဘူးဟူေသာအၾကည့္ျဖင့္သာၾကည့္ၿပီးစကားနားေထာင္စြာစက္ဘီးသာဆက္နင္းရေလသည္။စိတ္ထဲတြင္ေတာ့မွိုရ ထားသည့္ႏွယ္မ်က္ႏွာႀကီးကၿပဳံးၿဖီးလို႔။
မိနစ္အေတာ္အတန္စက္ဘီးနင္းလာၿပီးေနာက္သူႀကီးအိမ္သို႔ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ပင္ေရာက္လာေလသည္။အိမ္ထဲမွသူႀကီးလဲျပာျပာသလဲခရီးဦးႀကိဳျပဳကာ-
YOU ARE READING
ချစ်ဦးမောင့်သက်လယ် (ခ်စ္ဦးေမာင့္သက္လယ္)
Romance*For Zawgyi ကမၻာျကီးကဘာလဲလို့ေမးရင္ခက္လြန္းေမာင္ဆိုတဲ့က်ဳပ္အတြက္ကကိုျငိမ္းေမာင္ပင္။ For unicode* ကမ္ဘာကြီးကဘာလဲလို့မေးရင်ခက်လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကျုပ်အတွက်ကကိုငြိမ်းမောင်ပင်။
