"ေဟးကိုၿငိမ္းေမာင္ ဟူးး。。。 ထေတာ့ "
အႏွီလူအားႏွိုးရန္နံနက္4နာရီထဲကအခန္းထဲေရာက္လာေသာ္လဲ ေစာင္ပုံၾကားထဲေကြးေကြးေလးအိပ္ေနပုံကအသည္းယားစရာသိပ္ေကာင္းလြန္းေနတာေၾကာင့္မႏွိုးရက္။
"ေမာင္နည္းနည္းေလးယုတ္မာၾကည့္ရမလားကိုၿငိမ္းေမာင္ "
မ်က္ႏွာထက္၀ယ္လူယုတ္မာအၿပဳံးတစ္ခုပန္ဆင္လွ်က္ ပကတိျဖဴျဖဴစင္စင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့အႏွီလူ၏မ်က္ႏွာအားတဖြဖြလိုက္နမ္းၾကည့္မိသည္။
အိပ္ေပ်ာ္ေန၍သာေတာ္ေတာ့၏။မဟုတ္လွ်င္လက္သီးစာမိနိုင္ေသးသည္။
"ကိုၿငိမ္းေမာင္မ်က္ႏွာကတကယ္ေမႊးတယ္ေမာင္ထပ္နမ္းလို႔ရလားခဏေလာက္ပဲဆက္အိပ္ေမာင္ထပ္နမ္းခ်င္ေသးလို႔"
စိတ္ထဲတြင္တစ္ေယာက္ထဲစကားေျပာကာအႏွီလူ႕မ်က္လုံးအားထပ္နမ္းေနမိသည္။မိမိ၏ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေပါက္စကေလးေတြနဲ႕ထိမိတာေၾကာင့္အနည္းငယ္တြန့္သြားကာမ်က္ႏွာအားတစ္ဖက္သို႔လွည့္သြား၏။လွည့္သြားေသာမ်က္ႏွာအားမိမိဘက္သို႔အသာယာျပန္ဆြဲလွည့္ကာကိုယ္လုံးေသးေသးကိုပါရင္ခြင္ထဲျမဳပ္ေအာင္ဖက္ထားမိရင္းေနအလင္းေရာင္ထြက္လာသည္အထိအႏွီလူအားေစ့ေစ့သာၾကည့္ေနမိသည္။စားပြဲမွနာရီအားလွမ္းၾကည့္ကာမွနံနံ6နာရီပင္ခြဲေနၿပီျဖစ္မွန္းသိလိုက္ရသည္။ထို႔ေၾကာင့္အႏွီလူအားမႏွိုးခ်င္ေသာ္လဲႏွိုးရအုန္းမည္။
"ေမာင္က ကားေပၚေရာက္မွဆက္အိပ္ခိုင္းမယ္ေနာ္"
တစ္ေယာက္ထဲေရ႐ြတ္ရင္းထိုလူ႕မ်က္ႏွာႏုစဥ္စဥ္အားလက္နဲ႕အသာအယာထိကိုင္ကာႏွိုးေနရင္းမိမိရင္ခြင္ထဲမွအိပ္မႈန္စုံ၀ါးျဖင့္အတင္းထထိုင္ေသာအႏွီလူကိုၾကည့္ကာႀကိတ္ရယ္မိသည္။
"ထေတာ့ေနာ္ေမာင့္ရဲ႕ကိုၿငိမ္းေမာင္"
"ဘာ ဘာလုပ္တာလဲက်ဳပ္ကိုဘာလို႔ဖက္ထားတာလဲလႊတ္ လႊတ္ ဘယ္ခ်ိန္ထဲကေရာက္ေနတာလဲက်ဳပ္ကိုေကာဘာလုပ္လိုက္ေသးလဲ"
"ဟာဗ်ာေမာင့္ကိုဘယ္လိုလူထင္ေနလို႔လဲဗ်ဒီတိုင္းခင္ဗ်ားအိပ္ေနတာေလးကိုၾကည့္ၿပီးဖက္ခ်င္လာလို႔က်န္တာဘာမွလုံး၀မလုပ္ရပါဘူးဗ်ာ"
YOU ARE READING
ချစ်ဦးမောင့်သက်လယ် (ခ်စ္ဦးေမာင့္သက္လယ္)
Romance*For Zawgyi ကမၻာျကီးကဘာလဲလို့ေမးရင္ခက္လြန္းေမာင္ဆိုတဲ့က်ဳပ္အတြက္ကကိုျငိမ္းေမာင္ပင္။ For unicode* ကမ္ဘာကြီးကဘာလဲလို့မေးရင်ခက်လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကျုပ်အတွက်ကကိုငြိမ်းမောင်ပင်။
